پایگاه خبری فولاد ایران- حزب کمونیست چین دوست دارد فکر کند در برنامه ریزی بلندمدت خوب عمل کرده است. نگاهی به خط ساحلی کشور ممکن است نشان دهد که اینطور نیز هست. بیش از 40 سال پیش، دنگ شیائوپینگ، رهبر فقید، اجازه داد شهرهای ساحلی به سیاست‌های بازار آزاد و جذب سرمایه‌گذاری خارجی بپردازند. اکنون آسمان‌خراش‌های درخشان و بنادر شلوغ گوانگژو، شنژن و شانگهای در قلب زنجیره‌های تامین جهانی قرار دارند. ثروت مردم محلی صد برابر شده است و مهاجران از مناطق فقیرتر داخلی به شهرهای کنار دریا سرازیر شده اند.
با این حال، اگرچه دنگ می‌دانست که دریا می‌تواند برای شهرهای ساحلی ثروت به ارمغان بیاورد، به نظر می‌رسد که او و جانشینانش برای این واقعیت برنامه‌ریزی نکرده‌اند که افزایش سطح دریا می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند. این یک تهدید بزرگتر برای چین نسبت به بسیاری از کشورها است. بر اساس پیش‌بینی‌های دانشمندان، تا سال 2100، 43 تا 57 میلیون چینی احتمال دارد در زیر خط جزر و مد زندگی کنند و در معرض خطر سیل‌های سالانه ساحلی باشند.
بر اساس گزارش مشترک دانشمندان، تا سال 2050 حدود 32 تریلیون یوان (4.5 تریلیون دلار) از تولید ناخالص داخلی (حدود 10 درصد کل پیش‌بینی‌شده چین) در معرض سیل‌های ساحلی در بدترین حالت محتمل که انتشار گازهای گلخانه‌ای بالا باقی می‌ماند، آسیب‌پذیر خواهد بود.
نواحی مختلف دریا در سرتاسر جهان با سرعت‌های متفاوتی گرم می‌شوند و گسترش می‌یابند، بنابراین سطح آب دریاها در برخی نقاط سریع‌تر از سایر نقاط بالا می‌رود. چین در این زمینه در بدترین موقعیت قرار دارد. بر اساس گزارشی که در ماه آوریل توسط وزارت منابع طبیعی چین منتشر شد، سطح دریاهای ساحلی این کشور از سال 1993 به طور متوسط 4 میلی متر در سال افزایش یافته است، در حالی که میانگین جهانی افزایش 3.4 میلی متری بوده است.
به گزارش فولاد ایران، موقعیت چین در غرب اقیانوس آرام همچنین سواحل جنوبی و شرقی آن را در معرض حدود 12 طوفان در سال قرار می دهد. اینها قرار است با گرم شدن اقیانوس ها شدیدتر شوند.
بالا آمدن دریاها در حال حاضر نیز باعث خسارت شده است. بخش‌هایی از سواحل چین ده‌ها متر عقب‌نشینی کرده و به ساختمان‌ها و زیرساخت‌ها آسیب رسانده است. آب دریا به داخل زمین های کشاورزی نفوذ می کند، نمک آن محصولات کشاورزی را از بین می برد و آب آشامیدنی را تهدید می کند.
دولت چین برخی تخمین های بین المللی در مورد افزایش سطح آب دریاها، مانند Climate Central را رد کرده است. این کشور همچنین به سازمان‌های غیردولتی زیست‌محیطی هشدار داده است که از مطالعه سواحل خود دوری کنند و دلیل آن نگرانی‌های امنیتی است. در سال 2021، گروهی که سعی در نظارت بر آلودگی دریا داشتند، متهم به جمع آوری اطلاعات برای جاسوسان خارجی شدند.
اما برخی از بخش‌های حکومت مرکزی خواستار اقدام هستند. در گزارش آوریل آمده است که شهرهای ساحلی باید پیش بینی های افزایش سطح دریا را در برنامه ریزی شهری لحاظ کنند و برنامه های اضطراری را تهیه کنند.
هنوز مشخص نیست که مقامات سواحل چقدر نگران چنین خطراتی هستند.
با این حال، زمین های ساحلی با ارزش ترین زمین های چین هستند. مقامات ترجیح می دهند به ساخت آن ادامه دهند. پروژه های ساخت و ساز غول پیکر در سراسر خط ساحلی در حال انجام است. مقامات برای محافظت از چنین دارایی هایی روی احداث دیوارهای دریایی سرمایه گذاری می کنند. چین هزاران کیلومتر از آنها را دارد. اما طبق یک گزارش دولتی، حدود نیمی از آنها نامرغوب هستند. حتی آنهایی که استانداردهای رسمی را رعایت می کنند ممکن است مدت زیادی دوام نیاورند.
دیدن این که این اعتماد از کجا می آید کار سختی نیست.
منبع: اکونومیست