چرا شرکت های بزرگ نفت بازوهای تجاری خود را تقویت می کنند؟

پایگاه خبری فولاد ایران- دنیای پرنوسان باعث ایجاد بازارهای متلاطم می شود و بازارهای متلاطم سود سرشاری را به همراه دارند.
در دهه 1950 بازار نفت هدیه «هفت خواهر» بود. این شرکت های غول پیکر غربی 85 درصد از ذخایر جهانی نفت خام و همچنین کل فرآیند تولید را از چاه ها تا پمپ ها کنترل می کردند. آنها قیمت ها را ثابت کردند و بازارها را بین خود تقسیم کردند. تجارت نفت خارج از این قبیله عملاً غیرممکن بود. در دهه 1970، این سلطه کاملاً شکسته شد. تحریم‌های نفتی اعراب، ملی شدن تولید نفت در خلیج‌فارس و ورود خانه‌های بازرگانی مانند گلنکور، ویتول و ترافیگورا باعث شد که خواهران قدرت خود را از دست بدهند. تا سال 1979، تاجران مستقل مسئول تجارت دو پنجم نفت جهان بودند.
جهان دوباره در آشوب است – و نه تنها به این دلیل که درگیری بین اسرائیل و حماس در خطر تشدید خطرناک است. جنگ روسیه در اوکراین، تنش‌های ژئوپلیتیکی بین غرب و چین، و تلاش‌های جهانی نابسامان برای جلوگیری از تغییرات آب‌وهوایی، همگی باعث ایجاد نوسان به بازارهای نفت می‌شوند. به گفته موسسه مشاوره الیور وایمن، سود ناخالص معامله‌گران کالا که در زمان‌های نامشخص رشد می‌کنند، در سال 2022 تا 60 درصد افزایش یافت و به 115 میلیارد دلار رسید. با این حال، این بار این تازه‌کارها نیستند که وارد آن شده‌اند. این نوادگان هفت خواهران و غول‌های نفتی دیگر هستند که تجارت را بخش بزرگ‌تری از آینده خود می‌دانند.
به گزارش فولاد ایران، شرکت ها دوست ندارند در مورد این بخش از تجارت خود صحبت کنند. سود معامله گران آنها در سایر بخش های سازمان پنهان می شود. مدیران اجرایی سوالات کنجکاوانه را بی جواب می گذارند. آنها می گویند که باز کردن کتاب ها خطر ارائه اطلاعات بیش از حد به رقبا را دارد. اما گفتگو با تحلیلگران و صاحبان صنعت تصویری از عملیات بزرگ و پیچیده ترسیم می‌کند، عملیات‌هایی که هم از نظر اندازه و هم از نظر پیچیدگی در حال رشد هستند.
در ماه فوریه، اکسون موبیل، قدرتمندترین شرکت بزرگ آمریکا، که دو دهه پیش تجارت در مقیاس بزرگ را رها کرد، اعلام کرد که دوباره به آن راه می‌دهد. غول‌های نفتی دولتی کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز بازی می‌کنند: آرامکوی عربستان سعودی، شرکت ملی نفت ابوظبی و قطر انرژی در حال گسترش میزهای تجاری خود در تلاش برای همگامی با شرکت‌های بزرگ هستند. اما این غول‌های نفتی اروپا هستند که بلندپروازی‌های تجاری آنها بیش از همه است.
خورخه لئون از مشاوران ریستاد انرژی می‌گوید  بریتسش پترولیوم، شل و توتال انرژی از اوایل دهه 2000، بی‌صدا در حال گسترش میزهای معاملاتی خود بوده‌اند. برنشتاین، یک شرکت تحقیقاتی، تخمین می‌زند که در نیمه اول سال 2023، معاملات مجموعاً 20 میلیارد دلار سود ناخالص برای این سه شرکت ایجاد کرد. این دو سوم بیشتر از دوره مشابه در سال 2019 بود.
الیور وایمن تخمین می‌زند که تعداد کارمندان بزرگ‌ترین شرکت‌های نفتی بخش خصوصی جهان بین سال‌های 2016 تا 2022، 46 درصد افزایش یافته است. بیشتر آن به سه شرکت بزرگ اروپا نسبت داده می‌شود. هر یک از این معامله گران نیز یک و نیم برابر بیشتر از هفت سال پیش سود تولید می کنند.
