پایگاه خبری فولاد ایران- کارشناسان هشدار می‌دهند که تجارت بین‌الملل تحت فشار فوق‌العاده‌ای قرار دارد، زیرا بحران‌هایی از ادامه اختلالات زنجیره تامین تا تشدید رقابت‌های ژئوپلیتیکی موانعی بر اقتصاد جهانی ایجاد می‌کنند.
سایمون ایونت، یک محقق سیاست تجاری در سوئیس، گفت: «ما زنجیره‌ای از شوک‌ها را داشته‌ایم که به اقتصاد جهان ضربه زده‌اند. اونت اضافه کرد که اگر رقابت ژئوپلیتیکی بیش از حد از کنترل خارج شود، مزایای تجارت جهانی به طور بالقوه در خطر است.»
ایونت، که همچنین عضو شورای تجارت و سرمایه گذاری مجمع جهانی اقتصاد است، می‌گوید: «تجارت آزاد تحت فشار بی‌سابقه‌ای قرار دارد و رقابت‌های ژئوپلیتیکی در طول 15 سال گذشته با انتقام‌جویی بازگشته‌اند.»
گزارشات نشان می دهد که شرکت ها در حال انجام اقداماتی برای کاهش خطرات ژئوپلیتیکی هستند. این شامل پیکربندی مجدد زنجیره‌های تامین فرامرزی، ارزیابی مجدد قرار گرفتن شرکت‌ها در نقاط حساس ژئوپلیتیکی و توسعه جریان‌های درآمدی جدید است. این مقاله نشان داد، با این حال، بخش خصوصی درک متفاوتی از مسائل پیش روی اقتصاد جهانی دارد.
ایونت تأثیر تنش‌های ژئوپلیتیکی بر بخش خصوصی و احیای مجدد سیاست‌های صنعتی در سراسر جهان را اینگونه تشریح می کند: «شما ممکن است به دلیل یک جنگ تجاری از بازارهای خارجی خارج شوید. یا متوجه شوید که هزینه های انرژی که از روسیه می خریدید به طور ناگهانی افزایش می یابد. اگر یک شرکت آلمانی هستید، می توانید متوجه شوید که نمی توانید استعدادهای علمی چینی را به همان اندازه که می توانستید استخدام کنید. و ممکن است متوجه شوید که نمی‌توانید به خوبی گذشته شرکت خود را تامین مالی کنید، زیرا نمی‌توانید به بازارهای سرمایه خارجی نفوذ کنید - اگر رقابت ژئوپلیتیکی بیش از حد از کنترل خارج شود، همه اینها به طور بالقوه در معرض خطر هستند.»
او در ادامه می گوید: «اما من فکر می‌کنم که شرکت‌های بیشتری متوجه می‌شوند که باید بفهمند چگونه می‌خواهند وارد بازار شوند. یا بهتر است بگوییم که برای کدام بازارها باید برنامه ریزی کرد و همچنین اینکه آیا قصد دارند سرمایه زیادی را در آنجا مستقر کنند یا ممکن است از طریق فرانشیز یا برخی از مدل های مجوز وارد شوند که در آن سرمایه کمتری را در معرض خطر قرار می دهند.»
«اولین چیز این است که ژئوپلیتیک ابعاد زیادی دارد، بنابراین هیئت مدیره شرکت ها باید شروع به بررسی گسترده تری از این موضوع کنند. این فقط یک مسابقه آمریکا و چین نیست. در اینجا جنبه های مختلفی وجود دارد بنابراین هیئت ها باید خود را در مورد انواع مختلف خطرات ژئوپلیتیکی آموزش دهند. سپس آنها باید دریابند که چگونه این خطرات ژئوپلیتیکی را ارزیابی کنند، کدام بخش از عملیات و استراتژی آنها قرار است به خطر بیفتد و چگونه آن را تغییر دهند.
همچنین ممکن است فرصت‌هایی وجود داشته باشد، بنابراین شرکت‌ها باید بفهمند که ریسک‌پذیری آنها چیست. بنابراین این قضاوتی است که مستلزم اتخاذ موضع در مورد ریسک پذیری است. من فکر می‌کنم اینها حوزه‌ها و راه‌هایی هستند که ریسک سیاسی شرکت‌ها از یک موضوع انطباق - یک مسئله مزاحم - به محوریت در استراتژی‌سازی شرکت‌ها تبدیل می‌شوند.»
«وقتی دولت‌ها مداخلات خود را در سیاست صنعتی توسعه می‌دهند، باید در نظر داشته باشند که برای دستیابی به چه اهدافی تلاش می‌کنند. و بسیاری از این اهداف را به معیارهای قابل سنجش تبدیل کنند تا بدانند موفقیت چیست.»
«دولت ها باید تلاش کنند تا حد امکان رقابت را در سیاست های صنعتی خود تزریق کنند. بنابراین به جای صرف کمک مالی به یک شرکت، مثلاً 5 میلیارد دلار برای تولید بخشی از یک کارخانه نیمه هادی، رقابت بین شرکت ها ایجاد کنند.
در نهایت، ما باید در مورد نحوه تخصیص پول بسیار شفاف باشیم. و سپس باید یاد بگیریم که این اشکال مختلف سیاست صنعتی چقدر مؤثر هستند.
دولت‌ها به هر حال در مقابل مردم خود در مورد نحوه خرج کردن پول پاسخگو هستند. و اگر آنها بتوانند نشان دهند که در حال یادگیری بهبود سیاست های صنعتی در طول زمان هستند، ممکن است مردم نسبت به جمع آوری این مقادیر زیاد پول نقد دلسوزتر باشند. وگر نه، من انتظار دارم که در آینده نزدیک با واکنش منفی علیه سیاست صنعتی روبرو شویم.»
منبع: مجمع جهانی اقتصاد