پایگاه خبری فولاد ایران - یوان، واحد پول چین به عنوان یک رقیب برای تبدیل شدن به یک ارز ذخیره کلیدی جهانی همتراز با دلار آمریکا و با پیشی گرفتن از یورو، ین و پوند بریتانیا معرفی شده است. با این وجود، آیا این امر امکان پذیر است؟
با توجه به اینکه چین بزرگترین کشور تجاری است و حدود ۱۲۵ کشور آن را بزرگترین شریک تجاری خود می‌دانند احتمالا پاسخ مثبت است.
به گفته اداره کل گمرک چین، ارزش تجارت چین در سال ۲۰۲۱ میلادی حدود ۶ تریلیون دلار بود. اگر چین و شرکای تجاری آن توافق کنند که از ارز‌های مربوطه خود برای معاملات دوجانبه استفاده کنند تقاضا برای یوان به شکلی نجومی افزایش خواهد یافت. این امر حرکت یوان را به سمت تبدیل شدن به یک ارز ذخیره کلیدی جهانی تسریع می‌کند.
در واقع، اینکه یوان یک ارز اصلی جهانی است یا به عنوان جایگزينی برای دلار آمریکا عمل می‌کند لزوما چیز بدی نیست. به عنوان مثال، شرکای تجاری که از ارز‌های یکدیگر برای تسویه سرمایه گذاری و سایر تعاملات استفاده می‌کنند هزینه‌های مبادله را کاهش می‌دهند، نوسانات نرخ ارز را به حداقل می‌رسانند و تحریم‌های ایالات متحده را دور می‌زنند.
شاید به دلیل تاثیر تحریم‌های ایالات متحده بر اقتصاد‌های مختلف است که برخی از کشور‌ها دلار آمریکا را کنار می‌گذارند و یوان را در تسویه حساب‌های تجاری می‌پذیرند. اخیرا گفته شد که عربستان سعودی در حال نهایی کردن قراردادی با چین برای تسویه معاملات نفتی به یوان است.
به همان اندازه قابل توجه بانک مرکزی چین (PBOC) اعلام کرده که حدود ۷۰ بانک مرکزی در سراسر جهان یوان را در زمره ارز ذخایر خارجی خود در سال ۲۰۱۹ میلادی قرار داده و نگهداری کرده اند. با ادامه رشد اقتصاد چین، این تعداد کشور‌ها مطمئنا افزایش خواهند یافت. یکی دیگر از عواملی که کشور‌ها را به نگهداشتن یوآن ترغیب می‌کند ترس از این است که آن‌ها ممکن است هدف بعدی تحریم‌های ایالات متحده باشند.
با این وجود، برخی استدلال می‌کنند که بین المللی شدن یوان به اندازه دلار آمریکا در درجه اول به دلیل ساختار حاکمیتی و توسعه چین چالش برانگیز خواهد بود. حکومت تک حزبی، فقدان حق رای همگانی و فقدان یک سازوکار منظم و مسالمت آمیز انتقال قدرت باعث نگرانی در مورد ثبات سیاسی چین شده است.
به گزارش فولاد ایران، چالش دیگر آن است که یوان به طور کامل قابل تبدیل نیست. بنابراین، برای نقل و انتقالات وجوه برون مرزی مشکل ایجاد می‌کند. هم چنین، مدل توسعه اقتصادی چین با نئولیبرالیسم نیز هماهنگ نیست.
ثبات سیاسی در تعیین پذیرش یک ارز مهم است، زیرا حداقل ریسک سیاسی را به همراه دارد. نمونه مورد نظر دلار آمریکا است. ثابت شده که دلار آمریکا ذخیره خوبی برای حفظ ارزش پول و سرمایه است.
بنابراین، سوال این است که آیا چین می‌تواند همان سطح اطمینان را برای یوان ارائه دهد؟ بسیاری در غرب می‌گویند خیر.
با این وجود، به نظر می‌رسد که حزب کمونیست چین اگر نگوییم محبوبیت خود را در میان جمعیت چین افزایش داده با این وجود، می‌تواند محبوبیت خود را حفظ کند. دلیل اصلی برای آن سطح بالای پشتیبانی، انعطاف پذیری و سازگاری حزب کمونیست چین با شرایط است. به این معنا که حزب از زمان مائوتسه تونگ به "بازآفرینی" خود ادامه داده و به نیاز‌ها و خواسته‌های مردم آن کشور پاسخ می‌دهد.
بنابراین، اگر حزب به تکامل خود ادامه دهد احتمالا برای مدت بسیار طولانی در قدرت خواهد بود. در واقع، حتی می‌توان استدلال کرد که حزب کمونیست چین یکی از معدود احزاب سیاسی در جهان از جمله احزاب غربی است که عملا وظایف امانتداری خود را انجام می‌دهد.
برای مثال، حزب کمونیست چین وعده داد که فقر وخیم را ریشه کن کند و این کار را نیز انجام داد. در غرب، دولت‌ها در مورد کاهش فقر یا تغییرات آب و هوایی صحبت می‌کنند، اما در عمل کار زیادی انجام نمی‌دهند.
از این منظر، حزب کمونیست چین نشان داده است که نظام تک حزبی می‌تواند به ثبات سیاسی دست یابد. از این نظر، یوان یک وسیله قابل قبول مبادله و ذخیره ارزش است که راه را برای تبدیل شدن به یک ارز ذخیره جهانی هموار می‌کند.
منبع: Asia Times