پایگاه خبری فولاد ایران- استیون منوچین، وزیر خزانه‌داری که ماه گذشته سرمایه‌گذار سهام خصوصی شد، اذعان کرد «اگر مجبور بودم برای ده سال آینده پول بگذارم، 100 درصد آن را در اقتصاد آمریکا سرمایه‌گذاری می‌کردم.»
اگرچه میهن پرستی آقای منوچین ممکن است تا حدی ایدئولوژیک باشد زیرا او هم سرمایه گذار و هم شخص سیاسی است، اما او در این عقیده تنها نیست.
طبق گفته Morningstar Direct، یک شرکت داده، سرمایه‌گذاران آمریکایی تنها یک ششم از در خارج از کشور سهام به خود اختصاص داده اند. جک بوگل، که صندوق های شاخص را اختراع کرد، معتقد است «قرار گرفتن در معرض بین المللی یک عارضه بیش از حد است.» وارن بافت، نیز که یک سرمایه گذار است، فکر می کند همسرش باید 90 درصد از ثروت خود را به اس اند پی 500، شاخص پیشرو آمریکا و 10 درصد را به خزانه داری پس از مرگش اختصاص دهد.
شاید آقای منوچین درست می گوید اما این چیزی نیست که مدل های تخصیص دارایی پیشنهاد می کنند. تنوع بخشی شاید مهم ترین ایده در امور مالی مدرن باشد.
به گزارش فولاد ایران، آمریکایی ها آمریکا را دوست دارند، اما هیچ چیز آمریکایی تر از پول درآوردن نیست. شاید داشتن سهام خارجی برای تنوع جغرافیایی ضروری نباشد، چراکه شرکت های آمریکایی چند ملیتی هستند و رشد آنها تمایل دارد در سراسر جهان همزمان حرکت کند.
با این حال، دلیل واقعی میهن پرستی ممکن است ساده تر باشد. سهام آمریکا برای سه دهه عملکرد بهتری نسبت به سایر نقاط جهان داشته است. از سال 1990، آمریکا به طور متوسط سالانه 4.6 واحد درصد بیشتر از یک شاخص کل سهام در جهان ثروتمند بازدهی داشته است.
آیا این روند ادامه خواهد داشت؟
آمریکا بازارهای سرمایه عمیق‌تر، نهادهای قوی‌تر و اقتصاد بزرگ‌تری نسبت به هر جای دیگری دارد. نوآوری آزادانه جریان دارد. فقط به رونق اخیر هوش مصنوعی نگاه کنید.
مقاله جدیدی توسط کلیف اسنس و همکارانش در مدیریت سرمایه akr، نکته احتیاط دیگری به نظر می رسد. آنها بازده را برای تغییرات در ارزش گذاری ها تعدیل می کنند و دریافتند که اکثریت قریب به اتفاق عملکرد برتر آمریکا به این دلیل است که ارزش گذاری ها افزایش یافته است.
تغییر به سمت سهام های خارجی پس از رگه های زیان طولانی آنها ممکن است خطرآفرین باشد. اما موضوع تنوع در حال اثبات مجدد است. آمریکا خانه شجاعان است. سرمایه گذاران کشور باید این را به خاطر بسپارند و به خارج از کشور نگاه کنند.
منبع: اکونومیست