پایگاه خبری فولاد ایران- در حالی که کشورهایی مانند برزیل و ایالات متحده اغلب به عنوان فشارهای اصلی بر سیاست های تولید نفت اوپک تلقی می شوند، چشم انداز بلندپروازانه 2030 عربستان سعودی ممکن است چالش بزرگ تری باشد. این استراتژی اقتصادی متحول کننده که توسط محمد بن سلمان، ولیعهد رهبری می شود، با هدف دور کردن اتکای پادشاهی به نفت، به طور بالقوه بی ثبات کننده تعادل ظریف اوپک است.
به گزارش فولاد ایران، تحولات گران هستند. و طرح بزرگ محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی برای تنوع بخشیدن به اقتصاد خود به دور از نفت با استقبال از پروژه های مجلل مانند نئون از این قاعده مستثنی نیست. اما زمانی که یک اقتصاد وابسته به نفت مانند عربستان سعودی می‌خواهد تریلیون‌ها را برای پروژه‌های غیرنفتی هزینه کند و احساس می‌کند که تحت فشار است تا تولید نفت را کاهش دهد - که مایه حیات اقتصاد آن است - برای جلوگیری از سقوط پایین‌تر از بازارهای نفت، کاری باید انجام دهد.
سوال این نیست که آیا چیزی تغییر کرده است یا خیر. سوال این است که آیا تولید باید بیشتر کاهش یابد تا قیمت ها افزایش یابد تا برنامه های شاهزاده به نتیجه برسد.
از زمان اعلام چشم انداز 2030، عربستان سعودی با چالش های مالی قابل توجهی روبرو بوده است. با توجه به اینکه قیمت نفت دیگر به بالاترین حد خود در سال 2022 نمی رسد، اتکای پادشاهی به دلارهای نفتی متزلزل تر است. صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند که قیمت نفت خام عربستان سعودی نزدیک به 100 دلار در هر بشکه است، اما قیمت‌های کنونی بازار پایین‌تر است و تامین مالی پروژه‌های متنوع‌سازی در مقیاس بزرگ را پیچیده می‌کند.
عربستان سعودی از دیرباز به عنوان وزنه سنگین گروه اوپک تلقی می شود. حتی زمانی که اوپک اوپک پلاس را با اعضای اضافی ایجاد کرد و وزنه نفت سنگین دیگری را در روسیه به ارمغان آورد، قدرت عربستان سعودی برای جمع آوری سایر اعضا و دستیابی به اجماع در مورد مسائل تولید نفت آشکار بود.
البته نقش عربستان سعودی به عنوان یک تثبیت کننده در اوپک هزینه دارد. وقتی دیگر اعضا از وظایف خود شانه خالی می کنند و بیش از حد تولید می کنند، اعضایی مانند عربستان سعودی باید کاهش تولید را انتخاب کنند. در حالی که به نظر می رسد عربستان سعودی کنترل اوپک و اوپک پلاس را در زمان دستیابی به توافقات کاهش تولید در دست دارد، و در حالی که هیچ سوالی در مورد درک دقیق رهبری عربستان از بازارهای نفت و نحوه عملکرد آنها وجود ندارد، اعضای کوچکتر به تولید بیش از حد خود ادامه داده اند. عربستان سعودی به عنوان کشوری که بیشترین نفت را تولید می‌کند، همیشه تولید اضافی خود را کاهش می‌دهد تا عقب ماندگی‌ها را جبران کند و این هزینه زیادی هم دارد.
در بهترین حالت، هزینه آن می تواند این باشد که عربستان سعودی مجبور شود برنامه های بلندپروازانه خود را که به درآمدهای نفتی بیشتری نسبت به آنچه که دارد، دارد به تعویق بیاندازد. در بدترین حالت، لغو برنامه ها، یا ایجاد تعدیل در سطح تولید نفت است.
از زمانی که گروه اوپک پلاس کاهش تولید را در سال گذشته آغاز کرد، درآمدهای صادراتی آن به طور قابل توجهی افزایش پیدا نکرد. کاهش تولید به این معنی است که در حالی که پادشاهی تلاش می کند قیمت نفت را حفظ کند، درآمدهای بالقوه را نیز قربانی می کند، کسری بودجه را تشدید می کند و فشار بیشتری بر مالیه عمومی وارد می کند.
نئوم
Neom یک کار بزرگ است. راه‌اندازی این شهر آرمانی در سال 2017 با برآورد 1.5 تریلیون دلاری، آغاز شد اما گیشرفت آن کمتر از آنچه انتظار می رفت، بود. دلیل سرعت پایین تر و کاهش ظرفیت، جدای از مقیاس بزرگ آن که به گفته برخی به هر حال دست نیافتنی است، احتمالاً محدودیت های بودجه است.
بدهی بین المللی و سرمایه گذاری خارجی
در واکنش به کاهش درآمدهای نفتی، عربستان سعودی به بدهی بین المللی روی آورده و این اتکا به بدهی، همراه با سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی پایین در خارج از بخش نفت، آسیب‌پذیری اقتصادی پادشاهی را نشان می‌دهد. عربستان سعودی در حال حاضر بزرگترین صادرکننده بدهی بین المللی در میان بازارهای نوظهور است و اعتبار و ثبات مالی آن مورد بررسی قرار گرفته است. متأسفانه برای عربستان سعودی، این همراه با سطوح پایین سرمایه گذاری مستقیم خارجی خارج از بخش نفت و گاز است که امیدوار بود سنگ بنای اقتصاد متنوع جدید خود باشد.
چشم انداز آینده و تعدیل های استراتژیک
با وجود چالش های مالی، عربستان سعودی در تعهدات خود ثابت قدم به نظر می رسد ایجاد یک بخش بهره وری در اداره کل هیدروکربن ها با هدف افزایش بازیافت نفت و ادغام فن آوری های جذب کربن، که برای حفظ سطح تولید و اهداف زیست محیطی بسیار مهم است.
علاوه بر این، دولت در حال کار برای ساده‌سازی فرآیندهای تصویب و کاهش موانع اداری است، که باید به تسریع زمان‌بندی پروژه و بهبود اعتماد سرمایه‌گذاران کمک کند.
اقدام متعادل کننده عربستان سعودی بین حفظ ثبات اوپک، حفظ درآمدهای نفتی و سرمایه گذاری در بخش های غیرنفتی یک تلاش پیچیده است. از آنجایی که او بار کاهش تولید اوپک را بر دوش می‌کشد، تحول اقتصادی پادشاهی تحت چشم‌انداز 2030 چالشی منحصربه‌فرد ایجاد می‌کند که به طور بالقوه پویایی جهانی نفت و آینده اوپک را تغییر می‌دهد.
کاری که عربستان سعودی قادر به انجام آن نخواهد بود این است که برای همیشه تمام بار عقب ماندگی تولید اوپک را به دوش بکشد. این ممکن است به این معنی باشد که عربستان سعودی پای خود را زمین گذاشته و به اعضای اوپک فشار می‌آورد تا تولید خود را کنترل کنند و مراقب باشد هماهنگی ظریف این گروه را که در سال‌های اخیر با اعضایی که قبلاً از سهمیه‌های خود ناراضی بودند، بر هم نزند.
منیع: Oilprice