پایگاه خبری فولاد ایران- گاز ممکن است سوخت تمیزی نباشد، اما به اندازه زغال سنگ کثیف نیست. در دهه گذشته ژاپن، کره جنوبی، کانادا و لهستان زغال سنگ را از شبکه خارج کرده اند. در ایالات متحده، که نزدیک به 30 درصد از برق گازی جهان را تولید می کند، تولید برق بین سال های 2010 تا 2023 به میزان 876 تراوات ساعت افزایش یافت که بیش از 648 تراوات ساعت آن از انرژی باد و خورشید بود.
به این ترتیب، این انتظار پیش می آید که بازارهای بزرگ در حال توسعه آسیایی که هنوز هم به سوخت جامد وابسته هستند، مانند چین، هند، اندونزی، پاکستان و ویتنام، سوزاندن زغال سنگ را کنار بگذارند. اما این اتفاق نخواهد افتاد. دلیل آن قیمت است. اگرچه ما اغلب سوخت‌های فسیلی را بر حسب تن، بشکه و متر مکعب می‌شماریم، اما چیزی که واقعاً اهمیت دارد تقریباً همیشه محتوای انرژی تولیدی آنهاست. اگر شما یک مصرف‌کننده جدی انرژی هستید، معیار واقعاً مهم این نیست که چقدر زغال‌سنگ، نفت یا گاز می‌خرید، بلکه این است که برای مگاژول یا کیلووات ساعت انرژی که در هنگام سوختن به شما می‌دهد چه می‌پردازید.
به همین دلیل است که گاز رقیب قدرتمندی برای زغال سنگ در ایالات متحده بوده است. گاز حدود یک چهارم تولید داخلی محصول جانبی چاه های نفت است و در نتیجه اغلب کم و بیش از بین می رود.
به گزارش فولاد ایران، هیچ راهی برای رقابت با آن وجود ندارد. هزینه های سربار یک ژنراتور گاز معمولی ایالات متحده در سال گذشته حدود 38 درصد کمتر از یک کارخانه زغال سنگ بود. زغال سنگ در مواجهه با حرکت گیره ای از این گاز با هزینه منفی و باد و خورشیدی بدون هزینه، شانسی نداشت. الگوی مشابهی در دهه گذشته در اروپا اجرا شد و حتی جنگ اوکراین و ناپدید شدن گاز ارزان روسیه برای احیای سوخت جامد کافی نبود.
اوضاع در آسیای در حال توسعه متفاوت است، منطقه ای با ذخایر گاز اندک اما ذخایر زغال سنگ داخلی قابل توجه. مایع سازی گاز طبیعی و ارسال آن به سرتاسر جهان یک تجارت گران است و در نتیجه معیار LNG آسیایی بیش از پنج برابر هزینه ای است که در هنری هاب، نقطه اصلی قیمت گذاری ایالات متحده، برای آن پرداخت می شود.
گاز در چین و هند، تنها 3 درصد یا بیشتر از انرژی الکتریکی را به خود اختصاص داده است که بسیار کمتر از حدود 40 درصد در ایالات متحده و روسیه، 70 درصد در خاورمیانه و 30 درصد در بازارهای وارداتی آسیایی ثروتمندتر مانند ژاپن، کره جنوبی است.
با این حال، یک مکان وجود دارد که در آن گاز نفوذ واقعی دارد، و آن موتورهای وسایل نقلیه است. به عنوان گاز طبیعی فشرده یا CNG، گاز ارزش قانع‌کننده‌ای ارائه می‌کند: یک کیلوگرم انرژی بیشتری نسبت به همان جرم گازوئیل یا بنزین دارد و موتورها نیز در تبدیل آن انرژی به حرکت کارآمدتر هستند.
باتری‌ها هنوز هم معمولاً ارزان‌ترین راه برای تأمین انرژی وسایل نقلیه کوچک مانند اسکوتر، سه چرخه و اتومبیل‌ها هستند - اما کامیون‌ها و اتوبوس‌های سنگین‌تر که سهم زیادی از تقاضای سوخت جاده‌ها را به خود اختصاص می‌دهند، نیازهای انرژی فراوانی دارند.
حتی دریاها هم مصون نیستند. کارخانه های کشتی سازی جهان به دلیل مزیت هزینه آن نسبت به نفت کوره دریایی مشتق شده از نفت خام، به طور فزاینده ای به LNG برای تامین انرژی کشتی ها روی می آورند. در حال حاضر حدود 6 درصد از ناوگان عملیاتی و در حال ساخت جهان از این سوخت تامین می شود.
منبع: Japan Times