پایگاه خبری فولاد ایران- پتروشیمی‌ها در سال‌های اخیر تقاضای نفت را افزایش داده‌اند، اما اگر محدودیت‌های جدیدی برای محدود کردن تولید پلاستیک و سایر محصولات اعمال شود، همه چیز می‌تواند تغییر کند. تقاضای جهانی برای محصولات پتروشیمی در دو دهه اخیر به تدریج در حال افزایش بوده است، زیرا تعداد فزاینده ای از مصرف کنندگان برای محصولات مشتق شده از پتروشیمی هزینه می کنند. این نگرانی وجود دارد که مدت‌ها پس از اینکه ما برای تامین نیازهای انرژی خود از نفت و گاز فاصله گرفتیم، این صنعت بتواند به افزایش تقاضا ادامه دهد و جهان را به سوخت‌های فسیلی متکی نگه دارد مگر اینکه در حال حاضر تغییر سیاست صورت گیرد.
به گزارش فولاد ایران، پتروشیمی ها به تولید اقلام روزمره بی شماری مانند لباس، لاستیک، دستگاه های دیجیتال، بسته بندی، کود و مواد شوینده می پردازند. تا سال 2018، پتروشیمی ها 12 درصد از تقاضای جهانی نفت را تشکیل می دادند. پتروشیمی ها توسط آژانس بین المللی انرژی (IEA) به عنوان نقطه کور تقاضای انرژی در نظر گرفته می شوند که اغلب توسط سیاست گذاران نادیده گرفته می شود. آژانس بین‌المللی انرژی مدت‌ها نگران است که تقاضای گسترده برای پتروشیمی‌ها که در شمال جهانی مشاهده می‌شود، در کشورهای در حال توسعه در سراسر جهان که در حال صنعتی شدن هستند، تکرار شود.
تقاضای جهانی برای پلاستیک به دلیل رشد جمعیت و افزایش تولید ناخالص داخلی و ثروت، به معنای درآمد قابل تصرف بیشتر برای کالاهای مصرفی است. انتظار می رود تا سال 2025، تولید پلاستیک به بیش از 600 میلیون تن در سال افزایش یابد که تا سال 2050 این رقم به حدود دو برابر افزایش خواهد یافت.
رشد مداوم صنعت پتروشیمی می تواند مانع از گذار سبز شود، اگر سیاست هایی برای مهار تولید اعمال نشود.
در سال‌های اخیر، دولت‌ها در سرتاسر جهان پلاستیک‌های یکبار مصرف را نیز ممنوع کرده‌اند تا از ورود این محصولات به محل‌های دفن زباله جلوگیری کنند. تا سال 2019، بیش از 100 کشور پلاستیک های یکبار مصرف را ممنوع یا تا حدی ممنوع کرده بودند. کشورهای سراسر جهان تولیدکنندگان پلاستیک را تشویق می‌کنند تا محصولاتی بسازند که قابل بازیافت باشند و مصرف‌کنندگان پلاستیک‌های خود را بازیافت کنند. با این حال، تخمین زده می‌شود که 85 درصد از بسته‌بندی‌های پلاستیکی در سرتاسر جهان به محل‌های دفن زباله ختم می‌شود.
هنوز اقدامات کمی در سطح ایالتی یا منطقه ای برای محدود کردن تولید محصولات پتروشیمی انجام شده است.
در بسیاری از کشورها، بخش پتروشیمی در رده صنعت "کربن زدایی سخت" قرار می گیرد. تولیدکنندگان تحت فشار قرار می‌گیرند و تشویق می‌شوند تا عملیات پاکسازی را انجام دهند، اما برای محدود کردن تولید کار چندانی انجام نمی‌شود.
پتروشیمی ها همچنان تقاضای جهانی نفت را افزایش می دهند، روندی که به دلیل اتکای مداوم مصرف کنندگان به بسیاری از منابع، احتمالاً به این زودی ها تغییر نخواهد کرد. محصولات مشتق شده از سوخت کشورها و سازمان‌های منطقه‌ای باید استراتژی روشنی برای تغییر اتکا به پتروشیمی‌ها و محدود کردن تولید، توسعه دهند. علاوه بر این، کشورهای در حال توسعه باید در تولید محصولات جایگزین حمایت شوند تا از وابستگی فزاینده به پلاستیک و سایر محصولات پتروشیمی جلوگیری شود.
منبع: Oilprice