پایگاه خبری فولاد ایران – چالش انرژی و تغییرات آب و هوایی، بحران های درهم تنیده ای است بر میلیاردها نفر تأثیر می گذارد و نیاز به اقدام واضح دارد. با حمله روسیه به اوکراین و ممنوعیت واردات نفت روسیه توسط غرب، تقاضای جهانی برق 389 تراوات ساعت افزایش یافت و پیش بینی می شود قیمت انرژی در سراسر جهان به طور متوسط 50 درصد افزایش یابد.
در همین حال، دمای جهانی همچنان به بالاترین حد خود ادامه می‌دهد و میانگین دمای ژانویه تا سپتامبر 2022 به عنوان گرم‌ترین دما در 143 سال گذشته بوده است.
شبکه انرژی محل تلاقی این بحران ها با هم است و ایجاد یک شبکه هوشمند در ارائه منابع انرژی در مواجهه با اختلالات عرضه و در عین حال بهینه سازی استفاده برای سیاره سالم تر حیاتی است. با این حال، تبدیل ساختارهای شبکه انرژی فعلی به این مدل جدید، یک تلاش پیچیده است که به یک روش تفکر سیستمی و یک مدل کاری باز و مشارکتی نیاز دارد.
به گزارش فولاد ایران، ساختار شبکه انرژی امروزی ناپایدار است و برای پشتیبانی از فناوری‌های تجدیدپذیر نوظهور، انعطاف‌پذیری یا گسترش، محدودیت دارد. شبکه‌های انرژی سنتی از جریان یک طرفه انرژی از منابع متمرکز مانند زغال‌سنگ، هسته‌ای و گاز به نقاط مصرف خانه‌ها و مشاغل پشتیبانی می‌کنند. هنگامی که به نیروی بیشتری نیاز است، یک منبع تولید متمرکز دیگر، یا یک نیروگاه باید ساخته شود. شبکه سنتی نمی تواند به سرعت در مواجهه با افزایش شدید تقاضا حرکت کند یا از انرژی 100 درصد تجدیدپذیر که برای دستیابی به اهداف جهانی آب و هوایی حیاتی است، حمایت کند.
اما شبکه هوشمند متمرکز چیست؟
شبکه هوشمند یک شبکه بسیار پراکنده از انرژی های تجدیدپذیر پاک است که در کنار شبکه موجود مستقر شده است. تمام بارهای توزیع را در بر می گیرد و آنها را طوری طراحی می کند که شبیه بارهای مبتنی بر کربن سنتی به نظر برسند. انرژی به صورت همه جانبه هم به سمت و هم از منبع تولید جریان می یابد، که منابع انرژی تجدیدپذیر به آن نیاز دارند، و کل سیستم برای منابع انرژی متناوب مانند خورشید و باد در زمان واقعی متعادل است. این به ارائه‌دهندگان انرژی انعطاف‌پذیری می‌دهد تا انرژی را در مکان و زمانی که بیشتر مورد نیاز است توزیع کنند، در حالی که به مشتریان اطلاعات لازم برای انتخاب انرژی آگاهانه و مقرون‌به‌صرفه را می‌دهد.
راه حل ها باید مبتنی بر نرم افزار یا سخت افزار یا هر دو باشند و به کسب و کارها و ارائه دهندگان این امکان را می دهد تا مشتریان خود را بهتر درک کنند و زیرساخت های مورد نیاز برای ارائه نتایج مطلوب را بهینه کنند.
طبق اعلام آژانس بین‌المللی انرژی، سرمایه‌گذاری در شبکه‌های برق هوشمند باید به طور متوسط سالانه حدود 600 میلیارد دلار تا سال 2030 باشد تا بخش انرژی جهانی تا سال 2050 به انتشار صفر کربن برسد.
در اروپا، این چشم انداز در حال حاضر در حال انجام است. در جاهای دیگر، اینتل با بزرگترین ارائه دهنده انرژی مالزی برای دیجیتالی کردن شبکه برق خود با تمرکز بر زیرساخت های محاسباتی مجازی و برنامه های کاربردی برای پست و سیستم شبکه کار می کند. اما همکاری باید در بخش فناوری و نه فقط با تامین کنندگان انرژی، انجام شود.
توسعه یک شبکه هوشمند قابل اعتماد و نوآور گامی مهم در رسیدن به هدف انتشار صفر است. انجام این کار یک تعهد بزرگ است، اما زمانی امکان پذیر است که شرکت ها و تامین کنندگان انرژی همکاری را در اولویت قرار دهند.
از طریق همکاری، می توان اکوسیستمی از نوآوری در انرژی های تجدیدپذیر ایجاد کرد که آینده انرژی انعطاف پذیر، قابل اعتماد و پایداری را ارائه می دهد.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد