پایگاه خبری فولاد ایران – شرکت های بزرگ شل و بریتیش پترولیوم از درآمدهای هنگفت خود پرده‌برداری کردند و به ترتیب سود سالانه 23 و 32 میلیارد پوندی را اعلام کردند که ناشی از افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی و افزایش تقاضای پس از همه‌گیری در سال گذشته بود.
زمانی که این غول‌های انرژی تحت فشار قرار می‌گیرند، خود را به عنوان بازیگران اصلی در تلاش برای استقلال انرژی و دستیابی به اهداف بلندپروازانه اقلیمی خود قرار می‌دهند. بریتیش پترولیوم و شل متعهد شده اند که به ترتیب 18 و 25 میلیارد پوند در دهه جاری برای پروژه های انرژی داخلی، با تاکید بر توسعه انرژی صفر و کم کربن، هزینه کنند.
این یک تعهد جذاب است، زیرا بریتانیا در تلاش است تا وابستگی به فروشندگان خارج از کشور را برای رفع نیازهای انرژی خود پس از تهاجم روسیه به اوکراین کاهش دهد و در عوض تولید انرژی داخلی، به ویژه انرژی‌های تجدیدپذیر بادی، خورشیدی و هیدروژن را تقویت کند.
سوال این است که آیا هزینه های سبز بریتیش پترولیوم و شل با این آرزوها مطابقت دارد یا خیر.
بریتیش پترولیوم قراردادهایی برای توسعه انرژی باد دریایی در دریای ایرلند و دریای شمال برای تامین انرژی شش میلیون خانه، در کنار تعهدات هزینه‌کردن برای هیدروژن آبی و سبز در تی‌ساید و تعهد یک میلیارد پوندی برای افزایش شارژ خودروهای الکتریکی در سراسر کشور به توافق رسیده است.
شل از چندین طرح بادی و هیدروژن آبی دریایی مستقر در بریتانیا از جمله 5 گیگاوات توربین های بادی دریایی شناور و پروژه هیدروژن آبی با Uniper در منطقه هامبر حمایت می کند.
با این حال، به نظر می‌رسد که این جاه‌طلبی‌های آینده با هزینه‌های امروزی به خوبی برآورده نشده است. بریتیش پترولیوم برخی از تعهدات اقلیمی کلیدی خود از جمله کاهش برنامه های کاهش میزان نفت و گاز تولیدی خود در دهه جاری برای تامین تقاضای جهانی را لغو کرده است. در همین حال، شل فاش کرده است که پروژه‌های انرژی جدید بریتانیا موضوعی مورد به مورد خواهد بود، زیرا صدراعظم آلمان جرمی هانت مالیات ها را در نوامبر گذشته تشدید کرد.
برخی استدلال می کنند که طرح های توسعه زیست محیطی این شرکت های نفتی با افزایش نرخ مالیات تضعیف شده است که اکنون 35 درصد بالاتر از نرخ مالیات ویژه شرکتی و 40 درصد تعیین شده است.
به گزارش فولاد ایران، ظاهرا هنوز بین دولت آینده انرژی سبز و رژیم مالی نامشخصی که از طریق طرح‌هایی مانند مالیات سود انرژی اجرا می‌شود، گسست وجود دارد.
شرکت‌ها به اعتماد بلندمدت به سیستم مالیاتی نیاز دارند تا اطمینان حاصل کنند که تصمیم‌های سرمایه‌گذاری تجدیدپذیری که اکنون می‌گیرند، پنج یا ده سال بعد، زمانی که پروژه‌ها به ثمر می‌رسند، قابل اجرا هستند یا خیر.
منبع: Oilprice