پایگاه خبری فولاد ایران – کارخانه های ویتنامی قرار بود تجارت جهانی را نجات دهند که به نظر نمی رسد این اتفاق بیفتد چراکه این برای زنجیره‌های تامین بزرگ ویتنامی که قرار بود جایگزین چین شوند و تجارت جهانی را نجات دهند، بسیار زیاد است.
ویتنام به عنوان یکی از بزرگترین ذینفعان درگیری تجاری ایالات متحده و چین شناخته می شد. در طول چند سال گذشته، تحلیلگران و مشاوران مشتاقانه به این فکر کرده‌اند که آیا این کشور آسیای جنوب شرقی از قدرت تولید و صادرات همسایه شمالی خود استفاده خواهد کرد یا خیر. با این حال، اخیراً جذابیت ویتنام به عنوان نسخه جایگزین به شدت کاهش یافته است.
خبرها از این کشور برای شرکت‌هایی که به دنبال گسترش فعالیت‌های موجود یا راه‌اندازی فعالیت‌های جدید در آنجا هستند، نوید خوبی ندارد. تولید صنعتی در ژانویه به شدت کاهش یافته و همچنین تعداد افراد شاغل در این بخش افت کرده است.
دستمزدها پایین و تورم گزنده است. انبوهی از مسائل داخلی بی اهمیت، تجارت در ویتنام را سخت تر می کند.
در همین حال، بخش املاک کشور با بحران بدهی بدی مواجه است.
برای شرکت‌های جهانی، این چالش‌ها مشکلات زنجیره تامین بیشتری را ایجاد می‌کند.
جذابیت انتقال کارخانه ها به ویتنام تا حد زیادی ناشی از هزینه های کم نیروی کار بود. این محاسبات دیگر چندان ساده نیست، چراکه تمایل آنها به بخش خدمات یا فشارهای تورمی که کارکنان را تحت فشار قرار می دهد انجام این مشاغل را سخت تر می کند. شرکت ها به طور فزاینده ای به کارکنان ماهر بیشتری نیاز دارند، زیرا دیجیتالی شدن و اتوماسیون گسترش پیدا می کند. هرچه ارزش اقتصادی فناوری بالاتر باشد، تکیه بر دیگران برای آن سخت‌تر خواهد بود.
منبع: Japan Times