پایگاه خبری فولاد ایران- بحث در مورد مدیران بانک مرکزی و شکست یا موفقیت آنها در پیش بینی یا جلوگیری از جهش های بزرگ در سطوح قیمتی در سال های اخیر قابل توجه است. شاید بتوان ادعا کرد که کووید-19 رویدادی منحصربه‌فرد بود که سیاستگذاران به معقول‌ترین روش ممکن به آن پاسخ دادند، مشابه اقدام دهه 1970.
سیاستگذاران این اشتباه را مرتکب نمی شوند که اجازه دهند تورم دوباره بالا برود. با پول شروع کنیم. کلودیو بوریو از بانک تسویه حساب های بین المللی استدلال می کند که اهمیت پول به بالا بودن یا نبودن تورم بستگی دارد. به عبارت دیگر، وجود «پول مازاد» در ترازنامه‌ها بر رفتار زمانی که مردم نسبت به تورم حساس هستند، تأثیر می‌گذارد تا زمانی که حساس نیستند. کریس مارش از Exante Data توضیح می دهد که چگونه پول از تفکر اقتصاددانان پولی و بانک مرکزی خارج شد. با این حال، او خاطرنشان می کند که افزایش گسترده عرضه پول احتمالاً بر هزینه ها تأثیر قابل توجهی خواهد داشت. اگر پول ایجاد شده توسط بانک‌های مرکزی به طور موثر کسری‌های مالی را تامین کند، این امر حتی بیشتر می‌شود، همانطور که در سال 2020 اتفاق افتاد.
یک نکته مهم این است که این امر با آنچه پس از سال 2008 اتفاق افتاد بسیار متفاوت بود. نتیجه بحران مالی، کاهش چشمگیر سرعت خلق پول توسط وام های بانکی بود. پول ایجاد شده توسط بانک های مرکزی از طریق خرید دارایی (QE) این کاهش درون زا در رشد پولی را جبران می کند. این امر شدت رکود اقتصادی پس از بحران را به میزان قابل توجهی کاهش داد. در اوایل سال 2020، برعکس بود. رشد اعتبار خصوصی و ایجاد پول توسط بانک‌های مرکزی هر دو بسیار قوی بود. میانگین رشد سالانه ایالات متحده از پایان سال 2008 تا پایان سال 2019 تنها 6 درصد بوده است. در سال منتهی به فوریه 2021، 27 درصد رشد کرد. پس تعجب آور نیست که با تقویت های مالی نیز، تقاضای اسمی داخلی ایالات متحده در دو سال منتهی به سه ماهه سوم سال 2022 بیش از 20 درصد افزایش یافت. این باعث بهبود قوی شد. اما از جهش در سطح قیمت نیز حمایت کرد. در دو سال منتهی به دسامبر 2022، شاخص اصلی قیمت مصرف کننده ایالات متحده 11.5 درصد افزایش یافت که بسیار بالاتر از 4 درصدی است که هدف سالانه 2 درصدی فدرال رزرو ذکر شده بود.
به گزارش فولاد ایران، اما اکنون معیارهای پول کل ایالات متحده در حال سقوط هستند. برای مثال، در دسامبر 2022،عرضه پول ایالات متحده 2.5 درصد کمتر از اوج خود در ماه مارس بود. داده های مربوط به اقدامات گسترده تر ارائه شده توسط مرکز ثبات مالی نیز همین تصویر را نشان می دهد. با این حال به نظر می رسد هنوز یک مازاد پولی وجود دارد.
جاسپر رنگوید، اقتصاددان دانمارکی، می گوید: "به محض شروع کاهش تورم در اوایل دهه 1970، فدرال رزرو نرخ وجوه فدرال رزرو را کاهش داد. این خیلی زود بود و نشان می دهد که نرخ بهره واقعی خیلی سریع و بیش از حد کاهش یافته است." رانگوید می گوید که کاهش تورم به 2 درصد نسبت به اواسط دهه 1970، شاید دو سال دیگر، حتی بیشتر طول بکشد. اما نه تنها این خطر وجود دارد که خیلی زود سست شود، بلکه تحت فشارهای سیاسی شدیدی که به احتمال زیاد به آن فشار بیاورد نیز کاهش یابد، بنابراین یک خیزش دیگر ایجاد می شود.
نکته مهم این است که جن تورم اکنون از چراغ خود خارج شده است. حداقل در ایالات متحده باید منتظر بمانیم تا ببینیم چه اتفاقی می‌افتد، به خصوص اگر روی داده‌های پولی تمرکز کنیم. اما تورم نیز ممکن است چسبنده‌تر از آنچه انتظار می‌رفت کاهش یابد. هر اتفاقی بیفتد، آنچه در دهه 1970 اتفاق افتاد را تکرار نکنید: تورم را کاهش دهید و سپس آن را پایین نگه دارید.
منبع: فایننشال تایمز