پایگاه خبری فولاد ایران –مدیران اجرایی بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان در 20 ژانویه پس از یک هفته گفتمان با روحیه‌ای عالی، داووس را ترک کردند. پشت درهای بسته، آنها اقرار کردند که اگرچه جنگ در اوکراین یک تراژدی بشردوستانه باقی مانده است، اما خطرات اقتصاد جهانی اکنون باید مهار شود. بانک های مرکزی تورم را جدی گرفته اند و اگر یک رکود در آمریکا و اروپا رخ دهد، باید قابل مدیریت باشد. هیئت چینی واضح‌ترین سیگنال در سال‌های اخیر را ارسال کرد که چین نه تنها پس از سیاست خشن کووید صفر خود بازگشایی می‌شود، بلکه در حال ادغام مجدد با جهان است.
اما از طرف دیگر، بانک‌های سرمایه‌گذاری با افت شدیدی مواجه شده اند، زیرا معاملات در میان عدم اطمینان اقتصادی از بین رفته است. در اوایل ژانویه گلدمن ساکس حدود 3200 کارمند خود را اخراج کرد.
برای بسیاری از شرکت ها، هزینه ها سریعتر از فروش افزایش می یابد. کسب‌وکارها متوجه شده‌اند که مقاومت در برابر افزایش دستمزدها سخت است و متقاعد کردن مشتریان برای تحمل هزینه‌های فزاینده چندان آسان‌تر نیست. این امر حاشیه سود را با نرخی کاهش می دهد که هنوز به طور کامل توسط تحلیلگران هضم نشده است.
گلدمن ساکس محاسبه می کند که از زمان جنگ جهانی دوم، درآمد هر سهم به طور متوسط 13 درصد در دوره های انقباض اقتصادی کاهش یافته است.
در تماس‌های کنفرانسی شرکت‌ها با تحلیلگران در پایان سال گذشته، بسیاری از تقاضای ضعیف صحبت کردند.
مصرف کنندگان آمریکایی در ماه دسامبر در همه چیز از رستوران ها گرفته تا لوازم الکترونیکی صرفه جویی کردند، که باعث شد فروش خرده فروشی بر اساس فصلی تنظیم شده 1.1 درصد در مقایسه با ماه قبل کاهش یابد.
با کاهش تقاضا، شرکت ها هزینه های گزافی را متحمل می شوند. شرکت‌های فناوری در وضعیت بدی به سر می برند. مایکروسافت در 18 ژانویه به شکلی کمتر نمادین اعلام کرد که قصد دارد 10000 نفر را اخراج کند. دو روز بعد آلفابت، شرکت مادر گوگل، گفت که 12000 نفر را اخراج خواهد کرد.
به گزارش فولاد ایران، در عصر پول ارزان، قبل از اینکه بانک های مرکزی شروع به افزایش نرخ بهره برای مهار تورم کنند، پرداخت ها اغلب با بدهی تامین می شد. اکنون که پول گران است، احتمالاً چنین استقراضی کاهش می یابد. بسیاری از شرکت‌ها احتمالاً تصمیمات مربوط به هزینه‌های مهم را تا رفع عدم اطمینان اقتصادی به تعویق می‌اندازند.
بدهی‌های بالا و مالیات‌های پایین، که سودآوری شرکت‌ها را برای دهه‌ها افزایش داد، دیگر آن‌گونه که بود، نیستند، زیرا نرخ‌های بهره افزایش می‌یابد و اشتها برای کاهش مالیات با کسری بودجه کاهش می‌یابد. زندگی واقعی شرکتی در آستانه فصل درآمد سخت است.
منبع: اکونومیست