پایگاه خبری فولاد ایران – سیستم‌های غذایی با بسیاری از چالش‌های جهانی مرتبط هستند و دومین تولیدکننده بزرگ انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان پس از بخش انرژی به حساب می آیند. اما چطور می شود انتشارات این صنعت را به حداقل رساند؟
به گزارش فولاد ایران، اقدامات کشاورزی احیاکننده و هوشمند می‌توانند عملکرد محصول را بهبود بخشند و زمین‌های کشاورزی و مراتع را به مخزن کربن تبدیل کنند، از بین رفتن جنگل‌ها را معکوس کنند، استفاده از کودهای مبتنی بر نیتروژن را بهینه کنند و زنجیره‌های تامین جهانی و محلی را برای پایدارتر کردن و کاهش ضایعات بازنگری کنند.
سیستم‌های غذایی می‌توانند از طریق راه‌حل‌های آب و هوایی طبیعی (NCS)، تا 37 درصد از کاهش انتشارات را میسر و برای رسیدن به اهداف اقلیمی 2030 کمک کنند.
این در حالی است که کمتر از 2 درصد از بودجه آب و هوا به راه حل های کشاورزی-غذایی هدایت می شود.
کشورها، شرکت‌ها و کشاورزان استراتژی‌های بزرگی را برای آزادسازی این پتانسیل اتخاذ می‌کنند. با این حال، گسترش تلاش‌های آنها به مشارکت‌های جسورانه و هوشمندانه‌تر، بازگشایی سرمایه‌گذاری، اتخاذ راه‌حل‌های فناوری مناسب برای هدف و رهبری شجاعانه نیاز دارد.
برای کمک به کاهش خطر انتقال کشاورز باید برنامه های مالی ایجاد شود. دومین مورد کمک های فنی است، که گاهی شامل توصیه های زراعی متناسب با مزارع و محصولات هر کشاورز است. در نهایت، کشاورزان باید بخشی از جامعه ای از همتایان باشند که کارهای مشابهی را امتحان می کنند و می توانند آموخته های خود را به اشتراک بگذارند. هیچ سازمانی نمی‌تواند به تنهایی تمام این نیازها را برطرف کند. ایجاد مشارکت های قوی و بین بخشی ضروری است. ما به افرادی نیاز داریم که با افرادی کار کنند که قبلاً با آنها کار نکرده اند. صرف نظر از صنعت، کربن زدایی فوق العاده پیچیده است و همکاری های خلاقانه ما را قادر می سازد تا با هم به هدف 1.5 درجه جهان برسیم.
کشاورزی احیا کننده یک رویکرد سیستماتیک برای اتخاذ بهترین شیوه های پایدار است که بر طبیعت و اقلیم تأثیر مثبت می گذارد. این در مورد تولید غذای بیشتر در عین استفاده کمتر از منابع زمین است. ما باید از کشاورزان برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و حفاظت از خاک‌هایشان حمایت کنیم و در عین حال محصول و کیفیت محصول لازم را برای تغذیه جهان ارائه کنیم.
در حال حاضر، غذا یکی از عوامل کلیدی تغییرات آب و هوایی، جنگل زدایی، از بین رفتن تنوع زیستی، گرسنگی و چاقی است. سیستم غذایی ما در برابر تغییرات آب و هوایی یا تأثیر بحران‌ها به دلیل نتایج شیوه‌های کشاورزی مرسوم و مضر همراه با اتکای بیش از حد به انواع بسیار کمی از محصولات مقاوم نیست. ما نیاز فوری داریم تا منابع مورد نیاز برای رشد مواد غذایی خود را دوباره پر و احیا کنیم.
به همین دلیل است که یونیلور متعهد به سرمایه گذاری در انتقال به کشاورزی احیاکننده شده است. این به معنای کشاورزی به روشی است که سلامت خاک، تنوع زیستی، بهره وری آب، انعطاف پذیری آب و هوا و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را بهبود می بخشد.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد