پایگاه خبری فولاد ایران – در 4 فوریه امسال، سه هفته قبل از حمله روسیه به اوکراین، ولادیمیر پوتین با شی جین پینگ در پکن ملاقات کرد. به گزارش فولاد ایران، بیانیه مشترک دو رهبر اعلام کرد که دوستی روسیه و چین "هیچ محدودیتی ندارد". هفت ماه بعد، شی ممکن است از این سخنان پشیمان باشد. پوتین در سخنانی قبل از نشست شورای همکاری شانگهای در ازبکستان، قول داد به سوالات و نگرانی‌هایی که چین درباره جنگ اوکراین دارد، رسیدگی کند. نه پوتین و نه شی جینپینگ ترجیح دادند این نگرانی ها را در انظار عمومی توضیح دهند. اما حدس زدنش سخت نیست. این جنگ روسیه را تضعیف کرده، اوراسیا را بی ثبات کرده و اتحاد غربی را تقویت کرده است.
هیچ کدام از اینها خوب به نظر نمی رسد.
بیانیه 4 فوریه روشن کرد که اساس دوستی روسیه و چین خصومت مشترک با رهبری جهانی آمریکاست. پیروزی سریع روسیه در اوکراین، ضربه جدی دیگری به اعتبار و قدرت ایالات متحده خواهد بود. این به خوبی برای پکن مناسب است و حتی ممکن است زمینه را برای حمله چین به تایوان فراهم کند. در مقابل، درگیری طولانی در اوکراین و چشم انداز شکست روسیه، یک شکست استراتژیک جدی برای چین است.
روسیه مهم ترین شریک بین المللی چین است. این دو کشور متحدان پیمان رسمی نیستند. اما آنها در مجامع بین المللی از یکدیگر حمایت می کنند و تمرینات نظامی مشترک برگزار می کنند. اولین سفر خارجی شی پس از ریاست جمهوری، به مسکو بود. شی از پوتین به عنوان "بهترین دوست" خود یاد کرده است. اما حالا رفیقش مثل یک بازنده به نظر می رسد و دوستی چین با روسیه مایه شرمساری به نظر می رسد نه یک دارایی.
جنگ در اوکراین علاوه بر تضعیف مهمترین شریک بین المللی چین، احیای اتحاد غربی را مهندسی کرده است. رهبری ایالات متحده یک بار دیگر مطمئن و مؤثر به نظر می رسد. سلاح های آمریکایی به تغییر مسیر درگیری کمک کرده است. کشورهای جدید برای پیوستن به ائتلاف ناتو صف می کشند. رسانه های دولتی چین دوست دارند بر افول غیرقابل تحمل غرب تاکید کنند. اما، ناگهان، اتحاد غرب نسبتاً درخشان به نظر می رسد. پکن حداقل می‌توانست از این واقعیت که بی‌طرف به نظر می‌رسید، آسوده خاطر شود. این مهم است زیرا مبارزه برای وفاداری کشورهای آفریقا، آسیا و آمریکا بخش مهمی از رقابت چین با ایالات متحده است. اما احساسات در جنوب جهانی در حال تغییر است. در نشست سمرقند، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، علناً پوتین را مورد سرزنش قرار داد و به او گفت که "امروز دوران جنگ نیست".
در داخل و خارج از کشور، شی دوست دارد بر تمایل خود برای ثبات تاکید کند. اما جنگ باعث بی ثباتی در سراسر اوراسیا شده است. آذربایجان به تازگی به ارمنستان که متحد روسیه است حمله کرده است. درگیری بین قرقیزستان و تاجیکستان نیز درگرفته است. روسیه به شدت ضعیف شده و در حال حاضر شریک بسیار کمتر مفیدی برای چین است. نتایج جنگ در حال آشکار شدن است. کابوس نهایی پکن این خواهد بود که پوتین سقوط کند و یک دولت طرفدار غرب جایگزین او شود. البته روسیه تضعیف شده برای چین نیز منافعی به همراه دارد. مسکو اکنون از نظر اقتصادی به طور فزاینده ای به پکن وابسته است.
برخی از تحلیلگران واشنگتن از این هم فراتر می روند و استدلال می کنند که جنگ اوکراین مسکو را برای همیشه به آغوش پکن سوق خواهد داد و در عین حال تمرکز ایالات متحده را از تمرکز روی رویارویی با چین منحرف می کند. واقعیت این است که روسیه و چین یک اتحاد غیررسمی تشکیل داده‌اند، زیرا دیدگاه‌های جهانی آنها اشتراکات زیادی دارد. غیرممکن است که یکی از آنها پوست کنده شود و تصمیم بگیرد با آمریکا همسو شود. آمریکا مشکلی است که آنها سعی در حل آن دارند. محور روسیه و چین که در 4 فوریه ارائه شد نیز تا حد زیادی یک معامله شخصی بین دو رهبر قدرتمند بود. پوتین و شی به وضوح سبک یکدیگر را دوست داشتند و خود را مظهر ملت های مربوطه خود می دانستند. اما با توجه به اینکه پوتین اکنون بیشتر شبیه نیکلاس دوم است تا پیتر کبیر، شی باید پشیمان باشد که همتای روس خود را با تمام وجود در آغوش گرفته است.
منبع: فایننشال تایمز