پایگاه خبری فولاد ایران- از آنجایی که جهان به سمت آینده ای با انتشار صفر کربن حرکت می کند، صنعت نفت و گاز با یک مقطع بحرانی مواجه است. از یک سو، تقاضای فزاینده ای برای منابع انرژی تجدیدپذیر وجود دارد که به سرعت مقرون به صرفه تر و در دسترس تر می شوند، از سوی دیگر، نفت و گاز همچنان نقش مهمی در تامین نیازهای جهانی انرژی در سال‌های آینده ایفا خواهند کرد.
به گزارش فولاد ایران، سرمایه‌گذاری در صنایع انتقال نفت و گاز که می‌تواند به پر کردن شکاف بین سوخت‌های فسیلی سنتی و منابع انرژی تجدیدپذیر کمک کند، گامی اساسی در جهت دستیابی به انتشار صفر است.
انتقال نفت و گاز به سرمایه گذاری در فناوری ها یا زیرساخت هایی اشاره دارد که می تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از سوخت های فسیلی کمک کند. این شامل:
• فن آوری های جذب و ذخیره کربن (CCS): جذب و ذخیره کربن شامل جذب دی اکسید کربن از فرآیندهای صنعتی یا نیروگاه ها قبل از رها شدن در جو است. سپس CO2 جذب شده را می توان برای افزایش بازیابی نفت استفاده کرد یا در زیر زمین ذخیره کرد.
• گاز طبیعی تجدیدپذیر (RNG): گاز طبیعی تجدیدپذیر با جذب گاز متان از محل های دفن زباله، تصفیه خانه های فاضلاب یا زباله های کشاورزی تولید می شود. می توان از آن به عنوان منبع سوخت کم کربن برای حمل و نقل یا گرمایش استفاده کرد.
• هیدروژن سبز: تولید هیدروژن سبز شامل فرآیند الکترولیز است که از برق تولید شده از منابع تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی یا باد برای تقسیم مولکول های آب بههیدروژن و اکسیژن استفاده می کند.
• بهره وری انرژی: سرمایه گذاری در فناوری ها یا روش های کارآمد انرژی می تواند به کاهش میزان انرژی مورد نیاز برای تولید یا مصرف نفت و گاز کمک کند.
با سرمایه گذاری در این صنایع، شرکت ها می توانند ردپای کربن خود را کاهش دهند و در عین حال به تامین نیازهای جهانی انرژی ادامه دهند.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا سرمایه گذاران باید سرمایه گذاری در صنایع انتقال نفت و گاز را در نظر بگیرند که عبارتند از:
1- تنوع بخشی
سرمایه گذاری در این زمینه به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا سبدهای خود را فراتر از سوخت های فسیلی سنتی متنوع کنند. این می تواند به کاهش خطرات مرتبط با نوسانات قیمت کالاها یا تغییرات نظارتی کمک کند.
2- پتانسیل رشد بلند مدت
صنایع انتقالی دارای پتانسیل رشد بلندمدت قابل توجهی هستند زیرا تقاضا برای راه حل های کم کربن همچنان در حال افزایش است. طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی (IEA)، سرمایه گذاری در فن آوری های جذب و ذخیره کربن CCS به تنهایی می تواند تا سال 2040 به 160 میلیارد دلار در سال برسد.
3- ملاحظات ESG
سرمایه‌گذاری در صنایع تجدیدپذیر با ملاحظات زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) هماهنگ است. از آنجایی که سرمایه گذاران به طور فزاینده ای عوامل ESG را هنگام تصمیم گیری های سرمایه گذاری در اولویت قرار می دهند، شرکت هایی که تعهد به کاهش ردپای کربن خود را نشان می دهند ممکن است فرصت های سرمایه گذاری جذاب تری باشند.
4- رعایت مقررات
از آنجایی که دولت‌ها در سراسر جهان سیاست‌هایی را با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اجرا می‌کنند، شرکت‌هایی که در دارایی‌های در حال گذار سرمایه‌گذاری می‌کنند، ممکن است موقعیت بهتری برای رعایت مقررات جدید داشته باشند.
نتیجه اینکه سرمایه‌گذاری در صنایع انتقال نفت و گاز در مسیر انتشار صفر، گامی اساسی در جهت دستیابی به اهداف جهانی آب و هوا و در عین حال برآورده کردن تقاضای رو به رشد انرژی است. با سرمایه‌گذاری مستقیم در شرکت‌هایی که این فناوری‌ها را توسعه می‌دهند، سرمایه‌گذاران این فرصت را دارند که نه تنها زمینه های سرمایه گذاری خود را متنوع کنند، بلکه به طور مثبت به ملاحظات ESG مانند پایداری زیست‌محیطی کمک کنند و در عین حال، بازده بالقوه رشد سرمایه گذاری درازمدت ایجاد کنند.
منبع: Oilprice