پایگاه خبری فولاد ایران – شش ماه پیش روسیه به اوکراین حمله کرد. در میدان نبرد، جنگ فرسایشی در طول هزار کیلومتر خط مقدم مرگ و ویرانی در جریان است. فراتر از آن، کشمکش دیگری در جریان است. یک درگیری اقتصادی با خشونت و دامنه ای که از دهه 1940 دیده نشده است، زیرا کشورهای غربی تلاش می کنند اقتصاد 1.8 تریلیون دلاری روسیه را با زرادخانه جدیدی از تحریم ها فلج کنند.
به گزارش فولاد ایران، اثربخشی این تحریم دلیلی برای نتیجه جنگ اوکراین است. اما همچنین اطلاعات زیادی در مورد ظرفیت لیبرال دموکراسی ها برای نمایش قدرت در سطح جهانی تا اواخر دهه 2020 و پس از آن، از جمله علیه چین، آشکار می کند. جنگ تحریم‌ها تاکنون آنطور که انتظار می‌رفت پیش نمی‌رود.
از ماه فوریه آمریکا، اروپا و متحدان آنها رگبار بی‌سابقه‌ای از ممنوعیت‌ها را به راه انداخته‌اند که شامل هزاران شرکت و فرد روسی می شود. نیمی از 580 میلیارد دلار ذخایر ارزی روسیه منجمد شده و بسیاری از بانک های بزرگ آن از سیستم پرداخت جهانی قطع شده اند. آمریکا دیگر نفت روسیه را نمی خرد و تحریم اروپا به طور کامل در فوریه اجرایی خواهد شد. شرکت های روسی از خرید تراشه ها منع شده اند و الیگارشی ها و مقامات با ممنوعیت سفر و مسدود شدن دارایی ها روبرو هستند.
این اقدامات علاوه بر جلب رضایت افکار عمومی غرب، اهداف راهبردی نیز دارد. هدف کوتاه مدت، ایجاد بحران نقدینگی و تراز پرداخت ها در روسیه بود که تامین مالی جنگ اوکراین را دشوار می کرد و در نتیجه انگیزه های کرملین را تغییر می داد. در درازمدت، هدف این است که به ظرفیت تولیدی و پیچیدگی‌های فنی روسیه لطمه بزند تا اگر ولادیمیر پوتین بخواهد به کشور دیگری حمله کند، منابع کمتری در اختیار داشته باشد. هدف نهایی بازدارندگی دیگران از جنگ افروزی است.
در افق سه تا پنج ساله، انزوا از بازارهای غربی باعث ویرانی روسیه خواهد شد. تا سال 2025 ممکن است یک پنجم هواپیماهای غیرنظامی آن به دلیل کمبود قطعات یدکی زمین گیر شوند. ارتقاء شبکه های مخابراتی به تعویق افتاده و مصرف کنندگان برندهای غربی را از دست خواهند داد. روسیه در حال از دست دادن تعدادی از بااستعدادترین شهروندان خود است که از واقعیت دیکتاتوری و چشم انداز تبدیل شدن کشورشان به پمپ بنزین برای چین ناراحت هستند.
صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که تولید ناخالص داخلی روسیه در سال 2022 به میزان 6 درصد کاهش می‌یابد، بسیار کمتر از کاهش 15 درصدی که بسیاری در ماه مارس انتظار می‌رفت. پس از یک بحران، سیستم مالی روسیه تثبیت شده است و این کشور در حال یافتن تامین کنندگان جدیدی برای برخی از واردات از جمله چین است.
در همین حال در اروپا، بحران انرژی ممکن است باعث رکود شود. قیمت گاز طبیعی در هفته جاری با کاهش عرضه روسیه به میزان 20 درصد افزایش یافت.
به نظر می رسد که سلاح تحریم دارای نقص هایی است. مسدود کردن دسترسی به فناوری‌هایی که غرب در انحصار خود دارد، سال‌ها طول می‌کشد، و حکومت‌های استبدادی در جذب ضربه اولیه تحریم خوب هستند، زیرا می‌توانند منابع را کنترل کنند. سپس بازگشت ضربه وجود دارد. بزرگترین نقص این است که تحریم های کامل یا جزئی توسط بیش از 100 کشور با 40 درصد تولید ناخالص داخلی جهان اجرا نمی شود. نفت اورال به سمت آسیا می رود. دبی مملو از پول نقد روسی است و می توان هفت بار در روز با پرواز امارات یا سایر خطوط هوایی به مسکو پرواز کرد.
بنابراین باید هر گونه توهم را که تحریم ها راهی ارزان و نامتقارن برای مقابله با چین به غرب ارائه می دهد، کنار گذاشت. با توجه به اینکه کشورهای بیشتری نسبت به آمریکا به عنوان بزرگترین شریک تجاری خود به چین وابسته هستند، اجرای یک تحریم جهانی حتی سخت تر از روسیه خواهد بود.
در عوض، درسی که از اوکراین و روسیه گرفته می‌شود این است که مقابله با حکومت‌های تهاجمی مستلزم اقدام در چندین جبهه است. تحریم‌ها نقش حیاتی دارند، اما هر چه کشورها فردا از تحریم‌های غرب بیشتر بترسند، امروز کمتر تمایلی به اعمال تحریم‌ها بر دیگران خواهند داشت.
منبع: اکونومیست