امروزه بریتیش پترولیونم 3000 معامله گر در سراسر جهان استخدام می کند. همچنین تصور می‌شود که تعداد معامله‌گران شیل هزاران نفر و TotalEnergies احتمالاً 800 نفر باشد. این تقریباً به طور قطع بیشتر از معامله‌گران مستقل  Trafigura و Vitol است که تعداد آنها به ترتیب در حدود 1200 و 450 تخمین زده می‌شود.
احتمالاً میزهای معاملاتی بزرگ‌ها برای مدتی شلوغ می‌مانند، زیرا بعید به نظر می‌رسد بازارهای انرژی جهان آرام شوند.
یکی از دلایل افزایش نوسانات، تشدید اختلافات ژئوپلیتیکی است. درگیری بین اسرائیل و فلسطینی ها آخرین نمونه است. مورد دیگر جنگ در اوکراین است. هنگامی که سال گذشته روسیه پس از اعمال تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه این کشور در پی تجاوز روسیه، پمپاژ گاز خود را به غرب متوقف کرد، تقاضا برای گاز طبیعی مایع (LNG) افزایش یافت. بازوهای تجاری سوپرماژورهای اروپایی از جمله کسانی بودند که برای پر کردن این شکاف عجله داشتند و در این فرآیند به ثروت زیادی دست یافتند. طبق گفته برنشتاین، آنها در مجموع 15 میلیارد دلار از معاملات LNG در سال گذشته به دست آوردند که حدود دو پنجم از سود معاملاتی آنها را تشکیل می دهد.
این می تواند فقط آغاز کار باشد. یک گزارش اخیر از مک کینزی، یک شرکت مشاوره، سناریویی را مدل‌سازی می‌کند که در آن بلوک‌های تجاری منطقه‌ای برای هیدروکربن‌ها پدیدار می‌شوند. سوخت روسیه از شرق به چین، هند و ترکیه سرازیر خواهد شد تا از غرب به اروپا. در عین حال، چین در تلاش است تا تولیدکنندگان قدرتمند خلیج فارس را از آمریکا و متحدانش دور کند. همه اینها فرصت های آربیتراژ وسیعی را برای معامله گران ایجاد می کند.
دلیل دیگر برای انتظار بی ثباتی مداوم، تغییرات آب و هوایی است. ترکیبی از افزایش دما، افزایش سطح دریاها و آب و هوای شدید باعث اختلال در عرضه سوخت‌های فسیلی با نظم بیشتر می‌شود. در سال 2021، یک سرمای شدید در تگزاس، نزدیک به 40 درصد از تولید نفت در آمریکا را برای حدود دو هفته از بین برد. به گفته موسسه مشاوره ریسک Verisk Maplecroft، حدود 30 درصد از ذخایر نفت و گاز در سراسر جهان در معرض خطر زیاد اختلالات آب و هوایی مشابه هستند.
سپس انتقال انرژی وجود دارد که هدف از آن جلوگیری از افراط‌های آب و هوایی بدتر است. در درازمدت، یک سیستم انرژی سبزتر به احتمال زیاد نسبت به سیستم مبتنی بر سوخت فسیلی امروزی نوسانات کمتری خواهد داشت و در نتیجه کمتر در دست تولیدکنندگان معدودی در مناطق ناپایدار جهان متمرکز خواهد شد. اما مسیر از هم اکنون به سوی آینده ای دوستدار آب و هوا با عدم قطعیت همراه است.
سه شرکت بزرگ نفتی اروپا در حال حاضر با اعتبارات انرژی برق و کربن و همچنین گاز بسیار بیشتری سروکار دارند که به عنوان کمترین سوخت فسیلی برای انتقال انرژی ضروری تلقی می شود. سال گذشته آنها دو برابر بیشتر از سال 2016 معامله گرانی داشتند که چنین معاملاتی انجام می دادند. ارنست فرانکل از الیور وایمن تخمین می زند که سود ناخالص آنها از 6 میلیارد دلار به 30 میلیارد دلار در آن دوره افزایش یافته است. سایر کالاهای سبز ممکن است در مرحله بعدی قرار گیرند. دیوید کنایپ، رئیس سابق تجارت bp اکنون در Bain، یک شرکت مشاوره، انتظار دارد برخی از شرکت‌های بزرگ تجارت لیتیوم، فلزی که در باتری‌سازی استفاده می‌شود، آغاز کنند. همانطور که بسیاری از غول‌های نفتی امیدوارند، اگر اقتصاد هیدروژنی شروع به کار کند، نه تنها برای تولید، بلکه برای خرید و فروش نیز چیز دیگری ارائه می‌شود.

منبع: اکونومیست