پایگاه خبری فولاد ایران- حتماً تا به حال نمودارهای انتشار صفر کربن تا سال 2050 را دیده اید. آنها تقریباً در هر گزارش یا ارائه شرکتی نشان داده می شوند. به گزارش فولاد ایران، این نمودار تنها با فعالیت چند شرکت در چند کشور به وجود نیامده.
آمونیاک پاک
پروژه آمونیاک پاک شرکت انرژی اسپانیایی Cepsa و تولید کننده کود نروژی یارا با حضور پادشاهان اسپانیا و هلند توافق نامه ای امضا کردند تا آمونیاک سبز تولید شده در اسپانیا توسط Cepsa را به هلند، جایی که یارا دارای امکاناتی است، برای استفاده در منطقه یارا فراهم کنند. یارا، یک تولید کننده و توزیع کننده آمونیاک، امکانات حمل و نقل دریایی و ذخیره سازی را فراهم می کند در حالی که Cepsa مالک تاسیسات تولید هیدروژن است. پیش از این، دولت های پرتغال، اسپانیا و فرانسه پروژه ای را برای ساخت یک خط لوله هیدروژن زیر دریا از شبه جزیره ایبری به فرانسه اعلام کردند که برای افتتاح در سال 2030 برنامه ریزی شده است.
به نظر می رسد این پروژه ها برای کاهش مصرف گاز طبیعی در اروپا طراحی شده اند که در نهایت باید بر فروش جهانی گاز تأثیر بگذارد. برای شروع بازار هیدروژن، ما انتظار داریم با افزایش دسترسی این پروژه ها و افزایش تقاضا به کاهش هزینه های تولید، بازار را گسترش دهیم.
راه های بهتر تولید هیدروژن سبز
محققان در ایالات متحده و استرالیا روشهای بهتر برای تولید هیدروژن سبز را گزارش کردهاند که امکان تولید هیدروژن از آب دریا را فراهم میآورد و به طور قابل توجهی هزینهها را کاهش میدهد.
تیم دیگری از دانشمندان گزارش دادند که یک سلول خورشیدی برای تقسیم آب به هیدروژن و اکسیژن ساخته اند که ارزان تر، کارآمدتر است و به سرعت در آب مانند سلول های قبلی خورده نمی شود. قبل از این تحولات، کارشناسان بین المللی انرژی تصور می کردند که هیدروژن سبز تا سال 2030 در مناطقی با منابع تجدیدپذیر کم هزینه قابل رقابت با سوخت های فسیلی خواهد بود.
سلولهای خورشیدی کارآمدتر
آزمایشگاههای اروپایی و استرالیایی فکر میکنند که میتوانند از سطح کارایی 31 درصد در سلولهای پروسکایت/تاندم فراتر بروند. آنها سال ها برای آن تلاش کرده اند. این را با راندمان 15 تا 20 درصد برای بسیاری از سلول های در حال استفاده مقایسه کنید. تولید خورشیدی فتوولتائیک که در پنج سال گذشته 22 درصد در سال (در مقابل 1 درصد در سال برای کل تولید برق) رشد داشته است، اکنون حدود 5 درصد از کل تولید برق ایالات متحده را تشکیل می دهد. ادامه این نوع رشد همراه با دوبرابر شدن راندمان طی سالهای نه چندان طولانی، باعث کاهش چشمگیر سوخت فسیلی مورد استفاده برای تولید برق میشود. احتمالاً سلول های خورشیدی مهم تر و بهتر، کاربران بیشتری را تشویق می کند که وابستگی خود را به شبکه کاهش دهند.
چشم انداز بهتر برای ابررساناها
ابررساناها و همجوشی هسته ای، دو فناوری آینده هستند و به نظر می رسید همیشه بوده اند. ابررساناهای با دمای بالا می توانند الکتریسیته بسیار بیشتری را نسبت به خطوط معمولی حمل کنند، اما صنعت برق هرگز از آنها استفاده نکرده چون بیش از حد گران بودند. استفاده از ابررسانا در شبکه تلفات خط را کاهش می دهد و شاید شبکه های انتقال جدید را تشویق کند.
نوآوری تویوتا
تویوتا از باتریهای حالت جامد بهره می گیرد. چندین سال پیش، یکی از مدیران پاناسونیک گفت که باتریهای جامد راه حل ذخیره است. باتریهای لیتیوم یونی برای این امر کافی نیست. چینیها بازار آن را کنترل میکنند، این نوع باتری ها خیلی بزرگ، خیلی سنگین (یک سوم وزن خودرو) است و شارژ شدن آنها خیلی طول میکشد و مستعد آتشسوزی است. اکنون تویوتا، اعلام کرده است که تا سال 2027 یک باتری لیتیومی حالت جامد در خودروهای خود خواهد داشت که دو برابر برد رانندگی و نیمی از زمان شارژ باتریهای موجود را دارد و ناگفته نماند که اندازه آن خیلی کوچکتر است. تعداد خودروهای الکتریکی در جاده های جهان از سال 2019 تا 2022 پنج برابر شده است.
برخی از منتقدان استدلال کردهاند که انجام این سرمایهگذاریهای کاهشدهنده دیاکسید کربن از منظر کسبوکار اشتباه است. آنها وابسته به یارانه هستند بنابراین بازار را مختل می کنند چراکه هزینه سرمایه خود را به دست نمی آورند.
به طور کلی، تأسیساتی که انرژی هستهای یا تجدیدپذیر یا انتقال آب، هیدروژن یا برق را تامین میکنند، همگی مشاغلی با هزینه ثابت هستند. هزینه های متغیر ممکن است تنها 20 درصد از کل هزینه ها را برای اکوسیستم تولید انرژی و حمل و نقل تشکیل دهد.
اما سیاستمداران نه می توانند تکنولوژیست ها و نه کارآفرینانی را که فرصت های پیش رو می بینند کنترل کنند. اقتصاد فناوری های جدید تضمین می کند که آنها در تجارت باقی می مانند، حتی اگر سرمایه گذاری اولیه یک اشتباه بزرگ باشد. کربن زدایی ممکن است زودتر از حد انتظار انجام شود، حتی تا قبل از سال 2050.
منبع: Oilprice