پایگاه خبری فولاد ایران- هژمونی آمریکا و سلطه اقتصادی این گروه اکنون به تاریخ پیوسته است. گروه هفت متشکل از هفت کشور بزرگ صنعتی جهان است. این گروه از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا تشکیل شده و سپس کانادا نیز به این گروه پیوست.
درست است ایالات متحده هنوز قدرتمندترین و منسجم ترین بلوک اقتصادی در جهان است، با این حال، بین سال‌های 2000 تا 2023، سهم آن در تولید جهانی (در قدرت خرید) از 44 به 30 درصد کاهش خواهد یافت، در حالی که سهم همه کشورهای پردرآمد از 57 به 41 درصد کاهش خواهد یافت. این در حالی است که سهم چین از 7 به 19 درصد افزایش خواهد یافت.
چین اکنون یک ابرقدرت اقتصادی است. از طریق ابتکار یک کمربند و یک جاده، به طلبکار و سرمایه‌گذار بزرگی در کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است، اگرچه، به‌طور قابل پیش‌بینی، باید با بدهی‌های بد ناشی از آن که برای کشورهای G7 آشنا است، مقابله کند. برای برخی از کشورهای نوظهور و در حال توسعه، چین شریک اقتصادی مهم تری نسبت به G7 است: برزیل یک نمونه است. رئیس جمهور لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا ممکن است در G7 شرکت کرده باشد، اما او نمی تواند معقولانه از اهمیت چین چشم پوشی کند.
گروه هفت همچنان با دیگران تماس می گیرد. نشست آنها در ژاپن شامل هند، برزیل، اندونزی، ویتنام، استرالیا و کره جنوبی بود. اما ظاهراً 19 کشور برای پیوستن به بریکس درخواست داده اند که شامل برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی می شود. به نظر می رسد که بریکس اکنون در راه تبدیل شدن به یک گروه مرتبط در سراسر جهان است. واضح است که آنچه اعضای آن را گرد هم می آورد، تمایل به عدم وابستگی به هوس های ایالات متحده و متحدان نزدیک آن است که در دو قرن گذشته بر جهان تسلط داشته اند. به هر حال، گروه 7 با 10 درصد جمعیت جهان تا چه زمانی می‌تواند به این کار ادامه دهد؟
گاهی اوقات، باید به سادگی خود را با واقعیت وفق بدهیم. فعلاً اهداف سیاسی اعضای G7 را کنار بگذارید، که به درستی شامل نیاز به حفظ دموکراسی در داخل و دفاع از مرزهای آن، بیش از همه، در اوکراین است. این در واقع دعوای غرب است.
اگر از جنبه اقتصاد نگاه کنیم، مسئله بزرگتر این است که چگونه اقتصاد جهانی باید مدیریت شود. آیا صندوق بین المللی پول و بانک جهانی سنگرهای قدرت G7 در جهانی هستند که به طور فزاینده ای تقسیم می شوند؟ اگر چنین است، چگونه و چه زمانی می‌خواهند منابع جدیدی را که برای مقابله با چالش‌های امروزی نیاز دارند، به دست آورند؟ آنها همچنین چگونه با سازمان هایی که چین و متحدانش ایجاد می کنند، هماهنگ خواهند کرد؟ آیا بهتر نیست واقعیت را بپذیریم و سهمیه ها و سهام ها را تعدیل کنیم تا تغییرات عظیم قدرت اقتصادی در جهان را بشناسیم؟
به گزارش فولاد ایران، چین قرار نیست ناپدید شود. چرا نباید اجازه دهیم در ازای مشارکت کامل در مذاکرات بدهی، حرف بزرگتری بزنیم؟ به همین ترتیب، چرا نباید سازمان تجارت جهانی را مجدداً فعال کنیم، در ازای این که چین به رسمیت شناخته است که دیگر نمی تواند انتظار داشته باشد که به عنوان یک کشور در حال توسعه رفتار شود؟
بله، G7 باید از ارزش ها و منافع خود دفاع کند. اما نمی تواند جهان را اداره کند، حتی اگر سرنوشت جهان نیز سرنوشت اعضای آن باشد. یک بار دیگر باید راهی برای همکاری پیدا کرد.
منبع: فایننشال تایمز