پایگاه خبری فولاد ایران- خاک آفریقا مملو از گنج های مدفون است. نیمی از الماس های جهان در آنجا استخراج می شود. بزرگترین تولیدکنندگان کبالت، منگنز و اورانیوم همگی کشورهای آفریقایی هستند. از سال 2000، اکتشافات بزرگ نفتی در جنوب صحرای آفریقا بیش از هر منطقه دیگری انجام شده است. با این حال آفریقایی ها وقتی از "نفرین منابع" صحبت می کنند.
بانک جهانی پیش بینی می کند که تا سال 2030، 62 درصد از مردم بسیار فقیر جهان در کشورهای زیر صحرای غنی از منابع زندگی خواهند کرد که این رقم در سال 2000، 12 درصد بود. کشورهای غنی از منابع احتمال بیشتری دارد که از دیکتاتوری یا جنگ داخلی رنج ببرند.
مدیریت بهتر منابع برای آینده آفریقا بسیار مهم است. دنیا تشنه هیدروکربن هایش است. مواد معدنی آن برای انرژی پاک تر مورد نیاز است. متأسفانه سیاستمداران آفریقایی در خطر هدر دادن زمان هستند و تعداد کمی از آنها سیاست های درست را دنبال می کنند. با این حال، یک کشور آفریقایی، حداقل تا همین اواخر، یک استثنای درخشان بوده است: بوتسوانا.
به گزارش فولاد ایران، طی استقلال سال 1966 بوتسوانا یکی از فقیرترین کشورهای جهان بود، اما در طول چهار دهه آینده، نرخ رشد اقتصادی آن با چین، سنگاپور و کره جنوبی رقابت خواهد کرد. امروزه یکی از ثروتمندترین کشورهای آفریقا است. کشف الماس آن در سال 1967 تنها عامل این پیروی نبود بلکه دگرگونی بوتسوانا به دلیل اعمال سیاست‌های درست بود.
بوتسوانا مدت‌هاست که حقوق مالکیت ایمن و یک رژیم مالیاتی باثبات و روشن ارائه کرده است. این منطقه چهار پنجم درآمد حاصل از سرمایه گذاری معدنی مشترک را از طریق مالیات، حق امتیاز و سود سهام حفظ می کند. در جاهای دیگر در آفریقا، شرکت‌ها تمایلی به سرمایه‌گذاری مبالغ هنگفت در زمانی که معادن می‌توانند توقیف شوند یا نرخ‌های مالیاتی نوسان دارند، ندارند. به گفته اندیشکده موسسه فریزر، بین سال‌های 2009 و 2018، آفریقا تنها 14 درصد از کل هزینه‌های این صنعت را برای اکتشاف جذب کرد، علیرغم اینکه احتمالاً 30 درصد از ثروت معدنی سیاره را در خود داشت.
بوتسوانا "بیماری هلندی" (بیماری هلندی یک عارضه‌ٔ اقتصاد کلان است که وقتی رخ می‌دهد که مقادیر هنگفتی ارز خارجی وارد اقتصاد یک کشور شود. این پدیده می‌تواند ناشی از افزایش شدید حجم یا قیمت منابع طبیعی صادراتی باشد، یا از ورود حجم بزرگی از کمک‌ها یا سرمایه‌گذاری‌های مستقیم ناشی شود.) را به حداقل رسانده است، که به موجب آن صادرات منابع باعث افزایش پول محلی می شود و دیگر صادرات را کمتر رقابتی می کند. ارزش پول را مدیریت کرده و یک صندوق سرمایه گذاری مستقل ایجاد کرده است. بسیاری از کشورهای آفریقایی درآمد حاصل از رونق منابع را قبل از رسیدن آنها خرج کرده اند.
مانند بسیاری از کشورهای آفریقایی، بوتسوانا برای تنوع بخشیدن به صادرات خود و تقویت تولید تلاش کرده است. اما هم بیکاری (25 درصد) و هم نابرابری درآمد (در میان بدترین ها در جهان) در آن بالا هستند. الماس همچنان بیش از 80 درصد از درآمدهای صادراتی را تشکیل می دهد. با این حال، در حالی که دولت‌های نفتی مانند نیجریه و آنگولا برای برتری های سیاسی پول خرج کرده‌اند، بوتسوانا در منابع آینده ثروت از جمله آموزش و زیرساخت سرمایه‌گذاری کرده است. فناوری جدید نیز امکان برش و پرداخت بیشتر الماس را در بوتسوانا فراهم می‌کند. سرمایه‌گذاری‌های گذشته در نیروی کار ماهر به آن فرصتی می‌دهد تا از مزایای آن بهره‌مند شود. بهتر است استراتژی‌های صنعتی داشته باشید که بر روی نقاط قوت موجود استوار باشند تا اینکه سعی کنید استراتژی‌های جدید را تداعی کنید.
اما الماس یک کالای معمولی نیست و ممکن است برای همیشه نباشد، اما مزایای سیاست صحیح می تواند همیشگی باشد.
منبع: اکونومیست