پایگاه خبری فولاد ایران- لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا پیروز که در مقابل معماری مدرنیستی کاخ ریاست جمهوری برازیلیا ایستاده بود و به تعادل پیچیده ای که پیش روی او بود فکر می کرد. او به جمعیتی که برای مراسم تحلیف او در ژانویه سال گذشته گردهم آمده بودند، گفت: «جهان انتظار دارد برزیل بار دیگر در مقابله با بحران آب و هوا پیشرو باشد. و نمونه ای از یک کشور مسئولیت پذیر از نظر اجتماعی و زیست محیطی، قادر به ارتقاء رشد اقتصادی است.» انتخاباتی که لولا را به قدرت بازگرداند، به عنوان محوری برای سرنوشت اقدامات آب و هوایی اعلام شد. رقیب شکست خورده او، رئیس جمهور سابق، ژایر بولسونارو، متهم شده بود که چشم خود را بر تخریب فزاینده آمازون - بزرگترین جنگل بارانی جهان و سدی در برابر گرمایش جهانی به دلیل ظرفیت جذب و ذخیره مقادیر زیادی دی اکسید کربن - بسته است.
لولا، با یک اتحادیه کارگری که قبلا بین سال‌های 2003 تا 2011 بر سر کار بود، خود را به عنوان یک قهرمان محیط زیست معرفی کرد. او قبلاً برنامه های گسترده اقتصاد سبز را ترسیم کرده است. با این حال، یک تنش ناآرام در قلب آرزوهای لولا برای رهبری آب و هوای جهانی قرار دارد گه می توان آن را در یک کلمه خلاصه کرد: نفت.
به گزارش فولاد ایران، از آنجایی که این کشور آمریکای جنوبی به دنبال پمپاژ فزاینده نفت خام از دکل های دریایی است، دولت او می خواهد برزیل از رتبه هشتم به چهارمین تولیدکننده بزرگ نفت جهان تبدیل شود. لولا نفت را ستون اصلی استراتژی برزیل برای رشد اقتصادی می داند. تلاش‌هایی برای شناسایی ذخایر جدید در زیر بستر دریا وجود دارد - از جمله یک طرح بحث‌برانگیز برای حفاری نفت در آب‌های عمیق دهانه آمازون. این پیشنهادها توسط کمپین‌هایی که می‌گویند با ادعاهای پایداری لولا در تضاد است، مورد انتقاد قرار گرفته است.
Suely Araujo، هماهنگ کننده سیاست عمومی در رصدخانه غیرانتفاعی آب و هوا، می گوید: «اصلاً هیچ انسجامی وجود ندارد. شما نمی توانید در محیط زیست و آب و هوا رهبر باشید و در عین حال به یک تولیدکننده بزرگ نفت تبدیل شوید.»
در حالی که برزیل در حال آماده شدن برای میزبانی کنفرانس آب و هوای سازمان ملل یا COP در سال آینده است، این موضوع دیپلماسی زیست‌محیطی رهبر چپ این کشور را تحت الشعاع قرار دهد. با این حال، در حالی که لولا شهرت بین المللی خود را در محیط زیست به خطر انداخته، باید به تعهدات خود برای کاهش فقر عمل کند. بسیاری در حزب کارگر او (PT) و فراتر از آن، ثروت نفتی برزیل را عنصری کلیدی برای توسعه ملی می دانند. آنها استدلال می کنند که درآمد حاصل از فروش نفت و گاز می تواند به تامین مالی انتقال برزیل کمک کند و اعتبار کم کربن آن را تقویت کند.
دولت لولا متعهد شده است تا سال 2030 به جنگل زدایی پایان دهد و اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود را اصلاح کند. الکساندر سیلویرا، وزیر معادن و انرژی، که استدلال می‌کند برزیل باید «عمل‌گرا» باشد، می‌گوید: «هیچ تناقضی در سیاست ملی انرژی ما وجود ندارد». او می افزاید: «ما در حال اجرای سیاست گذار هستیم، اما نمی توانیم بهای آن را به تنهایی بپردازیم. چرا ایالات متحده و عربستان سعودی می توانند به تامین کنندگان نفت ادامه دهند و نه برزیل؟ این یک عدم تطابق است و اغلب یک تقاضای ریاکارانه از سوی کشورهایی است که نفت ندارند.»
سیلویرا، وزیر معادن و انرژی، به FT می گوید که معتقد است این موضوع در سال جاری حل خواهد شد. او می‌گوید: «برای اینکه برزیل رهبری COP30 را بر عهده بگیرد، نمی‌تواند کشوری باشد که همچنان از افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط سوخت‌های فسیلی دفاع می‌کند. ما واقعاً باید به انتشار صفر برسیم، زیرا پتانسیل فوق‌العاده‌ای در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر داریم و امیدوارم دولت لولا به این سمت برود.»
رئیس جمهور در مراسم تحلیف خود گفت: "هیچ کشور دیگری مانند برزیل شرایط تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ زیست محیطی را ندارد". در اقدامی محکم بین حفظ محیط زیست و رشد اقتصادی، لولا به زودی باید جهان را متقاعد کند که این دقیقاً چه معنایی دارد.
منبع: فایننشال تایمز