پایگاه خبری فولاد ایران – آیا زمان آن رسیده است که انقباض پولی کاهش پیدا کرده و یا حتی معکوس شود؟
این که پاسخ به این سؤالات "بله" است در حال تبدیل شدن به یک دیدگاه رایج است. مطمئناً بازارها طوری رفتار می کنند که گویی روزهای انقباض به پایان رسیده است.
ممکن است حق با آنها باشد. اما هرچه اقتصادها قوی‌تر باشند، نگرانی بانک‌های مرکزی از عدم بازگشت تورم به 2 درصد افزایش می‌یابد و بنابراین سیاست طولانی‌تر احتمالاً محدود باقی می‌ماند.
درست است، پیش‌بینی می‌شود که رشد در کشورهای پردرآمد ایالات متحده و در منطقه یورو رو به بهبود است، اما اقتصاد بریتانیا در پیش‌بینی G7 تنها اقتصاد است که در این دوره کوچک می‌شود.
به گزارش فولاد ایران، بازگشایی چین و کاهش قیمت انرژی در اروپا مهمترین دلایل بهبود چشم انداز در نظر گرفته می شود. همچنین پیش‌بینی می‌شود که تورم جهانی از 8.8 درصد در سال 2022 به 6.6 درصد در سال 2023 و 4.3 درصد در سال 2024 کاهش یابد. صندوق بین‌المللی پول می‌گوید ریسک‌ها همچنان به سمت نزولی هستند. اما خطر پیامدهای بدتر سلامتی در چین، تشدید جنگ در اوکراین یا آشفتگی مالی همچنان وجود دارد.
تورم کل ممکن است از اوج خود گذشته باشد اما، صندوق بین‌المللی پول خاطرنشان می‌کند که تورم اساسی هنوز در بیشتر اقتصادها به اوج خود نرسیده و بسیار بالاتر از سطح قبل از همه‌گیری باقی مانده است. بانک‌های مرکزی با این معضل مواجه هستند که آیا به اندازه کافی برای رسیدن به هدف خود و تثبیت انتظارات تورمی اقدامات انجام داده‌اند؟
اگر فدرال رزرو به خوش بینی در بازارها نگاه کند، ممکن است به این نتیجه برسد که خیر. اما، اگر به پیش‌بینی‌های صندوق برای رشد ایالات متحده نگاه کند، ممکن است برعکس نتیجه بگیرد. همین امر در مورد بانک مرکزی اروپا و حتی بیشتر از آن در مورد بانک انگلستان زمانی که آنها به اقتصاد خود نگاه می کنند صدق می کند. این بانک‌های مرکزی ممکن است قبل از حرکت های بعدی، به طور منطقی منتظر بمانند تا ببینند اقتصادشان تا چه حد ضعیف می‌شود.
اینکه اقتصاد جهانی کمی قوی‌تر از آنچه در گذشته‌ای نه چندان دور انتظار می‌رفت به نظر می‌رسد، مطمئناً چیز خوبی است. با این حال، هدف استراتژیک باید در نهایت این باشد که نرخ تورم سالانه به 2 درصد برگردد. پس معضل بانک‌های مرکزی این است که آیا خوش‌بینی بیشتر امروز با دستیابی به آن هدف استراتژیک سازگار است یا خیر.
در دنیایی که در آن یک بازی تعاملی بین بانک‌های مرکزی و بازیگران اقتصادی وجود دارد، تلاش می‌شود تا مشخص شود که آیا بانک‌های مرکزی به اندازه کافی برای ارائه اقتصاد مورد نیاز برای هدف قرار دادن تورم اصلی، به اندازه کافی تلاش کرده اند یا خیر.
با توجه به عدم قطعیت، اکنون یک مورد خوب برای اتخاذ موضع انتظار وجود دارد. اما یک نکته مهم این است که در دنیای تورمی، اخبار خوب در مورد فعالیت اقتصادی لزوماً خبر خوبی برای سیاست گذاری و فعالیت های بعدی نیست، مگر اینکه نشان دهد که مبادله کوتاه مدت بین تولید و تورم نیز مطلوب است. اگر چنین باشد، بانک‌های مرکزی می‌توانند سیاست‌ها را زودتر از آنچه قبلاً انتظار می‌رفت کاهش دهند. اگر اینطور نباشد، آنها باید بیشتر از آنچه اکنون انتظار می رود، سختگیر شوند. در حال حاضر می توان به نتیجه قبلی امیدوار بود. اما هنوز از قطعیت دور است.
منبع: فایننشال تایمز