پایگاه خبری فولاد ایران - سال
97 بی‌عملی سیاستمداران در «انجام» و حتی «آغاز» اصلاحات اقتصادی، به سطحی بی‌سابقه
رسید و به امتناع سیاستگذاری -در مرزهای بحرانی- انجامید؛ چرا به این روز افتاده‌ایم؟
تحلیل محسن جلال‌پور، را بخوانید:
💠 پاسخ این سوال
را باید در دیدگاه کلان حاکم بر مدیریت کشور پیدا کرد. علت اصلی بی‌عملی در سیاستگذاری‌های
اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی فرهنگی ما این است که دیدگاه کلان حاکم بر کشور بر مبنای
یک نگاه آینده‌نگر، درازمدت، پاسخگو و مبتنی بر منافع ملی و واقعیات امروز جامعه شکل
نگرفته، بلکه بر مبنای مطلوبیت‌خواهی سیاستمدارانی است که در قدرت حضور دارند و می‌خواهند
در قدرت باقی بمانند.
💠 به نقطه‌ای
رسیده‌ایم که به نظر می‌رسد دیگر راهی برای حل مشکلات وجود ندارد. اگر قبلاً می‌توانستیم
دست‌کم درمان‌های مقطعی و مسکن را به کار ببندیم، امروز دیگر امکان استفاده از این
درمان‌ها هم وجود ندارد.
💠 خروج از این
وضعیت مستلزم تنظیم نگاه کلان بر مبنای علم، واقع‌گرایی و منافع ملی است. اما دو مانع
در این راه وجود دارد: اولاً همان مطلوبیت‌خواهی سیاستمداران و ثانیاً اینکه به محض
چرخش در نگاه کلان، مشاهده خواهیم کرد که مشکلات بزرگ ناشی از روال غلط گذشته بیرون
خواهد زد.
👥 بخشی از میزگرد
علی میرزاخانی و محسن جلال‌پور از ارزیابی عملکرد سال 97 و چشم‌انداز سال 98 اقتصاد
ایران، چاپ شده در سالنامه تجارت فردا
منبع: کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد