آشنایی با فرماندهی بزرگ نظامی نفت جهان

پایگاه خبری فولاد ایران - شهر تامپا در ایالات فلوریدا جایی نیست که بتوان آن را به عنوان مرکز روابط آمریکا با پادشاهی های نفتی خلیج فارس تصور کرد. مانند شهر هوستون، میزبان هیچ یک از شرکت های نفتی،مانند شهر واشنگتن محل استقرار وزارت امور خارجه، مانند نیویورک،مقر سازمان ملل متحد و رسانه های خبری بین المللی نیست.ولی تامپا چیزی دارد که هیچ یک از این شهرها نمی توانند آن را ادعا کنند:«سنتکام».

🔺 اگرچه منطقه تحت فرماندهی سنتکام بیش از سه هزار مایل وسعت دارد و از مصر در شرق تا قرقیزستان در غرب را دربرمی گیرد، قلب جغرافیایی و راهبردی آن در حوزه خلیج فارس  با حدود دوسوم منابع نفتی شناخته شده زمین – قرار دارد. این منطقه شامل پنج تولیدکننده عمده نفت جهان – ایران، عراق، کویت، عربستان سعودی و امارات متحد عربی – و بسیاری از منابع بسیار مهم گاز طبیعی است.

🔺 مأموریت اصلی فرماندهی مرکزی مبنی بر حفظ امنیت جریان نفت خلیج فارس بعنوان «علاقه حیاتی» ایالات متحد بطور رسمی در دکترین کارتر در ۲۳ ژانویه ۱۹۸۰ اعلام شد. رئیس جمهور جیمی کارتر با این باور که علاقه حیاتی ایالات متحد به واسطه اشغال افغانستان توسط شوروی (که در دسامبر ۱۹۷۹ آغاز شده بود) و ظهور تقریباً همزمان حکومتی اسلامی  در ایران تهدید می شود، خطاب به کنگره گفت که واشنگتن از «هر وسیله ممکن، از جمله نیروی نظامی» برای حفظ جریان نفت استفاده خواهد کرد  اما در آن زمان ایالات متحد نیروهای زیادی در خلیج فارس نداشت و توانایی آن برای استقرار نیروهای کمکی در منطقه بسیار محدود بود.

🔺 علاوه بر آن، نیروهایی از فرماندهی های منطقه ای دیگر بطور فزاینده ای در عملیات نفتی از این نوع درگیر می شوند. هم اکنون نیروهایی از فرماندهی جنوبی (ساوت کام) از خط نفتی کانو لیمون کلمبیا که ارتباط حیاتی حوزه های نفتی داخل و پالایشگاه های ساحلی را برقرار می کند و در معرض حملات پی درپی جنگجویان چپ گرا است، محافظت می کنند. کشتی ها و هواپیماهای فرماندهی اقیانوس آرام (پاکوم) از مسیرهای تانکرهای نفتی در اقیانوس هند، دریای جنوب چین و اقیانوسیه غربی پاسداری می کنند.

میز نفت