پایگاه خبری فولاد ایران- اقتصاددانان به خوش‌بینی معروف نیستند، اما امروز شادی آنها محسوس است. چندی پیش به نظر می رسید که رکود اقتصادی آمریکا اجتناب ناپذیر است، زیرا فدرال رزرو به افزایش نرخ بهره برای مبارزه با تورم ادامه می داد. سایر بانک‌های مرکزی نیز از این روند پیروی می‌کردند، چراکه مشکلات تورمی آنها با افزایش دلار بدتر شد.
با این حال، اخباری مبنی بر کاهش نرخ سرفصل تورم سالانه آمریکا به 3 درصد در ماه ژوئن، امیدها را تقویت کرده است که افزایش نرخ بعدی فدرال رزرو، که در 26 جولای پیش بینی می شود، آخرین آن باشد و سایر بانک های مرکزی نیز ممکن است آرام شوند. سهام در حال افزایش هستند، بازده اوراق قرضه کاهش یافته است و ارزش دلار نزدیک به ضعیف ترین خود از زمان افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو است.
به گزارش فولاد ایران، این موج امید بسیار غیرعادی است زیرا اقتصاد جهانی در حال کند شدن است. در هفدهم ژوئیه چین گزارش داد که اقتصاد این کشور در سه ماهه دوم در مقایسه با سه ماه قبل تنها 0.8 درصد رشد کرده است، حتی اگر بسیاری پس از کنار گذاشتن سیاست «صفر کووید» توسط دولت در دسامبر، انتظار رونق را داشتند. تولید جهانی آسیب دیده است زیرا مصرف کنندگان از قرنطینه بیرون آمدند و شروع به غذا خوردن بیشتر و خرید کمتر تجهیزات اداری خانگی کردند. و اگرچه آمریکا در نیمه اول سال به شدت رشد کرد، اکثر پیش بینی کنندگان انتظار دارند که اقتصاد به زودی کند شود.
با این حال، کاهش رشد به اندازه کافی برای کاهش تورم بدون رکود، بهترین سناریو برای اقتصادهای بیش از حد گرم مانند آمریکا است. حتی بازگشایی ناامیدکننده در چین، که مشکل تورمی خود را ندارد، به این معنی است که افزایش ترسناک قیمت‌های جهانی کالاها محقق نشده است.
به هر حال، به سه دلیل، این اشتباه است که فرض کنیم اقتصاد جهانی اکنون در مسیری به اصطلاح فرود نرم قرار دارد. اولین مورد این است که تورم، اگرچه کمتر است، اما بسیار بالاتر از اهداف 2 درصدی بانک های مرکزی است. کاهش نرخ سرفصل آمریکا به دلیل کاهش یکباره قیمت انرژی بوده است: به استثنای غذا و انرژی، و قیمت ها 4.8 درصد بیشتر از یک سال قبل است. در منطقه یورو این رقم 5.5 درصد است و در هر دو اقتصاد دستمزدها هنوز به مراتب بیش از رشد بهره وری رشد می کنند.
به عبارت دیگر، جهان ثروتمند تا زمانی که به طور کامل از بین برود راهی در پیش دارد. اگرچه تورم سرسختانه مثلاً 3 تا 4 درصد به اندازه افزایش نگران‌کننده اخیر قیمت‌ها به سرفصل اخبار نمی‌رسد، اما همچنان برای بانک‌های مرکزی مشکل‌ساز خواهد بود. آنها ممکن است مجبور شوند بین سخت‌گیری بیشتر از آنچه در حال حاضر انتظار می‌رود و کنار گذاشتن ضمنی اهداف ۲ درصدی خود، یکی را انتخاب کنند. هر کدام برای بازارهای دارایی و به طور بالقوه برای اقتصاد واقعی نیز مخرب خواهد بود.
خطر دوم این است که، در حالی که جهان در حال حاضر مزایای خنک سازی را می بیند، ممکن است هزینه ها برای مدتی قابل مشاهده نباشد. تا کنون بازار کار آمریکا با کاهش مشاغل، نسبتاً بدون دردسر متعادل شده است. استخدام هنوز قوی است و اخراج ها نادر است. با تعداد کمتر فرصت‌های شغلی، رشد دستمزد کاهش یافته است.
خطر سوم این است که واگرایی در میان اقتصادهای بزرگ جهان به این معنی است که حتی با افزایش فشار بر فدرال رزرو، سیاست گذاران در جاهای دیگر نگران هستند. بریتانیا در حال جشن گرفتن کاهش بیش از حد انتظار تورم سالانه در ماه ژوئن است، اما با رشد زیربنایی قیمت و دستمزد در حدود 7 درصد، همچنان یک رقم پرت نگران کننده است. ژاپن به سختی انقباض پولی خود را آغاز کرده است. با افزایش تورم، بانک مرکزی ژاپن ممکن است سقف بازدهی اوراق قرضه بلندمدت را در پایان ماه جولای دوباره تعدیل کند. چین ممکن است با کاهش رشد ساختاری که در آن اقتصاد توسط بدهی های بد تحت فشار قرار می گیرد، مقابله کند.
به عبارت دیگر، به هر کجا که نگاه کنید، ابهام زیادی در مورد اینکه تورم و نرخ‌های بهره در نهایت کجا خواهند ماند، وجود دارد. به هر حال اقتصاد جهانی هنوز از آسیب در امان نمانده است.
منبع: اکونومیست