پایگاه خبری فولاد ایران- شی جین پینگ در اظهارات یک دهه قبل خود تاکید داشت که طی سه دهه آینده اقتصاد با سرعتی سریع رشد خواهد کرد و فرصت‌های جدیدی را ایجاد خواهد کرد. تعداد فزاینده ای از چینی ها به خارج از کشور سفر کردند و تحصیل کردند. حتی حزب کمونیست نیز نشانه هایی از آرامش را نشان داد و کسانی که در این دوره تربیت شدند امید زیادی به آینده داشتند.
امروز واقعیت از انتظارات کمتر است. ابر تیره ای بر سر چینی های متولد دهه 1990 و 2000 در حرکت است. از زمانی که شی جین پینگ در سال 2012 قدرت را به دست آورد، دولت سرکوبگرتر شده و جامعه از جنب و جوش کمتری برخوردار شده است.
در دانشگاه دانشجویان باید با ایدئولوژی شخصی ممنوعه آقای شی دست و پنجه نرم کنند. بدتر از همه برای برخی، اقتصاد چین در حال رکود است. نرخ بیکاری برای افراد 16 تا 24 ساله در شهرها بیش از 21 درصد است.
بسیاری هنوز به حزب ایمان دارند و از درخواست های آقای شی برای قوی کردن چین حمایت می کنند، اما بسیاری از آنها از حس عمیق اضطراب رنج می برند.
فارغ التحصیلان دانشگاه متوجه می شوند که مهارت هایی که سال ها صرف یادگیری آن ها کرده اند، مهارت هایی نیست که کارفرمایان می خواهند. مشاغل کمیاب و افت قیمت ملک، امید آنها را برای خرید خانه و تشکیل خانواده از بین برده است.
به گزارش فولاد ایران، جوانان ناامید در گذشته چین را تکان دادند، به ویژه در سال 1989، زمانی که دانشجویان در میدان تیان‌آن‌من گرد هم آمدند تا آزادی بیشتر و فساد کمتری داشته باشند. سال گذشته، جوانانی که از کنترل های سخت کووید-19 دولت خسته شده بودند، در شهرهای سراسر چین جمع شدند و برخی خواستار کناره گیری آقای شی و حزب از قدرت شدند.
آقای شی برای رسیدن به هدف خود برای بازگرداندن عظمت چین، به جوانان نیاز دارد تا ازدواج کنند، بچه دار شوند و افت جمعیتی کشور را معکوس کنند. او می‌خواهد جوانان بیشتری در کارخانه‌ها کار کنند، از جمله در کارخانه‌هایی که ممکن است برای نیروهای مسلح در حال رشد چین سلاح تولید کند.
سیاست گذاران به امید کاهش قیمت ها اقداماتی را برای مهار سفته بازی در بازار ملک انجام داده اند. هدف آقای شی، تحت عنوان "شکوفایی مشترک" افزایش تحرک اجتماعی و کاهش نابرابری است. اما بسیاری از این موارد نتیجه معکوس داشته است. او با پیگیری توسعه دهندگان املاک، شرکت های فناوری و صنعت تدریس خصوصی، به مطمئن ترین کارفرمایان فارغ التحصیلان جدید آسیب رسانده است.
این منجر به بزرگترین سؤال می شود. رهبران چین دوست دارند حکومت تک حزبی خود را با آنچه که به مردمشان می گویند غربی معیوب و ناکارآمد است، مقایسه کنند، دیدگاهی که رسانه های رسمی برانگیخته اند اما کاملا جعل نشده اند. ناخشنودی جوانان، نقاط قوت و ضعف هر سیستم را به وضوح تسکین می دهد. این مقایسه ای نیست که به نفع چین باشد.
آقای شی دوست دارد جوانان چینی در سختی‌های خود روشنگری پیدا کنند، اما پیشرفت منحصراً از طریق حزب کمونیست انجام می شود. وقتی آقای شی آرزوهای فردی آنها را به نفع منافع جمعی نادیده می گیرد، به تیرگی آنها می افزاید. او همچنین نقشی را که رویاها و انتخاب های صدها میلیونی خود در تقویت چهار دهه رشد چین ایفا کردند، نادیده می گیرد. حزب باید راه‌های جدید جوان دلسرد شده خود را برای رفاه مسالمت‌آمیز ارائه دهد. جایگزین ها، از جمله دامن زدن به ناسیونالیسم خشمگین و نظامی، تهدیدی برای چین و جهان خواهد بود.
منبع: اکونومیست