پایگاه خبری فولاد ایران- اوپک هفته گذشته تاکید کرد که ادامه رشد اقتصادی قوی آسیا تقریباً کل رشد تقاضا برای نفت در سال جاری را تشکیل می دهد. گفته می شود چین و هند رشد تقاضای نفت را به بیش از 2 میلیون بشکه در روز در این دوره افزایش خواهند داد.
شاهزاده عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی عربستان سعودی، در بحبوحه واگرایی بین بازارهای فیزیکی و آتی نفت گفت که اوپک و متحدانش در وضعیت آمادگی هستند.
به گزارش فولاد ایران، اوپک و عربستان سعودی، رهبر واقعی آن، زمینه را برای کاهش‌های موقتی بیشتر در تولید نفت خود با هدف بالا بردن قیمت‌های نفت فراهم می‌کنند. عربستان سعودی پیشتر اعلام کرد که کاهش تولید داوطلبانه 1 میلیون بشکه در روز خود را تا ماه اوت تمدید می کند و باعث افزایش 1 درصدی قیمت نفت می شود. این در حالی است که مقیاس و دامنه رشد امسال در اقتصاد قدرتمند آسیایی چین بسیار نامشخص است. بهبود دوره ای در چین برای اولین بار توسط مصرف خانوارها، عمدتاً خدمات، انجام می شود و همانطور که روری گرین، اقتصاددان ارشد چین در TS Lombard بارها تاکید کرده است، در مورد قیمت نفت، باید توجه داشت که حمل و نقل تنها 54 درصد از مصرف نفت چین را تشکیل می دهد، در حالی که این میزان در ایالات متحده 72 درصد و در اتحادیه اروپا 68 درصد است. همه اینها منجر به وضعیتی می شود که چین اکنون در آن قرار دارد، رشد ناهموار و عقب ماندگی های عمده در اقتصاد باقی مانده است. از نظر بازار نفت، این بدان معناست که قطعاً افزایش حجم خالص واردات در راه است، اما بعید است که قیمت نفت را افزایش دهد، به خصوص که چین نفت را با تخفیف از روسیه، ایران و عراق و غیره خریداری می کند. به طور کلی، همان پویایی اقتصادی و تقاضای نفت، عمدتاً به دلایل مشابه پس از COVID-19، در دیگر اقتصاد بزرگ آسیایی هند نیز در جریان است.
اوپک و عربستان سعودی با پیش‌بینی این استدلال که تقاضای جهانی نفت توسط این کشورها و کشورهای دیگر با پروفایل‌های اقتصادی مشابه در آسیا هدایت می‌شود، در حال آماده‌سازی زمینه برای کاهش تولید نفت در آینده هستند، در حالی که این تقاضای ظاهراً مورد انتظار نیست. اما عرضه نفت باید برای افزایش ناگهانی تقاضا حمایت شود.
همه این اظهارات به معنای آن است این است که اوپک و عربستان سعودی خواهان قیمت‌های نفت بسیار بالاتر از قیمت کنونی هستند، اما ایالات متحده و متحدان اصلی آن در غرب و شرق برعکس آن را می‌خواهند و سخت تلاش می‌کنند تا قیمت ها را پایین نگه دارند. از لحاظ تئوری، عربستان سعودی در سال 2023 قیمت نفت سربه سر مالی 78 دلار آمریکا برنت دارد. اما در عمل، از آنجایی که قیمت نفت سربه سر مالی، حداقل قیمتی است که یک کشور صادرکننده نفت برای برآوردن نیازهای مخارج مورد انتظار خود به آن نیاز دارد، در حالی که بودجه خود را متعادل می کند، قیمت واقعی نفت خام مالی عربستان سعودی بسیار بالاتر از این است.
درست است که میانگین هزینه استخراج یک بشکه نفت در عربستان سعودی و در ایران و عراق فقط 1 تا 2 دلار آمریکا است، اما با اضافه شدن هزینه سرمایه واقعی و هزینه حمل هر بشکه حدود 6-8 دلار آمریکا است.
این یکی از دلایل کلیدی بود که چرا عرضه اولیه سهام آرامکو عربستان نتوانست خریداران قابل توجهی از غرب را جذب کند.
از سوی دیگر، ایالات متحده و متحدان اصلی آن در غرب و شرق به طور کلی واردکنندگان خالص نفت و گاز هستند، بنابراین ثابت ماندن قیمت‌های نفت بالای 80 دلار بشکه‌ای برنت، و متعاقب آن افزایش قیمت گاز، به این معنی است که تورم برای این کشور بالاتر و طولانی تر خواهد ماند، که نرخ بهره را برای مدت طولانی تری بالاتر نگه می دارد و آسیب اقتصادی آنها را افزایش می دهد.
برای ایالات متحده، این ترس ها پیامدهای بسیار خاصی دارد: یکی اقتصادی و دیگری سیاسی. مسئله اقتصادی این است که از نظر تاریخی هر ۱۰ دلار آمریکا تغییر در قیمت نفت خام منجر به تغییر ۲۵ تا ۳۰ سنت در قیمت هر گالن بنزین می شود. به ازای هر یک سنت که میانگین قیمت هر گالن بنزین افزایش می‌یابد، بیش از یک میلیارد دلار در سال هزینه مصرف‌کننده از دست می‌رود و اقتصاد ایالات متحده آسیب می‌بیند. موضوع سیاسی این است که بر اساس آمار دفتر ملی تحقیقات اقتصادی ایالات متحده، از پایان جنگ جهانی اول در سال 2018، روسای جمهور مستقر ایالات متحده که با اقتصاد در رکود وارد کارزار انتخاباتی مجدد شدند، تنها یک بار از هفت بار برنده شدند. این موضعی نیست که جو بایدن، رئیس جمهور یا حزب دموکرات، بخواهد یک سال مانده به انتخابات بعدی ایالات متحده باشد.
اینها دلایلی است که چرا ایالات متحده مدتهاست به دنبال اعمال محدودیت قیمت برای نفت خام برنت بین 40 تا 45 دلار در کف (قیمتی که تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا می توانند بقای خود را داشته باشند و سود مناسبی کسب کنند) تا 75 دلار آمریکا است. قیمت 80 دلار در هر بشکه در سقف، قیمتی است که پس از آن تهدید اقتصادی برای ایالات متحده و متحدانش آشکار می شود و تهدید سیاسی برای روسای جمهور مستقر ایالات متحده ظاهر می شود.
منبع: Oilprice