پایگاه خبری فولاد ایران- کشتیرانی بیش از 5000 سال است که در مرکز اقتصاد جهانی قرار داشته است. با وجود تمام پیشرفت های تکنولوژیکی ما، هنوز هم موثرترین وسیله برای واردات و صادرات کالاها و مواد خام است. به گزارش فولاد ایران، این صنعت نه تنها به دلیل نقش دیرینه ای که در دفاع از کشورها و تجارت ایفا کرده است، بلکه به دلیل اینکه نرم افزارهای بندری و پلتفرم های لجستیک امروزی داده های مهمی در مورد اینکه کدام کشورها و شرکت ها کالاها را در سراسر جهان جابجا می کنند، در اختیار دارند، برای امنیت ملی بسیار مهم است. حتی آدام اسمیت، پدر سرمایه داری مدرن، معتقد بود که کشتی سازی یکی از معدود صنایعی است که مستحق حمایت ملی است و نباید به نیروهای بازار سپرده شود. این صنعت اکنون بخش مهمی از بحثی است که در یک دادخواست جدید در کمک به تجارت و حمایت دولتی از صنعت کشتی‌سازی ایالات متحده ارائه شده است.
بر اساس پرونده موسوم به بخش 301 که توسط اتحادیه کارگران فولاد و سایر سازمان‌های کارگری در 12 مارس مطرح شده است، درخواست‌کنندگان چین را متهم به تحریف بازارهای جهانی در بخش‌های دریایی، لجستیک و کشتی‌سازی از طریق «اقدامات، سیاست‌ها و شیوه‌های غیرمنطقی و تبعیض‌آمیز»، می کنند.
این درخواست، که اکنون دولت ایالات متحده 45 روز فرصت دارد تا به آن پاسخ دهد، به دنبال انواع مجازات ها و راه حل هایی برای یکسان کردن مقررات جهانی در کشتی سازی و تحریک تقاضا برای کشتی های تجاری ساخته شده در ایالات متحده است. موردی که ممکن است به نظر متمرکز بر یک صنعت باشد اما در واقع پیامدهای جهانی چشمگیری دارد.
این نه تنها این پتانسیل را دارد که درگیری تجاری آمریکا و چین را دوباره شعله ور کند، بلکه تمرکز بر قدرت نظامی رو به رشد چین و صنعت عظیم کشتیرانی تجاری که زیربنای آن است را نیز افزایش خواهد داد. در عین حال، این پرسش‌ها را در مورد توانایی و حتی تمایل آمریکا برای صنعتی‌سازی مجدد در بخش‌های استراتژیک که ممکن است در انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 رخ دهد، ایجاد می‌کند. در نهایت، این دریچه ای است به اینکه آیا ایالات متحده توانایی ادامه ایفای نقش امنیتی سنتی خود پس از جنگ جهانی دوم را دارد، که شامل نظارت بر خطوط کشتیرانی جهانی و ایمن سازی دریاهای چین جنوبی برای حمل و نقل تجاری است.
در طول چند دهه گذشته، آمریکا اساسا ساخت کشتی های خود را متوقف کرده است. در سال 1975، صنعت کشتی سازی ایالات متحده از نظر ظرفیت جهانی، با سفارش بیش از 70 کشتی تجاری برای تولید در داخل، رتبه اول را به خود اختصاص داد. تقریباً 50 سال بعد، ایالات متحده اکنون کمتر از 1 درصد از کشتی های تجاری جهان را تولید می کند و به رتبه 19 در سطح جهانی سقوط کرده است. در همین حال، چین در دو دهه گذشته تولید خود را نسبت به ایالات متحده سه برابر کرده است و در سال گذشته بیش از 1000 کشتی اقیانوس پیما تولید کرده است، در مقابل 10 کشتی آمریکایی.
با فروپاشی سیستم سیاست‌ها و نهادهای بازار آزاد تحت رهبری ایالات متحده، موسوم به اجماع واشنگتن، آسیب‌پذیری‌های زنجیره تامین که توسط کووید-19 و جنگ‌ها در اوکراین و خاورمیانه و افزایش تنش‌های اقتصادی و سیاسی بین چین و در غرب، تجارت به طور معمول به طور فزاینده ای به چالش کشیده می شود. دولت بایدن احیای چندین صنعت حیاتی از جمله تولید تراشه و تولید باتری را به عنوان ستون صریح استراتژی اقتصادی خود قرار داده است. کشتی سازی درباره فولاد و کارگران است، اما به فناوری نیز مربوط است. اجزاء دیجیتالی حمل و نقل و تدارکات مسلماً به اندازه آنچه در کارخانه های کشتی سازی ساخته می شود برای امنیت و تجارت بسیار مهم است.
منبع: فایننشال تایمز