پایگاه خبری فولاد ایران – ابتکار کمربند و جاده چین چقدر بزرگ است؟ تعیین یک عدد سخت است. این برنامه نزدیک به یک دهه است که اجرا می شود و در این مدت چین صدها پروژه زیرساختی را در ده ها کشور تامین مالی کرده است. اینها شامل راه آهن در آفریقا، بنادر در آسیا و جاده ها در آمریکای لاتین است. رئیس جمهور شی جین پینگ آن را "پروژه قرن" نامیده است. لفاظی های بلند و اعداد مبهم این ترس را برانگیخت که چین در تلاش است تا با قرار دادن خود در مرکز، جهان را تغییر دهد.
از یک جهت موفق شده است. جهان در حال توسعه از بحران بدهی دولتی رنج می برد و چین در قلب آن قرار دارد. ده ها کشور درگیر در طرح کمربند و جاده که تحت تاثیر همه گیری، تورم و جنگ در اوکراین قرار گرفته اند، برای بازپرداخت وام های چین و سایر طلبکاران تلاش می کنند. اتیوپی و زامبیا از جمله کشورهایی هستند که بدهی های خود را بازسازی می کنند. سریلانکا برای انجام همین کار به همکاری چین نیاز دارد. با گذشت زمان، کامبوج، کنیا و لائوس ممکن است به آنها ملحق شوند. سیاست‌های وام‌دهی بی‌رحمانه و منفعت‌طلبانه چین در بخشی از این تقصیر سهیم است. این کشور باید با سایر طلبکاران برای حل بحران همکاری کند.
امید این است که چین هماهنگی بازسازی بدهی های حاکمیتی، که اغلب همراه با صندوق بین المللی پول است را بیاموزد. چین مدت‌هاست در برابر چنین تلاش‌هایی مقاومت می‌کند و از نقش رهبری آمریکا در آن سازمان‌ها و همچنین تعهد باشگاه به اجماع و شفافیت با همه طلبکاران ناراضی است.
با این حال، دلایلی برای خوش بین بودن وجود دارد. چین در سال 2020، از توافقنامه "چارچوب مشترک" بین گروه 20 و باشگاه پاریس برای همکاری در درمان بدهی کشورهای فقیر حمایت کرد.
به گزارش فولاد ایران، چین طرح کمربند و جاده را کاهش داده است. اما هنوز مشخص نیست که آیا این بحران باعث بازنگری جدی در پکن شده است یا خیر. اکنون این وظیفه بر عهده چین به عنوان بزرگترین وام دهنده رسمی جهان است که رویکرد مسئولانه تری برای اعطای وام در خارج از کشور اتخاذ کند و در صورت خراب شدن اوضاع با سایر طلبکاران همکاری کند.
منبع: اکونومیست