پایگاه خبری فولاد ایران- پس از همه‌گیری و جنگ در اوکراین و شوک تورمی پس از آن، اقتصاد جهانی در وضعیت نامطمئنی قرار دارد و آخرین چیزی که در حال حاضر به آن نیاز دارد یک سورپرایز بد دیگر است. این همان چیزی است که در این آخر هفته با لشکرکشی مزدوران روسی ناراضی به سمت مسکو، تقریباً به این نتیجه رسیدیم. ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور این کشور هشداری جدی داد مبنی بر اینکه کشور در آستانه یک «جنگ داخلی» به سبک سال 1917 است.
این قیام مسلحانه در حال حاضر خنثی شده است، اما جدی‌ترین چالش برای اقتدار پوتین در 23 سال گذشته هنوز می‌تواند آغازگر دوره‌ای از آشفتگی و تغییر باشد.
به گزارش فولاد ایران، روسیه با تولید ناخالص داخلی تقریباً به اندازه استرالیا از رتبه 10 اقتصاد برتر جهان خارج شده است، اما با وجود تحریم های غرب، همچنان یکی از بزرگترین تامین کنندگان انرژی به بازارهای جهانی، از جمله چین و هند باقی مانده است.
وزارت خارجه قطر در واکنش به اخبار مربوط به شورش مسلحانه اعلام کرد: "تشدید اوضاع در روسیه و اوکراین پیامدهای منفی بر امنیت و صلح بین‌المللی و همچنین بر تامین مواد غذایی و انرژی خواهد داشت."
هرگونه از دست دادن معنی دار انرژی روسیه، چین و هند را مجبور می کند تا برای تامین منابع با کشورهای غربی رقابت کند. اگر هرج و مرج سیاسی صادرات کالاهای دیگر مانند غلات یا کود را محدود کند، می‌تواند عرضه و تقاضا را از بین ببرد و این می تواند قیمت ها را برای همه بالا ببرد.
ریچارد برنز، رئیس ژئوپلیتیک و یکی از بنیانگذاران Energy Aspects، گفت که بازارها اکنون باید میزان افزایش قیمت ها را برای منعکس کردن ریسک بیشتر برای عرضه روسیه، تعیین کنند، دیدگاهی که سایر تحلیلگران هم دارند.
قیمت جهانی انرژی و مواد غذایی در پی تهاجم سال گذشته به اوکراین افزایش یافت و تورم توربوشارژ در اروپا و ایالات متحده بالا رفت. از آن زمان به بعد از اوج های چند دهه ای سقوط کرده است، اما نبرد برای کنترل قیمت ها پایان نیافته و اکنون در مرحله تعیین کننده ای قرار دارد.
اقتصاد جهانی در مقطع حساسی قرار دارد. نشانه‌هایی مبنی بر اینکه تقاضای جهانی انرژی می‌تواند در سال جاری تضعیف شود، وجود دارد زیرا اقتصادها کند می‌شوند. این امر قیمت نفت خام آمریکا را در سال جاری تا کنون نزدیک به 14 درصد کاهش داده و به کمتر از 70 دلار در هر بشکه رسانده است.
اما هر چیزی که بتواند توانایی روسیه برای ادامه عرضه به بازارهای جهانی انرژی را به خطر بیندازد، توسط سیاستگذاران در غرب و بزرگترین مشتریان این کشور در آسیا با نگرانی مشاهده خواهد شد.
لیبی و ونزوئلا داستان‌های هشداردهنده‌ای در مورد اینکه چگونه جنگ داخلی و درگیری‌های سیاسی داخلی می‌توانند صادرات انرژی را به خطر بیندازند، ارائه می‌کنند. بر اساس گزارش آژانس اطلاعات انرژی ایالات متحده، تولید نفت لیبی از حدود 1.7 میلیون بشکه در روز به کمترین میزان خود یعنی 365000 بشکه در سال 2020 کاهش یافت. بر اساس تحلیل شورای روابط خارجی، تولید ونزوئلا نیز در همان سال به پایین ترین حد خود در چند دهه اخیر رسید.
روسیه بازیگر بسیار مهمتری است. با کمتر از 10 میلیون بشکه در روز، حدود 10 درصد تقاضای جهانی نفت خام را تولید می کند و با مجموع صادرات نفت نزدیک به 8 میلیون بشکه در روز، روسیه با اختلاف زیادی پس از عربستان سعودی دومین قدرت بزرگ در ائتلاف اوپک پلاس از تولیدکنندگان پیشرو انرژی است.
تحریم‌های غربی تأثیر مطلوبی در کاهش مقدار پولی که مسکو از انرژی به دست می‌آورد داشته است، اما صادرات نفت روسیه، از نظر حجمی، به سطوحی که قبل از حمله به اوکراین دیده می‌شد، بازگشته است، زیرا چین و هند بشکه‌هایی را که کشورهای G7 از آن دوری می‌کنند، افزایش می‌دهند.
اگرچه هنوز خیلی زود است که بگوییم چه چیزی اتفاق می افتد یا تغییر می کند، این داستان به هیچ وجه تمام نشده است و بنابراین سوالات جدیدی در مورد آنچه ممکن است در پی داشته باشد ایجاد می کند.
منبع: CNN