پایگاه خبری فولاد ایران - نگرانی در مورد عرضه نفت خام تقریباً زمانی نمایان شد که ناظران بانک مرکزی دیگر روند تورم را گذرا تلقی نکردند. از آن زمان، هم وضعیت عرضه نفت و هم وضعیت تورم به سرعت بدتر شد. پیش‌بینی‌ها مبنی بر اینکه نفت برنت امسال به 100 دلار می‌رسد، بسیار محتمل‌تر از ماه نوامبر به نظر می‌رسد. موضوع عرضه در کانون توجه قرار گرفته است زیرا به نظر می رسد اکثر اعضای اوپک پلاس در تلاش برای رسیدن به سهمیه تولید تعیین شده خود هستند. تنش‌های ژئوپلیتیکی نیز پس از وضعیت روسیه و اوکراین به طور قابل‌توجهی بر فشار افزایش قیمت افزوده است.
در این بین، ایالات متحده نرخ تورم 7 درصدی را برای ماه دسامبر ثبت کرد که بالاترین نرخ تورم در چهار دهه اخیر بود. در بریتانیا، تورم به بالاترین میزان در 30 سال گذشته با 5.4 درصد رسید. در منطقه یورو، قیمت‌های مصرف‌کننده در همان ماه با رکوردشکنی 5 درصدی افزایش یافت.
به گزارش فولاد ایران، افزایش قیمت نفت واقعاً در زمان بدی برای بانک‌های مرکزی اتفاق افتاده زیرا در حال آماده‌سازی هستند تا محرک‌هایی را که سخاوتمندانه در بدترین شرایط همه‌گیری برای حفظ اقتصادشان به کار گرفته‌اند، کاهش دهند. ارتباط بین قيمت نفت خام و قیمت هر چیز دیگری از ابتدای عصر سوخت‌های فسیلی به هم نزدیک بوده است. هر زمان که قیمت نفت و گاز، به هر دلیلی افزایش یابد، قیمت هر چیز دیگری نیز افزایش می‌یابد و اگر محرک‌های اضافی برای قیمت‌های مصرف‌کننده نیز وجود داشته باشد، تصویر بسیار تلخ می‌شود و مهار تورم کمی سخت‌تر می‌شود.
از آنجایی که فدرال رزرو و سایر بانک‌های مرکزی اکنون شروع به افزایش نرخ‌ها کرده‌اند، یک اثر ناخواسته ممکن است با اضافه کردن هزینه‌های بهره بالاتر به قیمت‌های انرژی و مصرف‌کننده، وضعیت را بدتر کند. این می تواند تازه شروع کار باشد زیرا، علاوه بر ظرفیت تولید مازاد کمتر، مشکل دیگری نیز در عرضه نفت در آینده وجود دارد و آن سرمایه گذاری ناکافی برای اکتشاف های جدید است. با توجه به اینکه شرکت‌های بزرگ نفتی مانند بریتیش پترولیوم، شل و توتال در پاسخ به اقدامات زیسنت محیطی، از تجارت اصلی خود دور می‌شوند، تولید نفت در میان‌مدت تا بلندمدت کاهش می‌یابد. و اگر تقاضا دوباره تحلیلگران را غافلگیر کند و به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت کاهش نیابد، یک دوره طولانی قیمت‌های بالا دور از انتظار نیست.
منبع: Oilprice