پایگاه خبری فولاد ایران - با پایان یافتن کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (COP26) و تصمیم کشورها برای صرف پول بیشتر برای کربن زدایی اقتصادهای خود، بحث در مورد نقشی که انرژی هسته ای باید در دستیابی به اهداف کربن صفر ایفا کند داغ می شود. تاریخ ایجاد نیروگاه های هسته ای به دهه 1950 برمی گردد. این فناوری نسبتاً ابتدایی است. اتم‌ها تقسیم می‌شوند و انرژی آزاد شده، آب را برای تولید بخار گرم می‌کند که توربین‌های تولیدکننده برق را به حرکت در می‌آورد. البته، بروز اشتباه در این فناوری قرن بیستم، چه طبیعی یا خطای انسانی، می تواند فجایع وحشتناکی را مثل چرنوبیل، فوکوشیما و جزیره سه مایلی ایجاد نماید.
انرژی هسته ای همچنین در مقایسه با انرژی های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی نسبتاً گران تر است. اما برخی از کشورها به طور گسترده ای از این انرژی استقبال می کنند. چین، به عنوان بزرگترین تولیدکننده کربن در جهان در حال برنامه ریزی برای ساخت حداقل 150 راکتور هسته ای در 15 سال آینده است. این تعداد بیش از آن چیزی است که کل جهان در طول سه دهه و نیم گذشته ساخته است. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه نیز این هفته گفت که کشورش برای اولین بار ساخت راکتورهای هسته‌ای را احیا خواهد کرد تا به هدف انتشار صفر کربن برسد.
جنیفر گرانهولم، وزیر انرژی ایالات متحده، به حضار در COP26 گفت که ایالات متحده به دنبال تامین بخش بیشتری از برق مورد نیاز خود از انرژی هسته ای است. پس آیا کشورها برای نجات کره زمین باید هسته ای شوند؟ آلیسون مک فارلین استاد و مدیر دانشکده سیاست عمومی و امور جهانی در دانشگاه بریتیش کلمبیا است. او پیش از آن رئیس کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای آمریکا بود. وی در تابستان امسال مقاله ای برای Foreign Affairs (paywall) با موضوع انرژی هسته ای و اهداف آب و هوایی نوشت. به گزارش فولاد ایران، مک فارلین خود را نه طرفدار و نه مخالف انرژی هسته ای توصیف می کند، بلکه تحلیلگری است که ترجیح می دهد به پرسش های پیرامون انرژی هسته ای پاسخ تحلیلی سنجیده بدهد. وی می گوید: "تقریباً 19 درصد برق ایالات متحده در حال حاضر توسط انرژی هسته ای تولید می شود.
این واقعا مفید است و ما نمی‌خواهیم فعلاً آن را خاموش کنیم. اما ما در دنیایی واقع گرایانه و واقع بینانه زندگی می کنیم و من فکر نمی‌کنم، حداقل در 10 یا 20 سال آینده، انرژی هسته‌ای بتواند تأثیر زیادی بر کاهش انتشار کربن داشته باشد، زیرا ما نمی‌توانیم نیروگاه‌های جدید را با سرعت کافی بسازیم چراکه این پروژه ها بزرگ هستند و به سطح قابل توجهی از کنترل کیفیت و مدیریت برنامه نیاز دارند. علاوه بر این، گسترش نیروگاه های هسته ای هزینه هنگفتی را می طلبد و کسی باید این هزینه پرداخت کند".
منبع: Aljazeera