پایگاه خبری فولاد ایران – تحقیقات جدید حاکی از آن است که بازار املاک پکن به اندازه دو دهه پیش توکیو حبابی است. این تحقیقات نشان می دهد که در صورت عدم دقت، چین ممکن است در مسیر موج جدیدی از ژاپنی شدن قرار بگیرد.
در سال 2003، ژاپن دیگر نمی توانست خود را گول بزند که همه چیز خوب است. در دهه 1990 ژاپن خود را در مسیری قرار داده بود که زمانی به نظر می رسید قادر به سبقت گرفتن از ایالات متحده است. مدیریت نادرست آن با کوه بدهی بدی که در طول روزهای بیهودگی دهه 1980 ساخته شده بود این تصور که کشور به راحتی می تواند بهبود یابد را از بین برد.
ادغام گسترده بانکی، که توسط توکیو در سه سال گذشته تشویق شده بود، برای پنهان کردن مجموعه ای از بحران های درهم تنیده و حل نشده کافی نبود. همانطور که تیمی از تحلیلگران سیتی گروپ در هفته گذشته اعلام کردند، مشکل این است که چین امروز «به طرز چشمگیری شبیه به ژاپن» در دوران پس از حباب املاکش به نظر می رسد. مشخصات جمعیتی مربوطه کشورها، نشان می دهد که پس از سال 1990، شاخص قیمت مسکن ژاپن با کاهش گروه 35 تا 54 ساله کاهش یافت. این گزارش هشدارهای خود را بر خطرات احتمالی برای سیستم بانکی چین متمرکز کرده است.
سیتی گروپ چندین حوزه مشابه را شناسایی می کند. هر دو کشور از طریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و تشویق صادرات، وارد فازهای طولانی رشد تولید ناخالص داخلی شدند. بر اساس گزارش بانک جهانی، بین سال‌های 2010 تا 2020، ژاپن و چین رشد خود را به روشی مشابه تامین مالی کردند. دوران حباب ژاپن با تأمین مالی غیرمستقیم ارائه شده توسط بانک‌های تجاری، که توسط مقامات به سمت وام‌های نرم به سمت بخش‌های صنعتی مطلوب هدایت شدند، تقویت شد. به طور مشابه، چین یک سیستم مالی را توسعه داده است که عمدتاً به تأمین مالی غیرمستقیم وابسته است. علاوه بر ابزارهای موجود در بانک خلق چین، دولت می تواند فعالیت های وام دهی بانک های تجاری را از طریق یک سری مکانیسم ها هدایت کند.
حباب دارایی و سهام ژاپن در سال های 1987-1989 پس از آنکه مقامات سیاست های تسهیل کننده ای را برای ارتقای تقاضای داخلی ارائه کردند، با بیشترین سرعت گسترش یافت. استقراض به طور چشمگیری گسترش یافت و نقدینگی به سهام و دارایی سرازیر شد تا جایی که برای شرکت‌ها سفته‌بازی مالی سودآورتر از اجرای واقعی یک تجارت شد.
سیتی تخمین می زند که بازار املاک چین به وضوح حباب دار تا سال 2020 به 65 تریلیون دلار رسید که از مجموع ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن بیشتر است. تا سال 2021، 41 درصد از کل دارایی‌های سیستم بانکی چین از طریق وام‌ها و اعتبارات مربوط به دارایی به حساب می‌آمد.
به گزارش فولاد ایران، تحلیلگران سیتی حتی شباهتی بین روابط دو کشور با ایالات متحده می بینند. با افزایش مازاد تجاری ژاپن، اصطکاک رقابتی با آمریکا به یک جنگ تجاری آشکار در دهه 1980 تبدیل شد که در قلب آن فناوری، مالکیت معنوی و نگرانی‌های امنیتی وجود داشت. موارد مشابهی در مورد چین وجود دارد که به عنوان مثال، قوانین اخیر و سایر اقدامات در ایالات متحده به دنبال محدود کردن دسترسی غیر آمریکایی ها به فناوری پیشرفته است. این شباهت ها ممکن است معادل های دقیقی نباشند، اما تأثیر کلی آنها می تواند مشابه باشد.
20 سال پیش، ژاپن که به تازگی به رکود پس از حباب خود رسیده بود، بدهی‌های شرکت زامبی، ترازنامه‌های موسسات مالی تحت فشار را مستعمره کرد، شرکت‌ها و خانوارها در فاز اهرم‌زدایی بلندمدت قرار گرفتند و نرخ‌های بهره پایین نگه داشته شدند.
سیتی نتیجه‌گیری می‌کند که چین باید به این ژاپنی‌سازی و ریسک‌های سیستم بانکی توجه بیشتری کنند.
منبع: فایننشال تایمز