پایگاه خبری فولاد ایران- حاکمان چین دوست دارند به هند از بالا نگاه کنند. آنها سیاست آشفته، زیرساخت های ترسناک و فقر آن را تحقیر می کنند. هند با ترکیبی از ترس و حسادت به سراسر جهان نگاه کرده است و بیهوده امیدوار است که با او به عنوان یک کشور برابر رفتار شود، اما شکوفایی روابط اقتصادی داستان متفاوتی را بیان می کند که می تواند آمریکا و متحدانش را دچار مشکل کند.
ژنرال های چین تمایل دارند هند را برکنار کنند. از پیروزی کوبنده چین در جنگ مرزی در سال 1962 با افتخار یادآوری می شود.
با این حال، مبانی روابط چین و هند (نظامی و اقتصادی)، اکنون به گونه‌ای در حال تغییر است که بزرگترین دموکراسی جهان و بزرگترین حکومت خودکامه آن را وادار می‌کند تا نحوه برخورد خود با یکدیگر و سایر نقاط جهان را مورد ارزیابی مجدد قرار دهد. امید در میان مقامات آمریکایی و متحدان این است که تداوم اصطکاک مرزی هند با چین، آن را به طور غیرقابل برگشتی به سمت یک ائتلاف دموکراتیک سوق دهد که مصمم به محدود کردن قدرت چین است. سوال این است که اگر این دو کشور راهی برای خاتمه دادن به اختلافات مرزی پیدا کنند چه؟
هند از زمان امضای پیمان همکاری هسته‌ای غیرنظامی در سال 2008 به آمریکا نزدیک‌تر شده است. همسویی آنها پس از یک سری درگیری در مرز هند با چین، از جمله یکی در سال 2020 که منجر به کشته شدن 20 سرباز هندی و حداقل چهار چینی شد، تسریع شد.
به گزارش فولاد ایران، جنگ در اوکراین انگیزه دیگری ایجاد کرده است. فرماندهان هندی از وابستگی خود به تسلیحات روسیه نگران هستند. هند می خواهد تسلیحات پیشرفته آمریکایی بخرد و در هند بیشتر بسازد.
انگیزه های دقیق چین در مرز مبهم است. ممکن است بخواهد هند را به دلیل نزدیک شدن به آمریکا جریمه کند، تا ضعف نسبی نیروهای هندی را آشکار کند و نشان دهد که آنها نمی توانند به کمک آمریکا تکیه کنند. از طرفی استقرار مجدد مرزی هند به این معنی است که اگر چین تهاجم مرزی دیگری انجام دهد، می تواند هزینه های بیشتری را به چین تحمیل کند.
با تشدید تلاش‌های آمریکا برای محدود کردن قدرت چین، آقای شی انگیزه‌های قوی برای تثبیت مرزها دارد. آقای مودی هم همینطور.
از نقطه نظر اقتصادی، تجارت بین چین و هند در بیشتر تاریخ مدرن آنها ناچیز بوده، اما تا سال 2020 تجارت کالا به 88 میلیارد دلار افزایش یافت و چین از مازاد 46 میلیارد دلاری برخوردار شد و به عنوان بزرگترین شریک تجاری هند در رتبه بندی قرار گرفت. چین همچنین به منبع بزرگ سرمایه گذاری، به ویژه در فناوری، املاک و زیرساخت ها تبدیل شده بود.
درگیری مرزی در سال 2020 همه اینها را در معرض خطر قرار داد. هند حدود 320 اپلیکیشن چینی را ممنوع کرد، حملات مالیاتی را علیه چندین شرکت چینی آغاز کرد و قوانین جدیدی را وضع کرد که نیاز به تایید دولت هند برای سرمایه گذاری های چینی دارد. مقامات هندی می گویند که از آن زمان تاکنون 157 درخواست مربوطه را رد کرده اند. با این حال تجارت کالاهای دوجانبه 43 درصد در سال 2021 و 8.6 درصد در سال گذشته رشد داشته است. مقامات هندی می‌خواهند کمتر به واردات چینی تکیه کنند و سرمایه‌گذاری بیشتری را از جاهای دیگر جلب کنند،
با این حال، بسیاری از رهبران تجاری هند پیش‌بینی می‌کنند که اگر دولت هند بخواهد به اهداف خود در توسعه زیرساخت‌ها و تولید دست یابد، برای سال‌های آینده به واردات چین وابسته خواهد بود.
این در تئوری، هند را در برابر آن نوع اجبار اقتصادی که چین بر دیگران تحمیل کرده آسیب پذیر می کند. اما اهرم فشار چین ممکن است در حال کاهش باشد زیرا چین با رکود اقتصادی، کاهش جمعیت و غرب متخاصم فزاینده مواجه است. شرکت‌های چینی اکنون هند را که جمعیت آن در سال جاری از چین پیشی گرفته است، به‌عنوان منبع مهم رشد می‌دانند و گلدمن ساکس پیش‌بینی می‌کند که تولید ناخالص داخلی هند تا سال 2075 تنها پس از چین خواهد بود.
هم افزایی اقتصادی در سایر زمینه ها نیز وجود دارد. هند بزرگترین وام گیرنده از بانک سرمایه گذاری زیرساخت آسیایی مستقر در پکن است که چین در سال 2016 به عنوان جایگزینی برای موسسات وام دهی تحت رهبری غرب تاسیس کرد. هند همچنین یکی از اعضای بانک توسعه جدید مستقر در شانگهای است که توسط برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی (بریکس) در سال 2015 تشکیل شد.
مبادلات اقتصادی صمیمانه تضمینی در برابر خونریزی بیشتر در مرزها یا حتی جنگ نیست. هر دو کشور توسط مردانی هدایت می شوند که از ناسیونالیسم و نارضایتی های تاریخی تغذیه می کنند. با این حال، روابط تجاری رو به رشد در تصمیم گیری هر دو طرف سنگین تر خواهد شد. و تثبیت مسئله مرزی، همانطور که برای سه دهه پس از دیدار راجیو گاندی از چین به عنوان نخست وزیر هند در سال 1988 حاصل شد، فضای کافی برای همکاری باقی خواهد گذاشت. هر دو کشور خواهان نقش بزرگتری در حکومت جهانی هستند، انتقاد غرب در مورد حقوق بشر و تغییرات آب و هوایی را رد می کنند و نگرانی های مشترکی در مورد افراط گرایی اسلامی دارند. هر دو از محکوم کردن حمله روسیه به اوکراین خودداری می کنند.
همچنین قابل توجه این است که قبل از شعله ور شدن مرزهای اخیر، به نظر می رسید که آقای مودی مصمم به ایجاد رابطه نزدیک با آقای شی بوده و گامی غیرعادی برای میزبانی از او در ایالت زادگاهش گجرات در سال 2014 برداشته است. آقای مودی سال بعد در پکن گفت که هند و چین آرزوها، چالش ها و فرصت های مشابهی داشتند. چنین چشم‌اندازی ممکن است برای آمریکایی‌ها و دیگرانی که هند را وزنه‌ای در برابر چین می‌دانند، خوشایند نباشد. اما ممکن است این مسیر واقع بینانه تر به سمت یک رابطه پایدار و سودمند دوجانبه بین غول های آسیایی باشد.
منبع: اکونومیست