پایگاه خبری فولاد ایران- دانشمندان در حال کاوش در دنیای شن و ماسه هستند تا تاثیر آن بر اقلیم و سیستم های آب و هوایی را درک کنند. مکانی که آنها برای انجام تحقیقات خود انتخاب می کنند ممکن است شگفت انگیز به نظر برسد.
به گزارش فولاد ایران، ایسلند بزرگترین و فعال ترین منطقه بیابانی در اروپا است، اما به جای تپه های شنی نارنجی، مناطق بیابانی آن به مساحت 44000 کیلومتر مربع، گستره های مسطح و بایر از غبار سیاه آتشفشانی است. مانند بیابان های معمولی، آنها ماسه تولید می کنند که می تواند منجر به طوفان های گرد و غبار پرقدرت در هوای بادی شود.
این ذرات به عنوان «گرد و غبار با عرض جغرافیایی بالا (HLD)» شناخته می شوند، زیرا عمدتاً از مناطق نزدیک به دایره قطب شمال می آیند، اگرچه می توانند تا سرزمین اصلی اروپا نیز برسند.
هر نوع غبار با توجه به موادی که آن را می سازد ویژگی منحصر به فردی دارد. Pavla Dagsson-Waldhauserova، محقق دانشگاه کشاورزی ایسلند و رئیس انجمن آئروسل و گرد و غبار ایسلند، می گوید: «ما غبار سیاه ایسلندی را در فنلاند، حتی صربستان پیدا کردیم.»
سازمان ملل متحد بیابان‌زایی را در میان بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرار می‌دهد، زیرا تغییرات آب و هوا و فعالیت‌های انسانی مناطق سرسبز را به بیابان های گرد و غبار تبدیل می‌کنند.
بیابان های ایسلند نتیجه فعالیت های انسانی است. داگسون-والدهاوسرووا، می‌گوید: «این منطقه می‌توانست یک جنگل باشد. مهاجران وایکینگ سعی کردند این زمین‌ها را با استفاده از تکنیک های مناسب برای اروپای شمالی کشت کنند، اما روش آنها در آب و هوای سرد و باد ایسلند ناکارآمد بود.»
مناظر این کشور در طول قرن ها تخریب شده است و امروزه تنها حدود 2 درصد از ایسلند پوشیده از جنگل است.
در حالی که برخی از دانشمندان بر این باورند که قطب شمال ممکن است در نهایت یک بار دیگر سبز شود، احیای جنگل ها در ایسلند به کندی در حال پیشرفت است. خدمات جنگل ایسلند (IFS) امیدوار است بتواند پوشش جنگلی کشور را تا سال 2050 به 4 درصد افزایش دهد.
پس از شروع بیابان زایی، معکوس کردن آن دشوار است: حدود 135 روز در سال گرد و غبار از صحرای ایسلند بلند می شود و سایر مناطق اروپا یا ایسلند را که هنوز بیابان نشده اند، آلوده می کند. فوران های آتشفشانی خاکستر بیشتری را بیرون می کشند و شرایط بیابانی را تشدید می کنند.
پیامدهای آب و هوایی HLD به طور قابل توجهی با گرد و غبار در عرض جغرافیایی پایین متفاوت است. دانشمندان غبار روشن‌تر صحرا و صحرای آسیا را از یک جهت مفید می‌داند، زیرا نور را منعکس می‌کند. اما ذرات غبار ایسلندی تیره تر هستند، به این معنی که نور خورشید را جذب می کنند و زمین و هوا را گرم می کنند.
مشابه زغال سنگ سیاه، این گرد و غبار یک آلاینده قابل توجه هوا و محرک تغییرات آب و هوایی در مناطق شکننده قطب شمال است که یخچال‌های طبیعی در گرینلند و یخ‌های دریا را نیز تحت تأثیر قرار می دهند.
البته گرد و غبار در عرض جغرافیایی بالا اثرات خنک کنندگی بالقوه ای نیز دارد. گرد و غبار موجود در هوا می تواند ابرهای بیشتری را در آسمان ایجاد کند که به عنوان هسته برای کریستال های یخ عمل می کند، فرآیندی که برای تشکیل ابر حیاتی است. پولی فاستر، دانشجوی دکترا در دانشگاه لیدز بریتانیا که در حال بررسی این تأثیر است، توضیح می‌دهد: «حتی تعداد انگشت شماری از ذرات گرد و غبار می‌تواند تأثیر زیادی بر نحوه شکل‌گیری ابر و طول عمر آن داشته باشد.»
ترکیب منحصر به فرد HLD، با رنگ تیره تر و محتوای مواد معدنی بالا، آن را به ویژه در تشکیل ابرهای پر از یخ یا آب موثر می کند. ابرها از طریق فرآیندی به نام بازخورد ابر-اقلیم به شدت بر آب و هوای زمین تأثیر می گذارند.
آنها برای چرخه آب ضروری هستند و با تأثیر بر میزان بازتاب انرژی خورشیدی به فضا و میزان گرمای محبوس شده، نقش کلیدی در کنترل دمای زمین دارند.
فاستر می‌گوید: «اگر بتوانیم میزان گرد و غباری را که بلند می‌شود درک کنیم، می‌توانیم ابرها را بهتر پیش‌بینی کنیم، که به نوبه خود می‌تواند به ما در پیش‌بینی بهتر گرمایش جهانی و الگوهای آب‌وهوا کمک کند.»
برای کشف این رمز و راز، دانشمندان باید کشف کنند که چگونه ذرات در ارتفاعات مختلف در آسمان توزیع می شوند. او می‌گوید: «اگر بتوانیم راه انتقال گرد و غبار را نشان دهیم، نتایج باور نکردنی خواهد بود.»
منبع: یورونیوز