پایگاه خبری فولاد ایران - شوک هایی مانند کووید و حمله روسیه به اوکراین، دگرگونی های بزرگی هستند که مسیر بلندمدت اقتصاد جهانی را شکل می‌دهد. پنج سناریو تغییر عمده و پیامدهای احتمالی آنها را می توانیم به ترتیب زیر بیان کنیم:
اول، دوران تامین مالی فوق العاده ارزان به پایان رسیده است. در حالی که تورم اقتصاد جهانی را فرا گرفته است، چرخه ای از انقباض پولی در جریان است. بعید است که نرخ بهره واقعی بلندمدت به سطوح تورمی قبلی افزایش یابد، زیرا رشد اکنون بسیار ضعیف‌تر است و افزایش سن بر فرصت‌های سرمایه‌گذاری تاثیر می‌گذارد. از طرفی، نرخ های بهره بالاتر ارزش دارایی ها را از بین می برد، ضمن اینکه فشار بدهی روی شرکت ها و کشورها را آشکار تر می نماید و نتیجه آن نکول ها و بحران های مالی به ویژه در بازارهای نوظهور خواهد بود.
دوم، دوران بیش از حد جهانی شدن تجارت به پایان رسیده است. ژئوپلیتیک به حمایت گرایی دامن می زند. پوشش ریسک منجر به خودکفایی بیشتر در مواد غذایی، انرژی، داروهای ضروری، منابع و فن آوری خواهد شد. تسلیحاتی شدن، جذابیت جهانی شدن را کاهش خواهد داد.
سوم، همگرایی اقتصادی متوقف خواهد شد. طی سه دهه، کشورهای فقیرتر از استانداردهای زندگی کشورهای ثروتمندتر پیشی گرفته اند و دو قرن واگرایی را معکوس کرده اند. اما این پویایی عمدتاً ناشی از تأمین مالی ارزان و تجارت جهانی بیش از حد بود. در همین حال، با نزدیک شدن به پایان سیل عرضه نیروی کار چین و هند به بازار کار جهانی، اقتصاد جهانی از عرضه مازاد به کسری خواهد رفت و فشارهای تورمی را تشدید خواهد کرد.
چهارم، همکاری ضعیف جهانی ضعیف تر می شود. همه‌گیری، آشفتگی‌ای که مشخصه سیستم چندجانبه پس از سال 1945 است را آشکار کرد. هزینه‌های مالی تولید و توزیع واکسن‌ها در جهان در مقایسه با مزایای بالقوه در نجات جان انسان‌ها و جلوگیری از ضررهای اقتصادی ناچیز بود. با این حال، قدرت ها و نهادهای بزرگ نتوانستند این وظیفه را به انجام برسانند.
سناریوی پنجم به ایده توهم بزرگ نورمن آنجل باز می گردد که ادغام جهانی را برای صلح خوب می داند و رقابت ابرقدرت ها را به طور کلی کاهش می دهد. عصر جدید می تواند شاهد رقابت تمام عیار آمریکا و چین در زمینه های اقتصادی و امنیتی باشد. اکنون به دلیل تحولات داخلی در دو اقتصاد بزرگ جهان، ایالات متحده و چین، می توانیم به دنیای بدون رقابت تبدیل شویم.
به طور کلی، کمبود جهانی غذا و تلاش برای خودکفایی باید سیاستگذاران در جنوب آسیا و جنوب صحرای آفریقا را تشویق کند تا بر افزایش بهره وری و درآمد کشاورزی تمرکز کنند. این می تواند منجر به رشد کلی سریع تر شود، همانطور که در کره جنوبی، تایوان و چین دهه ها پیش اتفاق افتاد.
در نهایت، شرایط برای نجات جهان مهیا شده است. بدیهی است که منابع خورشید و باد نسبت به روسیه و خاورمیانه منابع انرژی قابل اعتمادتر و کمتر مخرب هستند. به گزارش فولاد ایران، تولید منابع تجدیدپذیر بیشتر به سیاره زمین کمک می کند و زمینه جنگ را محدود می کند. این انگیزه بیشتری به جهان برای وارد عمل شدن می دهد.
منبع: فایننشال تایمز