پایگاه خبری فولاد ایران- علیرغم رشد چشمگیر نصب انرژیهای تجدیدپذیر، تقاضای جهانی برای زغالسنگ همچنان به رکوردهای جدیدی دست مییابد، بهویژه در مناطقی از آسیا که بیشترین وابستگی را به زغالسنگ دارند.
به گزارش فولاد ایران، چین و هند بزرگترین مصرفکنندگان زغالسنگ و عوامل کلیدی افزایش تقاضای جهانی برای این سوخت هستند، اما سایر بازارهای نوظهور در جنوب و جنوب شرق آسیا نیز به مصرف زغالسنگ ادامه میدهند.
یکی از این کشورها ویتنام است. در سالهای اخیر، رشد سریع صنعتی و رشد اقتصادی که بسیار بالاتر از میانگین جهانی بوده، این کشور را به یک اقتصاد عمدتاً تولیدی تبدیل کرده است که به شدت به انرژی نیاز دارد.
ویتنام در میان کشورهای جنوب شرق آسیا، یکی از پیشروان انرژی خورشیدی محسوب میشود، اما همچنان به زغالسنگ حرارتی برای تأمین انرژی صنایع خود وابسته است. این کشور یکی از معدود کشورهای جهان است که همچنان در حال ساخت نیروگاههای جدید زغالسنگی است.
بر اساس گزارش آژانس بینالمللی انرژی (IEA) در دسامبر ۲۰۲۴، تقاضای جهانی برای زغالسنگ به رکوردی جدید رسید، اما انتظار میرود که تا سال ۲۰۲۷ این میزان ثابت بماند.
در همین حال، دادههای Global Energy Monitor (GEM) نشان میدهد که ظرفیت عملیاتی نیروگاههای زغالسنگی در جهان از ۲۰۱۵ تاکنون ۱۳٪ افزایش یافته است. از زمان امضای توافقنامه پاریس در ۲۰۱۵، جهان در مجموع ۲۵۹ گیگاوات به ظرفیت عملیاتی نیروگاههای زغالسنگی خود اضافه کرده است.
تا پایان سال ۲۰۲۴، مجموع ظرفیت عملیاتی نیروگاههای زغالسنگی در سراسر جهان به ۲,۱۷۵ گیگاوات رسید، درحالیکه ۶۱۱ گیگاوات دیگر در دست توسعه بود.
ویتنام طی دهه گذشته، ظرفیت عملیاتی نیروگاههای زغالسنگی خود را دو برابر کرده است. از ۲۰۱۵ تاکنون ۱۴ گیگاوات به این ظرفیت اضافه شده و تا پایان ۲۰۲۴ این میزان به ۲۷.۲ گیگاوات رسیده است. همچنین ۴.۷ گیگاوات دیگر نیز در دست توسعه است.
تا زمانی که رشد سریع اقتصاد و صنعت ویتنام ادامه داشته باشد، زغالسنگ همچنان جزء اصلی تأمین انرژی این کشور خواهد بود. ویتنام به همراه اندونزی و فیلیپین یکی از محرکهای رشد تقاضای جهانی برای زغالسنگ است، اگرچه هنوز در سطح چین و هند نیست.
منبع: Oilprice