پایگاه خبری فولاد ایران- در حالی که وفاداران رئیس جمهور کهنه کار ترکیه پیروزی او را در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری جشن می گیرند، میلیون ها ترک دیگر با ناراحتی از اینکه پنج سال دیگر حکومت این مرد قدرتمند برای کشور قطبی شده شان چه معنایی دارد، عذاب می کشند. آنها حق دارند نگران باشند. حتی اردوغان که به مدت دو دهه بر سیاست ترکیه تسلط داشته است، باید بداند که اگر ملتش بخواهد عمیق‌تر در بحران اقتصادی فرو نرود، زمانی برای پیروزی ندارد. این انتخابات در شرایط بحران حاد هزینه های زندگی برگزار شد، به طوری که ارز ترکیه در پایین ترین سطح خود معامله شد و تورم در حدود 44 درصد در نوسان بود.
این بحران تا حد زیادی نتیجه پیگیری سیاست‌های اقتصادی غیرمتعارف اردوغان است. او با افزایش نرخ بهره مخالفت کرده است در حالی که تورم افزایش یافته و استقلال بانک مرکزی را خنثی کرده است. فشار بر منابع رو به کاهش دولت با یک رشته اعطای انتخاباتی آشکار، از جمله تغییر مقررات سن بازنشستگی و افزایش حقوق کارمندان دولت، افزایش خواهد یافت.
طبق محاسبات فایننشال تایمز از داده های رسمی، در حالی که اردوغان به دنبال تقویت اقتصاد و ارز پیش از انتخابات بود، ذخایر ارز خارجی و طلای آن در شش هفته قبل از دور اول رای گیری در 14 مه 17 میلیارد دلار کاهش یافت. این ایالت همچنین با کسری حساب جاری نزدیک به رکورد دست و پنجه نرم می کند. با این حال، سیاست‌های اردوغان، همراه با تمایل او به جنگیدن با متحدان غربی و گرایش او به سمت استبداد، مدت‌ها پیش سرمایه‌گذاران خارجی را که می‌توانستند ارز مورد نیاز را تامین کنند، ترساند.
به گزارش فولاد ایران، منابع دولت برای دفاع از لیر در حال اتمام است. اردوغان باید خصلت های شخصی خود را کنار بگذارد، به سیاست پولی مرسوم بازگردد و گام های جدی برای بازگرداندن اعتبار به نهادهای دولتی بردارد. تنها در این صورت است که آنکارا شانسی برای متقاعد کردن سرمایه گذاران محتاط برای بازگشت خواهد داشت.
اما اگر حق با اردوغان باشد، غرب می‌تواند منتظر دوران دیگری از روابط غیرقابل پیش‌بینی و آزمایش‌آمیز با این عضو ناتو باشد. همچنین نگرانی هایی در مورد اینکه پیروزی اردوغان چه معنایی برای دموکراسی کشور خواهد داشت وجود دارد. از زمانی که 21 سال پیش برای اولین بار حزب عدالت و توسعه (AKP) خود را به قدرت رساند، او قدرت و تصمیم گیری متمرکز را تا سطوح بی سابقه ای تثبیت کرد و هر چه بیشتر به حکومت یک نفره نزدیک شد. او از زمان برگزاری همه پرسی قانون اساسی در سال 2017، دموکراسی پارلمانی ترکیه را با یک ریاست اجرایی همه جانبه جایگزین کرده است. انتخابات در یک میدان بازی ناهموار برگزار می شود. رسانه های اصلی عمدتاً تحت کنترل دولت قرار گرفته اند. سیاستمداران اپوزیسیون، روزنامه نگاران، دانشگاهیان و بازرگانان در زندان ها هستند.
اما حامیان رئیس جمهور به پیروزی دیگری در پای صندوق های رای به عنوان شاهد دیگری بر محبوبیت پایدار اردوغان اشاره می کنند. هرچند این واقعیت که او پس از اینکه نه او و نه قلیچداراوغلو بیش از 50 درصد آرا را در دور اول به دست آوردند، مجبور به دور دوم شد، نشان دهنده شکاف سیاسی بین کسانی است که رهبر تفرقه افکن را دوست دارند یا از آن متنفرند. طبق قانون اساسی، این باید آخرین دوره ریاست جمهوری اردوغان باشد. اگر واقعاً چنین است، عاقلانه خواهد بود که میراثی را که می خواهد به جای بگذارد، در نظر بگیرد. اما هر مسیری که او ترسیم کند، ترکیه در معرض خطر رفتن به سمت آب های طوفانی نگران کننده است.
منبع: فایننشال تایمز