پایگاه خبری فولاد ایران - 🔵 سال 97 بی‌عملی سیاستمداران
در «انجام» و حتی «آغاز» اصلاحات اقتصادی، به سطحی بی‌سابقه رسید و به امتناع سیاستگذاری
-در مرزهای بحرانی- انجامید؛ چرا به این روز افتاده‌ایم؟ تحلیل علی میرزاخانی را بخوانید:
💠 فکر می‌کنم
ریشه این بی‌عملی رعب‌آور را باید در کاهش شدید اعتبار دولت جست‌وجو کرد. دولت نخست
آقای روحانی کارهایی «انجام داد» که نتوانست توضیح مناسبی درباره آنها به مردم بدهد
و کارهایی «انجام نداد» که آثار مخرب آن روی اقتصاد برای مردم ظاهر شد. نتیجه این دو
اتفاق، کاهش شدید اعتبار دولت بود.
💠 زمان روی کار
آمدن دولت آقای روحانی در سال 92، کشور با دو مشکل مهم روبه‌رو بود: اول اینکه به دلیل
فشارهای بین‌المللی و تحریم‌ها، جاده پیش روی اقتصاد مه‌آلود بود. به همین دلیل صاحبان
سرمایه از سرمایه‌گذاری خودداری می‌کردند و همین مساله در کنار سیاستگذاری‌های غلط
اقتصادی، مشکل دوم را ایجاد کرده و موتور ماشین اقتصاد خاموش شده بود.
💠 اشتباه دولت
آقای روحانی این بود که فکر کرد اگر مه جاده برطرف شود، ماشین خودبه‌خود روشن می‌شود
و به حرکت درمی‌آید! اما برجام به خودی خود جز رفع مه جاده و ایجاد تصویر روشن پیش
روی سرمایه‌گذاران کارکرد دیگری نداشت. و به جرات می‌توان گفت که دولت برای روشن کردن
موتور اقتصاد هیچ کاری انجام نداد.
💠 در نتیجه این
بی‌عملی، انتظارات مثبت بعد از برجام به تدریج رنگ باخت و خاموش بودن ماشین اقتصاد
هم باعث شد خلق ثروتی صورت نگیرد و در نهایت ماشین اقتصاد پُکید.
💠 به نظر می‌رسد
دولت آقای روحانی اعتبارش به شدت کاهش پیدا کرده و این کاهش اعتبار، توانایی و مهارت
دولت در پیشبرد سیاست‌هایش را از او گرفته است. به همین دلیل اگر مخالفان حتی کارهایی
فراتر از متوقف کردن FATF انجام دهند و مثلاً دولت را استیضاح کنند، بعید است
چندان به کسی بر بخورد.
👥 بخشی از میزگرد
علی میرزاخانی و محسن جلال‌پور از ارزیابی عملکرد سال 97 و چشم‌انداز سال 98 اقتصاد
ایران، چاپ شده در سالنامه تجارت فردا
منبع: کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد