پایگاه خبری فولاد ایران – بال بزرگی که در گوشه ای از بندر هانترستون اسکاتلند قرار دارد به نظر جزئی از یک کشتی نیست، اما این وسیله 20 متری می تواند یکی از سلاح های صنعت کشتیرانی برای مبارزه با انتشار کربن باشد.
هنگامی که این یال به عرشه کشتی پیچ می شود و به صورت عمودی می نشیند، مانند بادبانی عمل می کند که باد را جذب می کند. Smart Green Shipping (SGS)، شرکتی که این دستگاه را توسعه داده است، و برخی از صاحبان کشتی‌های پیشرو در جهان متقاعد شده‌اند که این فناوری می‌تواند نیروی تکمیل موتور کشتی‌ها فراهم کند.
سازمان بین المللی دریانوردی، نهاد دریایی سازمان ملل، قرار است قوانین جدید و سخت گیرانه تری را برای انتشار گازهای گلخانه ای معرفی کند که از سال 2027 لازم الاجرا می شود. کشتیرانی در حال حاضر سالانه حدود 3 درصد از انتشار کربن جهانی را تشکیل می دهد.
دی گیلپین، موسس و مدیر اجرایی SGS، استدلال می‌کند که FastRig در میان تلاش‌های زیادی برای کاهش انتشار کربن کشتیرانی برجسته است، زیرا فناوری آن در همکاری نزدیک با مالکان کشتی توسعه یافته است.
حامیان این شرکت شامل شرکت حمل و نقل فله شرکت Mitsui OSK Lines ژاپن است که یکی از بزرگترین اپراتورهای کشتی در جهان برای حمل کالاهایی مانند زغال سنگ و سنگ آهن است. Ultrabulk دانمارک، یک شرکت بزرگ کشتیرانی، و Drax، تولید کننده برق بریتانیا نیز سهامداران آن هستند.
SGS انتظار دارد بتواند مصرف سوخت کشتی ها را تا 30 درصد کاهش دهد. این بیشتر از برخی دیگر از فناوری‌های پیشران بادی است که در حال توسعه هستند.
از دیگر ابزارهای آزمایش شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در کشتیرانی، استفاده از متانول، آمونیاک و هیدروژن به عنوان سوخت است. اما گیلپین گفت که FastRig نشان دهنده پیشرفت حیاتی برای این بخش است.
حال سوال این است که آیا SGS می تواند اپراتورهای کشتی را به اندازه کافی برای خرید یا اجاره محصولات شرکت متقاعد کند؟ این استارت آپ انتظار دارد این سیستم برای صاحبان کشتی ها و به طور بالقوه برای شرکت هایی کشتیرانی جذاب باشد. بال‌ها را می‌توان به‌طور موقت و برای مدت زمان مشخص اجاره و به عرشه کشتی وصل کرد.
سرمایه گذاران تا کنون 3.5 میلیون پوند به SGS اختصاص داده اند، علاوه بر 5 میلیون پوندی که شرکت در کمک های مالی بخش دولتی دریافت کرده است. این شرکت در آستانه جمع‌آوری سرمایه است تا ۶ میلیون پوند دیگر سرمایه‌گذاری و ارزش گذاری خود را به ۲۵ میلیون پوند برساند.
آرسنیو دومینگوئز، دبیر کل سازمان بین المللی دریانوردی IMO، تاکید کرد که این سازمان انرژی باد را در میان فناوری‌های برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای قرار داده است. با این حال، یان ریندبو، مدیر اجرایی Norden، اپراتور بزرگ حمل‌ونقل فله خشک مستقر در کپنهاگ، گفت که این فناوری احتمالاً زمانی برای شرکتش منطقی خواهد بود که مقررات سخت تر در مورد کاهش انتشار وجود داشته باشد. این موارد می تواند شامل مالیات بر انتشار کربن کشتی ها باشد.
ریندبو گفت: «اگر مالیات کربن اجرایی شود، این فناوری است که می تواند اهمیتی داشته باشد.»
علاوه بر سوخت‌های با انشار کربن صفر برای موتورهای احتراق داخلی، برخی از معماران نیروی دریایی از نیرو دادن به کشتی‌ها با راکتورهای هسته‌ای حمایت می‌کنند، فناوری مورد استفاده در برخی زیردریایی‌ها و ناوهای هواپیمابر و همچنین یخ‌شکن‌های روسی.
نمونه اولیه FastRig در هانترستون، 30 مایلی جنوب غربی گلاسکو راه اندازی شده است تا مالکان کشتی بتوانند آزمایش روی دستگاه را ببینند تا از نحوه عملکرد آن اطمینان حاصل کنند.
چهار نمونه FastRig باید در ماه سپتامبر در اقیانوس آرام، روی کشتی‌ای که برای انتقال سوخت هسته‌ای مصرف‌شده و سایر مواد بسیار پرتوزا در سراسر جهان استفاده می‌شود، نصب شود. این کشتی متعلق به یکی از بازوهای سازمان خلع سلاح هسته‌ای بریتانیا است.
به گفته گیلپین، FastRig برای رفع بسیاری از نگرانی‌های مالکان و دریانوردان طراحی شده است. این دستگاه های آلومینیومی نسبتاً سبک هستند، تا از حداقل حفاری و زمان اطمینان حاصل شود. گیلپین گفت: زمان نصب برای کشتی های مختلف متفاوت است، تا حدی به این دلیل که کشتی های بزرگتر به بادبان های بال بیشتری نیاز دارند.
این فناوری عمدتاً برای اپراتورهای کشتی‌های فله خشک و تانکرها به بازار عرضه می‌شود، زیرا کشتی‌های آن‌ها از انواع کشتی‌هایی است که فضای کافی روی عرشه برای بادبان‌ها دارند.
ریندبو گفت که او نسبت به ایده قرار دادن بادبان روی کشتی‌ها «بدبین» است. وی خاطرنشان کرد: «کشتی‌های فله‌بر و تانکرها در همه جا تجارت می‌کنند و به هر کجای دنیا که مشتریان نیاز به محموله‌های تحویلی داشتند سفر می‌کنند. اما این امر پیش بینی چگونگی کارکرد یک روش پیشرانه جدید در مکان های مختلف را دشوار می کند.»
با این حال، استوارت نیکول، مدیر شرکت بین المللی استراتژی دریایی MSI، یک شرکت مشاوره مستقر در لندن، اصرار داشت که انرژی بادی با توجه به رشد مداوم مالیات بر انتشار گازهای گلخانه ای، مزایای واضحی دارد. از ابتدای سال، کشتی‌هایی که به بنادر اتحادیه اروپا وارد می‌شوند باید هزینه انتشار گازهای گلخانه‌ای در سفر خود را تحت طرح تجارت آلاینده‌های این اتحادیه بپردازند.
به گفته گیلپین، علاوه بر کنترل‌های الکترونیکی پیچیده برای بهینه‌سازی استفاده از فلپ‌ها و سایر کنترل‌ها، این شرکت در حال توسعه فناوری است که به کشتی اجازه می‌دهد با انحراف جزئی از مستقیم‌ترین مسیر، بهتر از نیروی باد استفاده کند.
منبع: فایننشال تایمز