پایگاه خبری فولاد ایران- از تایوان گرفته تا مکزیک و بریتانیا، رای دهندگان قانونگذاران را با درک عمیقی از چالش آب و هوا به قدرت سوق می دهند. خیلی زود است که بگوییم این در عمل چه معنایی خواهد داشت. بدیهی است که منجر به سقوط فوری در انتشار کربن نخواهد شد، اما این احتمال را ایجاد می‌کند که دولت‌های بیشتری شامل افرادی شوند که نیاز به اقدام سریع برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را درک می‌کنند و می‌دانند که چگونه می‌توان این کار را به بهترین نحو انجام داد.
ما به قدرتمندترین آنها، یعنی کلودیا شینبام، رئیس جمهور منتخب مکزیک، امید داریم. او که یک دانشمند با مدرک دکترای مهندسی انرژی است، حمل و نقل و استفاده از انرژی در ساختمان ها را مطالعه کرده و در گزارش های هیئت بین دولتی سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی مشارکت داشته است. او متعهد شد که میلیاردها دلار در انرژی پاک سرمایه گذاری کند و وزیر انرژی را انتخاب کرد که قول داده است انتقال انرژی را پیش ببرد. اما ما همچنین با نگرانی منتقدان موافق هستم که شینباوم میراث حامی خود، رئیس جمهور مستعفی آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، از علاقه مندان به پروژه سوخت فسیلی در کشور تولیدکننده نفت را ادامه دهد. با این وجود، فکر کردن به روسای جمهوری مانند شینباوم و توماسدوتیر ایسلندی در COP آب و هوای امسال در آذربایجان خوشحال کننده است.
همین امر در مورد وزیر محیط زیست جدید تایوان، پنگ چی مینگ، دانشمندی که یک شرکت مدیریت ریسک آب و هوا را تاسیس کرده و یکی از شرکت کنندگان سریالی در جلسات COP آب و هوای سازمان ملل است، صدق می کند. او می‌گوید که می‌خواهد انتقال صفر خالص تایوان را سرعت بخشد و به پیشبرد استراتژی آب و هوایی که توسط رئیس جمهور لای چینگ-ته تعیین شده است کمک کند. لای قبلاً اقدام به راه‌اندازی یک کمیته ملی واکنش به تغییرات آب و هوا کرده است که شخصاً برای توسعه سیاست‌های ملی و جهانی تشکیل خواهد داد.
او مشکل آب و هوا را "بزرگ‌ترین چالشی که بشریت با آن مواجه است" نامیده است. حتی اگر انگیزه او برای تقویت روابط با خارج از کشور در بحبوحه افزایش تنش ها با چین و آرام کردن مخالفان سیاسی در داخل پس از از دست دادن اکثریت پارلمانی حزبش باشد، تمرکز او بر اقلیم همچنان آموزنده است.
این به ما یادآوری می‌کند که قانونگذاران آب و هوا، صرفنظر از مهارت‌ها و انگیزه‌هایشان، نمی‌توانند کار زیادی انجام دهند، مگر اینکه رهبرشان طرفدار و از نظر سیاسی ماهر باشد.
جو بایدن در اینجا یک درس ارائه می دهد. رئیس جمهور ایالات متحده یک متخصص رسمی آب و هوا نیست، چه رسد به یک دانشمند. اما دهه‌های متمادی در سیاست، او را به یک قانون‌گذار قدرتمند تبدیل کرده است: او برخی از جامع‌ترین اقدامات اقلیمی جهان را امضا کرده است.
نخست‌وزیر جدید بریتانیا، سر کیر استارمر، فاقد تجربه سیاسی بایدن است و نمی خواهیم شرط ببندیم که او در پیچیدگی‌های کربنی به خوبی آگاه است. اما او انتقال انرژی را در اولویت قرار داده و یک سیاستمدار باتجربه آب و هوایی را برای نظارت بر آن منصوب کرده است: اد میلیبند، رهبر سابق مخالفان که اکنون وزیر امور خارجه در امنیت انرژی و صفر خالص است.
به گزارش فولاد ایران، این سال انتخابات به پایان نرسیده است و ممکن است سیاستمداران اقلیم بیشتری ظاهر شوند. این افراد پیروزی در مسابقه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را تضمین نمی کنند. اما آنها نشانه‌ای از تغییر در سیاست‌های آب و هوایی که به سختی می‌توان تصور کرد که معکوس شود، هستند.
منبع: فایننشال تایمز