پایگاه خبری فولاد ایران – پیری جمعیت یک ضربه دائمی بر اقتصاد چین و جاه طلبی های جهانی آن خواهد بود. در ماه ژانویه، چین رسماً اذعان کرد که جمعیت آن سال گذشته کاهش یافته است، تقریباً 9 سال زودتر از آنچه جمعیت شناسان چینی و سازمان ملل پیش بینی کرده بودند.
این بدان معناست که تمام سیاست های اقتصادی، خارجی و دفاعی چین بر اساس داده های جمعیتی معیوب است. به عنوان مثال، اقتصاددانان دولت چین پیش بینی کرده اند که تا سال 2049، سرانه تولید ناخالص داخلی چین به نصف یا حتی سه چهارم ایالات متحده خواهد رسید، اما این پیش‌بینی‌ها فرض می‌کردند که جمعیت چین در سال 2049 چهار برابر جمعیت ایالات متحده خواهد بود.
به گزارش فولاد ایران، ارقام واقعی داستان بسیار متفاوتی را نشان می‌دهند. با فرض اینکه چین به اندازه کافی خوش شانس باشد که نرخ باروری خود را در 1.1 فرزند به ازای هر زن تثبیت کند، جمعیت آن در سال 2049 فقط 2.9 برابر ایالات متحده خواهد بود و همه شاخص های کلیدی آن از سرزندگی جمعیتی و اقتصادی بسیار بدتر خواهند بود.
پیری جمعیت یک ضربه بزرگ دائمی بر اقتصاد چین خواهد بود. همانطور که تجربه ایتالیا نشان می دهد، نسبت میانگین سنی با رشد تولید ناخالص داخلی همبستگی منفی قوی دارد.
در سال 1980، میانگین سنی چین 21 سال بود، یعنی هشت سال جوانتر از آمریکا، و از سال 1979 تا 2011، تولید ناخالص داخلی آن با نرخ متوسط سالانه 10 درصد رشد کرد. اما نیروی کار در سنین اولیه چین (15-59) در سال 2012 شروع به کاهش کرد و تا سال 2015، رشد تولید ناخالص داخلی به 7 درصد کاهش یافت و پیش از کاهش بیشتر، تا 2022 به 3 درصد رسید.
تا سال 2030، میانگین سنی چین 5.5 سال بالاتر از ایالات متحده خواهد بود و تا سال 2033، نسبت وابستگی سالمندی این کشور از آمریکا فراتر خواهد رفت. نرخ رشد تولید ناخالص داخلی این کشور در سال‌های 2031 تا 2035 کمتر از آمریکا خواهد بود، در این مرحله سرانه تولید ناخالص داخلی آن به سختی به 30 درصد رقیبش خواهد رسید، چه رسد به 50 تا 75 درصدی که توسط اقتصاددانان رسمی چین پیش‌بینی شده است.
مطمئناً، چین سرمایه گذاری هنگفتی را در هوش مصنوعی و روباتیک انجام می دهد تا فشار اقتصادی پیری را جبران کند. اما این تلاش‌ها فقط تا حدی می‌تواند پیش برود، زیرا تداوم نوآوری به ذهن‌های جوان متکی است. علاوه بر این، کارگران ربات مصرف نمی کنند و مصرف محرک اصلی هر اقتصادی است.
افول چین تدریجی خواهد بود. این کشور دومین یا سومین اقتصاد بزرگ جهان برای دهه های آینده باقی خواهد ماند. اما شکاف بزرگ بین قدرت جمعیتی و اقتصادی رو به زوال و جاه طلبی های سیاسی رو به گسترش آن ممکن است آن را در برابر قضاوت های نادرست استراتژیک بسیار آسیب پذیر کند.
منبع: Japan Times