پایگاه خبری فولاد ایران – در هفته گذشته ارزش سهام ٢٤٤ شرکت بورس و فرابورس افزایش یافت .
٢٤٤ شرکتی که ارزش سهام آنها افزایش یافت ٤١ هزار میلیارد تومان به بانکها و ٤٦ هزار میلیارد تومان به بخش خصوصی بدهی دارند بر روی هم ٢٤٤ شرکت ٨٧ هزار میلیارد تومان بدهی دارند .
دولت در سال جاری به ٤ میلیون و ٤٠٠ هزار نفر شاغل و بازنشسته حقوق می دهد که جمع حقوق پرداختی ١٨٠ هزار میلیارد تومان است .
بدهی ٢٤٤ شرکتی که مورد اقبال بخش خصوصی ایران واقع شده و سهام آنها در هفته گذشته خریداری شده معادل نصف حقوق سالانه دریافتی شاغلین و بازنشسته های دولتی بدهی دارند.
حقوق پرسنل شاغل و بازنشسته دولت دو برابر بدهی ٢٤٤ شرکتی است که مردم برای خرید سهام آنها صف کشیده اند!؟
مردم برای خرید بدهکار ترین شرکتهای بورسی صف خرید ایجاد کرده اند .
البته شاید این به روحیه خیر خواهی عده ای ارتباط دارد و این عده تصور می کنند پرداخت بدهی ، بدهکار ترین شرکتهای ایرانی وظیفه ملی است .
البته این رفتار در ایران سابقه دارد ، بالغ بر ٥٢ در صد سپرده های بانکی به یک میلیون و ٢٠٠ هزار سپرده گذار تعلق دارد و پنجاه در صد وام های بانکی هم به ٢٠٠ شرکت بزرگ پرداخت شده که به اظهار سیف رئیس قبلی بانک مرکزی نه اصل آن را پرداخت می کنند و نه بهره آنها .
رئیس ماقبل دایره نظارت بانک مرکزی تعبیر شیرینی از رفتار این ٢٠٠ شرکت داشت ، در مصاحبه ای گفت اینها نه اصل وام را می دهند و نه فرع آن را و حداکثر از یک بانک وام جدید می گیرند و به بانک دیگر می دهند که حاصل جمع مثبت آن برای بانکها صفر است .
در واقع پولدار ترین مردم ایران ثروت خود را صرف خرید بدهی ٢٠٠ شرکت درب به داغون کرده اند که فقط یک کار بلدند وام بگیرند و پرداخت نکنند .
اینکه پولدار ایرانی ثروت خود را برای پرداخت بدهی ٢٠٠ شرکت بزرگ که قادر به پرداخت بدهی خود نیستند هزینه کرده گواه روحیه خیر خواهی ثروتمند ایرانی است .
حالا همین روحیه در بورس ورود کرده و دارد سهام شرکتهایی را می خرد که قادر به پرداخت بدهی خود نیستند .
فردی از دوست اش ٢٠٠ هزار تومان طلب داشت و به دوست خود مراجعه و طلب پول اش کرد ، بدهکار گفت تو ٢٠٠ هزار تومان از من طلب داری من هم ٢٠٠ هزار تومان به تو بدهکارم ؛ این به اون در ، طلبکار قانع شد و رفت
طلبکار فردا بازآمد و به دوست خود گفت من حرف تو را متوجه شدم و قانع شدم اما فقط نفهمیدم ٢٠٠ هزار تومان من چه شد ؟
مطایبه در زبان عرب گفتاری است که گوینده مرز شوخی و جدی را مخلوط می کند.
✍️محمد حسین ادیب