پایگاه خبری فولاد ایران – گوردون براون مدت کوتاهی پس از نخست وزیری در سال 2007، گفت که بریتانیا از «طولانی ترین دوره رشد اقتصادی بدون وقفه در تاریخ کشور» برخوردار بوده است. در نظرسنجی گالوپ در آن سال، با شروع بحران مالی جهانی، 53 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که زندگی آنها در حال بهبود است. اما امسال فقط 28 درصد موافق بودند که زندگی در حال بهتر شدن است. ایمان به دولت نیز به ویژه از زمان رای گیری برگزیت در سال 2016 خدشه دار شده است.
در طول 15 سال گذشته بسیاری از کشورهای غرب از بیماری‌های مشابهی مانند بریتانیا رنج برده‌اند. افزایش نابرابری ها، کند شدن رشد اقتصادی و حملات بی‌ثباتی سیاسی از جمله اینها بوده است. برخی از کشورهای بزرگ و ثروتمند، مانند ایتالیا و ژاپن، در آن دوره وضعیت بدتری داشته اند.
اما نگاه دقیق تر به داده ها نشان می دهد که دلایل خاصی برای نگرانی بریتانیایی ها وجود دارد. این کشور در طول تاریخ سعی کرده است خود را به عنوان پلی بین اروپا و آمریکا قرار دهد. اگرچه هیچ معیار جامعی برای رفاه ملی وجود ندارد، اما تغییراتی که در بریتانیا از سال 2007 تاکنون رخ داده است، این کشور را بر اساس طیف گسترده‌ای از شاخص‌های اقتصادی در پایین یا نزدیک به انتهای گروهی از دیگر کشورهای بزرگ انگلیسی زبان (استرالیا، کانادا و ایالات متحده) و فرانسه و آلمان، دو اقتصاد بزرگ قاره اروپا، قرار می‌دهد.
اقتصاد بریتانیا از سال 2007 به طور واقعی 7 درصد رشد کرده است. این رشد فقط از کانادا و فرانسه، هر دو با 6 درصد، اما پس از آمریکا، از استرالیا و آلمان که 13 تا 16 درصد هستند، بالاتر است. متأسفانه، بیشتر رشد ناچیز بریتانیا ناشی از کارآمدتر کار کردن نیست، بلکه بیشتر ناشی از کار بیشتر است. طی 15 سال گذشته بهره وری نیروی کار بریتانیا تنها 4 درصد افزایش یافته است، اندکی کمتر از 6 درصد فرانسه و بسیار بدتر از سود دو رقمی سایر کشورها.
به‌نظر می‌رسد بریتانیا به‌جای ترکیب نقاط قوت اروپا و آمریکا، با ضعف‌های هر دوی آنها مواجه است. در آغاز بحران مالی، متوسط درآمد خانوار در بریتانیا با آلمان برابر بود. امروز، همه چیز بسیار تیره‌تر به نظر می‌رسد. بریتانیا با اختلاف زیادی در جایگاه آخر قرار دارد. نابرابری های جغرافیایی بریتانیا نیز به ویژه مشهود است. اگرچه تمرکز رفاه در شهرهای فوق ستاره گسترده است، لندن و اطراف آن که 37 درصد از جمعیت بریتانیا را تشکیل می دهند اما تنها 47 درصد از تولید ناخالص داخلی آن را شامل می شوند.
به گزارش فولاد ایران، خارج از حوزه اقتصادی، کارنامه بریتانیا به جای ضعیف، مختلط است. تغییرات در میزان مرگ و میر آن از زمان ظهور کووید و در امید به زندگی آن برای افراد 65 ساله از سال 2007، بهتر از آمریکا اما بدتر از سایر کشورها است.
منبع: اکونومیست