پایگاه خبری فولاد ایران – "عصر حجر به دلیل کمبود سنگ به پایان نرسید و عصر نفت خیلی قبل از تمام شدن نفت جهان به پایان خواهد رسید." این به نظر می رسد سوگند طرفداران محیط زیست در مخالفت با استفاده از سوخت های فسیلی است.
به گزارش فولاد ایران، نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی همچنان بیش از چهار پنجم انرژی اولیه جهان را تشکیل می دهند. اعتیاد به این منابع به علاوه ترکیبی از جنگ، اشتباهات سیاسی و روندهای اقتصادی، اکنون بحران انرژی دیگری را در جهان ایجاد کرده است. آیا این فشار نیز فراموش خواهد شد، یا می تواند منجر به یک انقلاب انرژی شود؟
دو دلیل برای اینکه فکر کنیم تغییر در راه است وجود دارد. اولین نیروی آشنای ژئوپلیتیک. پنج دهه پیش، این نفت‌گرایان کارتل اوپک بودند که به طرز ناشیانه‌ای بازارهای انرژی را دستکاری کردند. این بار روسیه، یک نیروگاه نفت و گاز، یادآور خطرات اتکا به رژیم های اقتدارگر بد است.
عامل دوم افزایش اضطراب در مورد تغییرات آب و هوایی است. برای جلوگیری از بدترین اثرات آن، تقریبا 200 کشور موافقت کرده اند که انتشار گازهای گلخانه ای را محدود کنند. بسیاری در حال حاضر به سمت یک سیستم انرژی کربن زدا حرکت می کنند. این عوامل تلاش‌ها را برای حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی مضاعف کرده‌اند.
سوال سخت این است که بعد از این چه اتفاقی می افتد و آیا نوآوری به عصر نفت پایان می دهد؟
این امید توسط برخی از متفکران که شامل بیل گیتس، یکی از بنیانگذاران مایکروسافت است، حمایت می شود. اما برخی دیگر از جمله جان کری، فرستاده ویژه ریاست جمهوری آمریکا در امور تغییرات آب و هوایی، معتقد است که سرمایه گذاری در پیشرفت های بالقوه در این راستا ممکن است دور از ذهن به نظر برسد. او در آستانه اجلاس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو در سال 2021، به ارزیابی های علمی اشاره کرد که نشان می دهد شاید نیمی از کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مورد نیاز تا اواسط این قرن "از فناوری هایی حاصل شود که ما هنوز نداریم".
مارک جیکوبسون، استاد مهندسی در دانشگاه استنفورد، می‌گوید جهان باید فوراً با آفت‌های مرتبط با گرمایش جهانی، ناامنی انرژی و آلودگی هوای محلی مقابله کند. او اصرار دارد که این به هیچ "فناوری معجزه آسایی" نیاز ندارد. برعکس، «ما 95 درصد از فناوری‌هایی را که به آنها نیاز داریم، از قبل به صورت تجاری در دسترس داریم. ما همچنین می دانیم که چگونه بقیه را بسازیم.» قلب طرح او گسترش چشمگیر نیروی باد و خورشید در کنار مقداری انرژی آبی و زمین گرمایی و به همین ترتیب ذخیره و انتقال انرژی است.
در نگاه اول، این قابل قبول به نظر می رسد. باد و خورشید نه تنها از نظر تجاری قابل دوام هستند و در مقیاس در سراسر جهان کار می کنند. آنها ارزان ترین اشکال تولید برق جدید در اکثر کشورها هستند. ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر قرار است از سال 2022 تا 2027 به میزان 2400 گیگاوات افزایش یابد که برابر با کل ظرفیت برق در چین امروزی است.
در همین حال، فن‌آوری‌های مربوط به انتقال نیرو به قدری تثبیت شده‌اند که آکادمی ملی مهندسی آمریکا از برق‌رسانی شبکه به عنوان بزرگترین شاهکار مهندسی قرن بیستم استقبال کرد. و اگرچه ذخیره انرژی هنوز فراگیر و مقرون به صرفه نیست، سیستم های بزرگ مبتنی بر باتری با موفقیت در شبکه هایی از کالیفرنیا تا استرالیا کار می کنند.
قدر مسلم، رسیدن به هدف صفر انتشار کربن دور از دسترس نیست اما ادامه کار بدون سرمایه‌گذاری در نوآوری‌ها، کار را سخت‌تر می‌کند.
منبع: اکونومیست