پایگاه خبری فولاد ایران – روی کاغذ، اتحادیه اروپا باید یک شریک جذاب برای بسیاری از کشورهای با درآمد کم و متوسط در سراسر جهان باشد. این بزرگترین بازار در جهان است، مدل اجتماعی آن به طور گسترده ای مورد تحسین قرار می گیرد و نسبت به چین یا ایالات متحده در راستای سیاست خارجی کمتر فشار می آورد.
آمریکای لاتین می تواند امیدوارکننده‌ترین مکان برای اتحادیه اروپا باشد. این منطقه از نظر فرهنگی به اروپا نزدیک است، تا حد زیادی دموکراتیک است و ارزش های بنیادین اتحادیه اروپا را به اشتراک می گذارد. اما هنگامی که رهبران اروپا و آمریکای لاتین این هفته برای اولین نشست خود در یک دهه اخیر ملاقات می کنند، در بهترین حالت، توافق تجاری اتحادیه اروپا و مرکوسور که برای چندین دهه در جریان است، یک فشار سیاسی به سمت تصویب خواهد داشت.
به گزارش فولاد ایران، همه‌گیری و جنگ روسیه علیه اوکراین، رهبران اروپایی را متوجه وابستگی خطرناک قاره‌شان به دیگران برای پایه‌های امنیت آن، از انرژی گرفته تا ریزتراشه‌ها، کرد. همه‌گیری و جنگ مفهوم «استقلال استراتژیک» رئیس‌جمهور فرانسه امانوئل ماکرون را تقویت کرده است، اما حتی این امر با دوزی از تنهایی همراه است. اتحادیه اروپا بیش از خودمختاری غیرمستقیم، به تعامل استراتژیک نیاز دارد تا سایر کشورها را محکم تر در کنار خود قرار دهد. غفلت اروپا از جهان در تضاد با ابتکار کمربند و جاده چین است که از ژئوپلیتیک و زیرساخت ها برای تغییر شکل الگوهای تجاری به نفع خود استفاده می کند.
اتحادیه اروپا، انصافا، در حال عقب نشینی است. صندوق بازیابی بیماری همه گیر، سیاست انرژی جدید و انگیزه برای ترویج سرمایه گذاری فناوری و صنعتی، تعادلی را که باعث شده برخی از کشورهای عضو نسبت به پکن مهربانتر از همسایگان خود نگاه کنند، اصلاح کرده است. این جنگ اراده سیاسی برای استفاده از چشم انداز عضویت برای شکل دادن به دیگران در تصویر اتحادیه اروپا را دوباره زنده کرده است. معاملات دشوار کنونی با ترکیه باید یک داستان هشدار دهنده باشد: این کشور در حال اصلاحات بود تا اینکه در دهه 2000 متقاعد شد که درهای اتحادیه اروپا با حسن نیت باز نیست.
اتحادیه اروپا نمی تواند به همین ترتیب اوکراین را از دست بدهد. آنچه هنوز وجود ندارد، یک استراتژی متعهد برای روابط عمیق با کشورهایی فراتر از نامزدهای عضویت قابل تصور است. این فقط مربوط به تأمین منابع معدنی و فلزات حیاتی نیست. این در مورد شکل دادن به جهانی است که اتحادیه اروپا همچنان مرتبط با آن باقی می ماند، زیرا متحدان بیشتر و نزدیک تری در مورد مسائل جهانی مانند جغرافیای زنجیره تامین، قوانین فنی، حکومت چندجانبه و تغییرات آب و هوایی دارد.
این یک جاه طلبی بسیار بالاتر از آن چیزی است که اتحادیه اروپا تا به امروز نشان داده است. این امر مستلزم اختصاص متناسب منابع مالی و سیاسی و اشکال مشارکت عمیق تر از معاملات تجاری متعارف است و می تواند به معنای اشکال جدید مشارکت در خود بازار واحد یا مشارکت های مهاجرتی در مقیاس بزرگ باشد.
آنها همچنین باید در نظر بگیرند که چگونه پیوندهای محکم تری با غیرعضوهای دوردست ایجاد کنند. آنها باید با جاه طلبی چین مطابقت داشته باشند و اقتصاد جهانی تا حد امکان متمرکز بر اروپا را هدف قرار دهند. اما آنها باید بالاتر از پکن در جذب کشورها نه از طریق به دام افتادن مالی بلکه با ارائه پیوندهای عمیق تر و سودمندتر، هدف خود را داشته باشند.
اگر آمریکا پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده از نظم مبتنی بر قوانین لیبرال دست بردارد، چیزی کمتر از این نمی‌تواند از منافع اروپا محافظت کند.
منبع: فایننشال تایمز