پایگاه خبری فولاد ایران- با افزایش دمای جهانی، برنامه ریزان مالی و سیاستی به راهی برای پیش بینی پیامدهای آن نیاز دارند. با این حال، ماهیت بیسابقه تغییرات اقلیمی به این معنی است که ما باید رویکردهای جدیدی را برای تکمیل ابزارهای آماری سنتی مورد استفاده برای مهار بهتر خطر ابداع کنیم. نهادهای بین المللی، از جمله پانل بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) و شبکه سبز کردن سیستم مالی (NGFS)، به دنبال پر کردن شکاف با تنظیم چندین سناریو مختلف برای گرم شدن آب و هوا هستند.
این سناریوها تاثیر پیش بینی شده را بر عواملی مانند رشد اقتصادی، جمعیت و توسعه تکنولوژیکی مشخص می کند. پارامترها برای انعکاس روایت اجتماعی-اقتصادی تنظیم میشوند و مدلها «مالیات کربن» ضمنی مورد نیاز برای دستیابی به هدف دما را محاسبه میکنند. با این حال، بررسی های اخیر، چندین نقص را در این رویکرد برجسته کرده است. برای هر سناریو، پیوندهای بین متغیرهای کلان مالی كاملاً سفت و سخت است. یک فرض در مورد رشد اقتصادی منجر به سطح فرضی معینی از رشد جمعیت، یا به سطح خاصی از توسعه فناوری و غیره مربوط میشود. این امر نتایج احتمالی را تا حد زیادی محدود میکند و میتواند حس کنترل غیرقابل توجیهی را ایجاد کند.
در سناریوی سلامتی، دود ناشی از آتشسوزی جنگلها در کانادا کیفیت هوای نیویورک را در ژوئن 2023 به بدترین حالت جهان تبدیل میکند. با این حال، سناریوی بدون هیچ گونه احتمال کاربرد چندانی ندارد. دقیقاً به این دلیل که منابع محدود هستند و برنامهریزان مالی و سیاستگذاری به ایدهای نیاز دارند که بیشتر نگران کدام سناریوها باشند.
به گزارش فولاد ایران، اگر به پیامدهای آب و هوایی علاقه مند باشیم، این روایت ها در نهایت به مسیرهایی برای رشد اقتصادی، انتشار گازهای گلخانه ای و توسعه فناوری تبدیل می شوند.
برنامه ریزان مالی به شدت می خواهند ارزیابی کنند تغییر آب و هوا ممکن است برای آنها چه معنایی داشته باشد. به نظر می رسد قیمت سهام به سختی منعکس کننده تخصیص مجدد عمده سرمایه گذاری های مورد نیاز برای مقابله جدی با تغییرات آب و هوایی و بازنده ها و برندگان در بخش های مختلف صنعتی است. یا آسیب کلی به بازده اقتصادی که عدم انجام اقدامات اقلیمی به دنبال خواهد داشت. درک بهتر احتمال طیف وسیعی از نتایج ممکن، و آنچه واقعاً باید نگران آن باشیم، میتواند این تصویر را برای بهتر شدن تغییر دهد.
منبع: فایننشال تایمز