پایگاه خبری فولاد ایران- خانواده اش می خواستند او پزشک شود. اما ویرانی قحطی بنگال در سال 1943 که بین 2 تا 3 میلیون نفر را کشت، سوامیناتان در مسیری متفاوت قرار داد. این جوان تامیلیایی پیرو مهنداس گاندی، پزشکی را به خاطر کشاورزی غیرمعمول کنار گذاشت. نقش او در هند تازه استقلال یافته این خواهد بود که اطمینان حاصل کند که مردم فقیر غذای کافی دارند.
آقای سوامیناتان که در 28 سپتامبر در سن 98 سالگی در چنای درگذشت، کمک زیادی به تحقیقات و سیاست کشاورزی کرد. او در گسترش انواع پرمحصول برنج و گندم نقش بسزایی داشت، که به تبدیل هند از کشور وابسته به واردات مواد غذایی کمک کرد.
از اواسط دهه 1970 در دهه‌های بعد، او از شهرت درخشان خود برای دفاع از امنیت غذایی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه استفاده کرد. جهان در این زمینه پیشرفت های عظیمی داشته است. با این حال همانطور که آقای سوامیناتان بارها در سال‌های اخیر هشدار داده است، هدف دریافت کالری کافی برای همه، به‌ویژه از تغییرات آب و هوایی دوباره در معرض تهدید قرار گرفته است.
به گزارش فولاد ایران، قحطی بنگال که الهام بخش آقای سوامیناتان بود، عمدتاً یک شکست سیاسی بود و نه فنی. حاکمان بریتانیایی هند غذا را از هند برای تغذیه نیروهای متفقینی که در جنگ جهانی دوم می جنگیدند، منحرف کرده بودند. با این حال، در هند تازه استقلال یافته که درگیری و کمبود سرمایه، بهره وری پایین کشاورزی مشکل اصلی بود، تولید برای حمایت از جمعیت به سرعت در حال رشد کشور کافی نبود. کارشناسان خارجی قیامت قحطی و مرگ دسته جمعی بیشتری را پیش بینی کردند.
آقای سوامیناتان و همکارانش عمدتاً با ترویج انواع غلات جدید که قادر به جذب کودهای شیمیایی هستند، اشتباه آنها را ثابت کردند. گیاهان معمولی، زمانی که کود داده می‌شد، با ساقه‌های بلند رشد می‌کردند که نمی‌توانستند دانه‌های خود را نگه دارند و باعث می‌شد که آنها سر و ته شوند و از بین بروند. گونه‌های جدید گندم و برنج که توسط نورمن بورلاگ، یک متخصص کشاورزی آمریکایی و موسسه تحقیقات بین‌المللی برنج توسعه داده شد، قوی‌تر بودند.
بازدهی پس از معرفی آنها به شمال هند در دهه 1960 افزایش یافت و آنچه را که به "انقلاب سبز" معروف شد، بشارت داد. گفته می شد بدون آقای سوامیناتان، «انقلاب سبز در آسیا رخ نمی‌داد».
این تلاش ها به تبدیل هند به یک ابرقدرت کشاورزی کمک کرد، طوریکه از زمان استقلال تاکنون قحطی بزرگی را تجربه نکرده است. هند تا سال 1974 دیگر نیازی به واردات برای تامین نیازهای برنج و گندم خود نداشت. امروزه این کشور بزرگترین صادرکننده برنج در جهان است و در سال 2022 حدود 40 درصد از بازار جهانی را به خود اختصاص داده است. همچنین مقدار کمی از گندم خود را صادر می کند که دومین تولید کننده بزرگ آن در جهان است.
با این حال، تصمیم اخیر هند برای ممنوعیت صادرات برخی از انواع برنج و اعمال تعرفه بر برخی دیگر، تهدیدات میراث آقای سوامیناتان را نشان می دهد. رشد محصولات کشاورزی در سراسر جهان در سال های اخیر، در بحبوحه افزایش دما و شرایط رشد غیرقابل پیش بینی فزاینده، کند شده است. هند آخرین محدودیت‌ها را در پی بارش باران‌های موسمی نامنظم اعمال کرد. بارندگی ها دیر رسید و فصل کاشت برنج را به تاخیر انداخت. وقتی رسید، آنقدر شدید بود که مزارع غرق شد و محصولات زراعی از بین رفت و برخی از کشاورزان مقدار اندکی را که توانسته بودند کاشت کنند از دست دادند. تابستان گذشته، موج های گرمای پیاپی باعث کاهش بیشتر محصول گندم کشور شد. چنین هوای شدید با گرم شدن آب و هوا بیشتر خواهد شد.
آقای سوامیناتان حتی زمانی که در سال‌های اخیر برای توانمندسازی زنان و سیاست‌های تغذیه مبارزه می‌کرد، زنگ خطر را به صدا درآورد که گرمایش جهانی برای امنیت غذایی چه معنایی دارد. او در سال 2011 نوشت: "کشاورزان دیگر نمی توانند به میانگین های تاریخی برای بارندگی و دما تکیه کنند." جانشینان او به این تهدیدها رسیدگی می کنند و گونه های گندم و برنج را توسعه می دهند که بهتر می توانند با گرمای شدید و سیل کنار بیایند.
با این حال نشانه‌هایی وجود دارد که چنین نوآوری‌هایی ممکن است ناکافی باشند، به این معنی که بخش‌های وسیعی از زمین‌های قابل کشت کنونی در نهایت می‌توانند رها شوند.
در عین حال، روش‌های دیگری که در طول انقلاب سبز رایج شد، مورد استفاده قرار نگرفت. برای مثال مشخص شده است که آبیاری مکانیکی و تک‌کشت‌های فشرده با تخلیه آب‌های زیرزمینی و از بین بردن مواد مغذی خاک، محیط‌زیست را تخریب می‌کنند. با این حال، یک انقلاب جدید و سبزتر در تولید مواد غذایی ضروری است.
منبع: اکونومیست