پایگاه خبری فولاد ایران- یکی از نخستین اقدامات رئیسجمهور ترامپ پس از آغاز به کارش، اعمال تعرفههای اضافی بر واردات چین بود. پکن نیز به سرعت واکنش نشان داد و تعرفههایی بر واردات انرژی از آمریکا وضع کرد. اکنون زمان مشاهده پیامدهای این اقدامات فرا رسیده است.
تأثیر این تبادل تعرفهای بلافاصله محسوس بود. تاجران انرژی چین شروع به هدایت محمولههای گاز طبیعی مایع (LNG) به اروپا کردند، جایی که پس از اولین زمستان واقعی خود در سه سال اخیر، مشتاقانه از این سوخت استقبال کرده است. صادرات نفت خام آمریکا به چین نیز تحت تأثیر تعرفه ۱۰ درصدی قرار خواهد گرفت. با این حال، برخی معتقدند که تأثیر این جنگ تعرفهای بر زغالسنگ محسوستر خواهد بود.
به گزارش فولاد ایران، ایالات متحده در پایان ژانویه تعرفه ۱۰ درصدی بر تمام واردات چین اعمال کرد. چین نیز تنها واردات انرژی از آمریکا را هدف قرار داد. هرچند نفت و LNG در حجم مطلق، مقادیر قابل توجهی هستند، اما تنها بخش کوچکی از کل واردات چین را تشکیل میدهند. به گفته کلاید راسل از رویترز، نفت خام آمریکا ۲٪ از کل واردات نفت خام چین و گاز طبیعی مایع ساحل خلیج مکزیک ۵٪ از کل واردات LNG چین را تشکیل میدهد. اما زغالسنگ، موضوع کاملاً متفاوتی است.
در حالی که رسانهها معمولاً بر جایگاه آمریکا به عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت و گاز در جهان و یکی از ۱۰ صادرکننده برتر این کالاها تمرکز میکنند، ایالات متحده صادرکننده عمده زغالسنگ نیز محسوب میشود. طبق دادههای اداره اطلاعات انرژی آمریکا (EIA)، آمریکا زغالسنگ را به بیش از ۷۰ کشور صادر میکند. در سال ۲۰۲۳، چین پنجمین بازار صادراتی بزرگ زغالسنگ آمریکا بود و ۶.۴۶٪ از کل صادرات زغالسنگ این کشور را به خود اختصاص داد. تا سهماهه سوم سال ۲۰۲۴، چین ۳.۶۷۵ میلیون تن زغالسنگ از آمریکا وارد کرد و پس از هند، دومین خریدار بزرگ زغالسنگ آمریکا شد.
اکنون، این وضعیت احتمالاً تغییر خواهد کرد، زیرا چین به دنبال تأمین زغالسنگ بدون تعرفه از منابع دیگر خواهد بود و آمریکا نیز صادرات زغالسنگ خود را به بزرگترین مشتری خود، یعنی هند هدایت خواهد کرد. اوایل این ماه، رویترز به نقل از مقامات دولتی اعلام کرد که این تغییر در جریان صادرات زغالسنگ میتواند سهم استرالیا از بازار واردات زغالسنگ چین را کاهش دهد و به نفع صادرکنندگان آمریکایی تمام شود.
پیشبینی میشود که صادرکنندگان آمریکایی برای حفظ سهم خود در بازار چین، تخفیفهایی ارائه دهند. از طرفی دیگر، امکان دارد که آمریکا زغالسنگ بیشتری به هند صادر کند و چین نیز منابع جایگزین مانند مغولستان و روسیه را جستجو کند. رسانهها گزارش دادهاند که مغولستان قصد دارد صادرات زغالسنگ خود را امسال ۲۰٪ افزایش دهد و ظرفیت صادرات کل خود را به ۱۶۵ میلیون تن برساند.
روسیه ممکن است گزینه مناسبی نباشد، زیرا صادرات زغالسنگ روسیه به چین در سال گذشته کاهش یافت. به گفته تحلیلگران، هزینه بالای تولید و محدودیتهای شبکه ریلی روسیه، رقابتپذیری زغالسنگ این کشور را کاهش داده است. این بدان معناست که همانطور که آمریکا گزینههای محدودی برای جایگزین کردن بازار چین دارد، چین نیز در یافتن تأمینکنندگان جدید با محدودیتهایی روبهرو است.
کانادا نیز یکی دیگر از برندگان احتمالی این جنگ تعرفهای خواهد بود. علاوه بر آن، استرالیا نیز با کاهش صادرات آمریکا به چین، بخشی از سهم خود را در این بازار بازیابی خواهد کرد. در نتیجه، بازار جهانی زغالسنگ ککشو دستخوش تغییرات خواهد شد.
منبع: Oilprice