پایگاه خبری فولاد ایران- پپه گیلابرت کشاورزی است که در حال حاضر با واقعیت یک آینده خشک روبرو شده است. خاک باغ های زیتون او با قوام نمک مواجه شده و امسال تنها 30 درصد از محصول معمولی زیتون او رشد می کند. کشاورزان در ناحیه او در اندلس، اسپانیا، اکنون آب را به درختان خود از طریق لوله هدایت می‌کنند. خشکسالی شدید و زودرس امسال به این معنی است که اکنون آنها فقط نیمی از آب مورد نیاز خود را دریافت می کنند.
به گزارش فولاد ایران، خشکسالی و آتش‌سوزی‌های جنگلی در سراسر جنوب اروپا در تابستان امسال آشکارترین نشانه‌های مشکل کم‌آبی پیچیده و ریشه‌دار است که با تغییرات آب و هوایی شدیدتر می‌شود. خاویر لفلایو، که تیم آب در اداره محیط زیست OECD را رهبری می کند، گفت: «هیچ کشوری در اروپا وجود ندارد که بتواند وانمود کند که درگیر خشکسالی نیست. بر اساس گزارش سازمان جهانی هواشناسی، تعداد و شدت خشکسالی ها در اتحادیه اروپا «به طرز چشمگیری افزایش یافته است»، به طوری که مناطق و مردم تحت تأثیر آن بین سال های 1976 تا 2006 تقریباً 20 درصد افزایش یافته است.
مؤسسه منابع جهانی در سال 2020 پیش‌بینی کرد که تقاضای جهانی آب شیرین تا سال 2030 تا 56 درصد از عرضه موجود بیشتر خواهد شد - شکافی بیشتر از 40 درصد پیش‌بینی‌شده توسط موسسه مشاوره مک کینزی در سال 2009.
تنش‌ها در فرانسه و اسپانیا به حدی رسیده است که شورش‌ها بین کشاورزان، بزرگترین مصرف‌کنندگان منابع آب قاره، و گروه های زیست محیطی در سال‌های آینده، ترکیبی از سیاست‌گذاری ضعیف، منافع شخصی و تغییرات سریع آب و هوا به نظر می‌رسد وضعیت را حتی بدتر خواهد کرد.
سیاست گذاران اروپا که مدت ها به زمستان های خنک و سطوح بالا و مداوم باران عادت کرده اند، تمایل چندانی به ذخایر آب ندارند. مشکل فقط به خشک ترین زمین های اروپا نیز محدود نمی شود. مجموعه ای از مقررات محلی آب، لوله های نشتی و آب و هوای شدید حتی مرطوب ترین نقاط اروپا مانند لهستان یا آلمان را به مناطقی با "تنش آبی" تبدیل می کند.
جریان آب ذوب آلپ که برای تامین آب این قاره حیاتی است، در حال کاهش است. علاوه بر این، خاک‌های خشکسالی به اندازه کافی آب باران را حفظ نمی‌کنند، که باعث کاهش ذخایر آب زیرزمینی می‌شود.
زمین سخت و خشک می تواند باعث شکستگی و پیچ خوردگی لوله شود که نشت را بدتر می کند. در انگلستان هر سال حدود یک پنجم آب تامین شده از بین می رود.
از آنجایی که آب به طور کلی توسط مجموعه‌ای از شرکت‌های محلی و مقامات شهری مدیریت می‌شود، اتخاذ اقدام برای سیاستگذاران ملی و اتحادیه اروپا نیز چالش برانگیز است. بیش از 78000 کسب و کار با اندازه های مختلف در سراسر اتحادیه اروپا در زمینه استفاده مجدد، زباله و توزیع آب کار می کنند. به طور سنتی، تعرفه های آب برای خانوارهای اروپایی نسبتاً ارزان است در مقایسه با هزینه قبوض انرژی، که شرکت ها را برای انجام کارهای تعمیر حیاتی محدود می کند.
گفته می شود همه کشورهای اتحادیه اروپا به جز آلمان باید هزینه سالانه آب را بیش از 25 درصد افزایش دهند تا با قوانین آب آشامیدنی و فاضلاب اتحادیه اروپا مطابقت داشته باشند، که به این معنی است که قبوض احتمالاً افزایش می یابد.
برخی از جنبش ها در سیاست آغاز شده است. قوانین اتحادیه اروپا در مورد استفاده مجدد از آب در ژوئن به اجرا درآمد و بروکسل کشورهای عضو را ملزم به کار بر روی برنامه های مدیریت خشکسالی کرد. امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، به عنوان بخشی از طرح جدید «هوشمندی آب»، هدف خود را برای استفاده مجدد از 10 درصد فاضلاب تا سال 2030 تعیین کرده است. بریتانیا به دنبال برچسب های اجباری مصرف آب بر روی توالت ها و ماشین های لباسشویی جدید است. با این حال، گفته می شود که سیاستگذاران به اندازه کافی سریع عمل نمی کنند.
منبع: فایننشال تایمز